Δεν υπάρχει επιστροφή: Διαβήκαμε το Ρουβίκωνα.

Δεν υπάρχει φόβος.

Γιατί φόβος υπάρχει όταν μπορείς να αποφύγεις κάτι.

Τώρα πια ο κύβος ερρίφθη.

Δεν μπορούμε πια να το αποφύγουμε.

Η απόφασή μας την 25η του Γενάρη ήταν κομβική.

Για καλό ή για κακό, θα δείξει.

Πάντως το σίγουρο είναι ότι τώρα πια "έχουμε διαβεί τον Ρουβίκωνα".

Όπως ο Ιούλιος Καίσαρ έκανε την απαγορευμένη κίνηση να διαβεί τον ποταμό Ρουβίκωνα (που εθεωρείτο το σημείο-μηδέν για την ισχύ και την ασφάλεια της Ρώμης) και να βαδίσει με το στρατό του ενάντια...

στη Ρώμη και τότε αναφώνησε στους φοβισμένους στρατιώτες του: ALEA JACTA EST! ("Ο κύβος ερρίφθη")

Δηλαδή, δεν υπήρχε πια επιστροφή. Ήταν βέβαιο πια πως θα γίνει η σύγκρουση.

Έτσι κι εμείς, σαν άλλος Ιούλιος Καίσαρ, εδώ και 15 μέρες έχουμε διαβεί το Ρουβίκωνα και επιστροφή δεν υπάρχει.

Κάναμε την επιλογή μας και τώρα καλούμαστε να τη διαχειριστούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Μπροστά μας ο εχθρός. Νιώθουμε καυτή την γερμανόφωνη ανάσα του.

Πίσω μας ο ποταμός. Η υποχώρηση δεν είναι δυνατή.

Κι αυτό τι σημαίνει;

Να επιτεθούμε στον πανίσχυρο εχθρικό στρατό;

Να ταμπουρωθούμε στο "Μανιάκι" μας, περιμένοντας μάταια, σαν άλλος Παπαφλέσσας, να 'ρθουν ενισχύσεις να μας σώσουν απ' τις ορδές του Ιμπραήμ;

Να στρατοπεδεύσουμε εεί που είμαστε και να περιμένουμε μια λάθος κίνηση του εχθρού;

Να επιχειρήσουμε χτύπημα εκ των έσω; Να βρούμε την Κερκόπορτά του;

Τι προλαβαίνουμε να κάνουμε μέσα σε δέκα μέρες;

Ό,τι κι αν αποφασίσουμε, κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποια θα είναι η έκβαση.

Εδώ που φτάσαμε, ακόμη κι αν... αλλάζαμε στρατηγό και ξαναγυρίζαμε στο Σαμαρά, είναι βέβαιο πως από αύριο δε θα ισχύει -ακόμη και μ' αυτόν- ό,τι ίσχυε μέχρι προχθές.

Τέλος η "κανονικότητα" και η "Ρωμαϊκή ειρήνη".

Τώρα πια διαβήκαμε τον Ρουβίκωνα.

Και ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει.

Επομένως, ο δρόμος είναι ένας.
Συμμετοχή.
Ενεργή συμμετοχή και στήριξη στη μάχη.
Ο εχθρός είναι πανίσχυρος και σίγουρα θα μας προκαλέσει πολλά πλήγματα.
Αλλά πρέπει να μη λυγίσουμε.

Σε δέκα μέρες παίζεται η επιβίωση ή η καταστροφή της πατρίδας μας.
Μπροστά μας ο πανίσχυρος εχθρός και πίσω μας ο ποταμός.
Δεν υπάρχει επιστροφή.

Συμμετοχή λοιπόν στις συγκεντρώσεις στήριξης των ελληνικών θέσεων για τερματισμό της λαοκτόνου λιτότητας.
Ξεσηκώστε τους πάντες. Αδέρφια, ξαδέρφια, φίλους, συζύγους, παιδιά, γείτονες, συναδέλφους, συγγενείς και γνωστούς.
Ξεσηκώστε τους πάντες.
Μα πάνω απ' όλα, ξεσηκώστε τον εαυτό σας.

Έτσι κι αλλιώς, ό,τι έγινε, τώρα πια δεν αλλάζει κι η Ιστορία δε γυρίζει πίσω.
Μην ασχολείστε με τα μικρά και ανούσια.
Μην αλληλοτρώγεστε για ένα "filioque".
Μέσα στις επόμενες δέκα μέρες παίζονται όλα για τη χώρα μας.
Σε δέκα μέρες η Ελλάδα θα είναι ή ντροπιαστικά ισοπεδωμένη ή περήφανη νικήτρια.

Σε δέκα μέρες θ' ανάβουμε φωτιές.
Ή σε γιορτή ή σε συντρίμμια.
Τι απ' τα δύο;
Είναι ΚΑΙ στο χέρι μας!

Πλημμυρίστε με τις σταγόνες σας τις πόλεις και όλοι μαζί θα γίνουμε τσουνάμι, στην απειλή του οποίου, θα αναγκαστούν να κάνουν πίσω οι Γερμαναράδες!
Θα αναγκαστούν να δεχτούν ότι δε θα ζήσουμε σα σκλάβοι.
Θα αναγκαστούν να δεχτούν ότι δε θα ζήσουν σαν αφεντικά μας.
Αλλιώς, θα πάθουν ό,τι παθαίνουν κάθε φορά.

Η Vermacht αυτή τη φορά εμφανίστηκε με προσωπείο τράπεζας.
Είναι η ίδια όμως, όπως και στους άλλους δυο παγκόσμιους πολέμους.
Αλλά θα χάσει και πάλι.
Γιατί η Ιστορία τιμωρεί όσους διαπράττουν Ύβρι.
Μετά την Ύβρι έρχεται η Νέμεσις.
Και οι Γερμανοί κάνουν πάντοτε το ίδιο λάθος.
Μα η Ιστορία -όπως πάντα- έτσι και τώρα θα τους συντρίψει όπως συντρίβει τους υβριστές.
Και τότε εκείνοι θα παρακαλούν εμάς για την εύνοιά μας.

Το momentum της Ιστορίας είναι με το μέρος μας!

Η Ελλάδα θα νικήσει!

 

Αν είναι ενωμένη, θα νικήσει!

Όπως νικά πάντοτε, όταν είναι ενωμένη... 

Ο μαγικός ζωμός που χρειαζόμαστε δεν είναι τίποτ' άλλο παρά η πίστη μας ότι θα τα καταφέρουμε.

Ο μαγικός ζωμός είναι αυτή η αίσθηση της ανίκητης τίγρης που έχουμε μέσα μας. 

Μιας τίγρης άγριας, λιμασμένης.

 Που 'χει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου
για κείνη πολεμώ...

Μαζεστίξ από τοίχο-τοίχο...