Γαλλικό Δηλητήριο

bruxelles.blogs.liberation.fr

H Αγκελα Μέρκελ, υπερμέγεθες μυρμήγκι και η Ελλάδα, χαρωπό τζιτζίκι «φορτωμένο» στο κεφάλι του μυρμηγκιού. Η Αγκελα έχει όψη ταλαιπωρημένη. Η Ελλάδα τραγουδά «ΣΥΡΙΖΑααα...». Και η Καγκελάριος, με τα πουγκιά της γεμάτα Ευρώ αναφωνεί: «Ωστε τα τζιτζίκια αρχίζουν να τραγουδούν και τον χειμώνα».

Το σκίτσο - που «ξεχειλώνει» το νόημα του μύθου του Αισώπου- συμπυκνώνει αυτό που προσπαθεί να πει με το άρθρο του ο Jean Quatremer στη Liberation: Αναπτύσσει μια ολόκληρη επιχειρηματολογία για το... τραγούδι του τζιτζικιού περί γερμανικών αποζημιώσεων. Κατακεραυνώνει τον Έλληνα πρωθυπουργό που χαρακτήρισε ως ιστορική υποχρέωση τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων. 

 

Ο αρθρογράφος, αναφέρει: «Βρισκόμαστε στις Βερσαλίες το 1919? Βρισκόμαστε στο Πόστνταμ το 1945? Καθόλου. Βρισκόμαστε στην Αθήνα το 2015 και η δήλωση έγινε...

στις προγραμματικές δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα του νέου πρωθυπουργού της Ελλάδας.

70 χρόνια μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και περίπου 60 χρόνια μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Ρώμης, 16 χρόνια μετά την δημιουργία του ευρώ, ένας ηγέτης που γεννήθηκε το 1974, την επαύριο της πτώσης της χούντας, δεν βρίσκει τίποτα καλύτερο για να εξηγήσει τις δυσκολίες της χώρας του από το να δείξει με το δάχτυλο την Γερμανία ως υπεύθυνη».

Ο αρθρογράφος, λέει κι άλλα αρκούντως απαξιωτικά για τους Ελληνες: «Η Ελλάδα μας έχει συνηθίσει με πυρετώδη ξεσπάσματα εθνικισμού και ξενοφοβίας τα οποία επιτρέπουν να καταπνίγουν κάθε κριτική εναντίον των ελίτ που διοικούν λανθασμένα τη χώρα. Δεν είναι τυχαίο αν το αφήγημα της σύγχρονης Ελλάδας είναι το αφήγημα του θύματος: Θύμα των Οθωμανών, των ξένων δυνάμεων κατοχής (Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία), της Τουρκίας, των ναζί, των Ηνωμένων Πολιτειών (εμφύλιος και μετά χούντα), των αγορών, της Ευρώπης, της Γερμανίας».

OKTANA by Raskolnick