Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2015

Ο Σταύλος του Βασιλιά.

Όταν στις 10 Ιουν 2013 το Business Travel του περιοδικού “The Economist” με αφορμή ένα αφιέρωμα στο EL. Venizelos, είχε επισημάνει πως «οι ζητιάνοι δεν μπορεί να είναι επιλεκτικοί (“In reality, beggars can’t be choosers”) κάποιοι ίσως και να πιστέψαμε πως είχαμε φτάσει τον πάτο του βαρελιού.

Ήμασταν λάθος.

Ο μονόδρομος, που όλοι...
αποδεχθήκαμε, ήταν η μετουσίωση της μη επιλογής σε πράξη.

Και…..πάψαμε άραγε να είμαστε ζητιάνοι επειδή η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου δεν αναφέρει την λέξη “μονόδρομος”;

Στις προγραμματικές του δηλώσεις ο σημερινός Πρωθυπουργός δεν ζήτησε τίποτε που να θυμίζει τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα του κόμματός του.

Σε πανηγυρικό ομολογουμένως τόνο (για να ακούν οι ημεδαποί) έκανε έκκληση για τίποτε περισσότερο από ανθρωπιστική βοήθεια, στην Ευρώπη των Λαών.

Σε μια Ευρωπαϊκή χώρα που όπως παραδέχθηκε στην Βουλή ο αδελφός της Ντόρας έχει χάσει μέρος (sic) της ανεξαρτησίας της, θα πρέπει να ερωτηθεί ο μισός πλανήτης για το αν μπορεί ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα να μιλήσει απευθείας για τον μισθό του στον εργοδότη του.

Σύμφωνα με κάποιες, (όλες), δημοσκοπήσεις οι Έλληνες πολίτες είναι υπέρ της παραμονής της χώρας σε αυτό που πολλοί ονομάζουν ζουρλομανδύα του euro.

Και από ότι μπορώ να καταλάβω κανείς από τους εταίρους δεν έχει αντίρρηση σε αυτό.

Αρκεί να παραμείνουμε ως χώρα εκεί που μας αξίζει:

Στον Σταύλο του Βασιλιά.

Υπήκοοι, χωρίς ούτε καν δικαίωμα στην ζωή.

Η ΕΕ, το euro, οι πολιτικοί μας, δεν ξέρω τι φταίει περισσότερο ή όλα μαζί, έφεραν την χώρα, τους πολίτες της στο χειρότερο σημείο ένδειας.

Από τις προγραμματικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού κατάλαβα πως, μάλλον, μας έχει αφαιρεθεί και αυτό το δικαίωμα της επαιτείας, ή έστω είναι κάτι που θα πρέπει να συζητηθεί εκτενώς.

Ο σταύλος του Βασιλιά σύμφωνα με τους εταίρους μας θα πρέπει να μας είναι αρκετός.

Εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε υπερήφανοι, μέσα στην ένδειά μας, που είμαστε για μια ακόμα φορά υπήκοοι μιας τεράστιας αυτοκρατορίας.

Υ.Γ. Το σκίτσο είναι από το άλμπουμ “Λεφτά Υπάρχουν” του γελοιογράφου Σπύρου Δερβενιώτη.

HeadWaiter από toufekiastoskotadi