Οι Γερμανοί πιάστηκαν στον... ύπνο

Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, τα ξένα ΜΜΕ πιάστηκαν σε μεγάλο βαθμό αδιάβαστα και στον ύπνο, αφού από την επομένη κιόλας των εκλογών άρχισαν να επιδίδονται σε σαφάρι συλλογής πληροφοριών, σχεδόν από το μηδέν όπως φαίνεται, για το πώς προέκυψε η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛΛ και, κυρίως, ποιος είναι ο... Πάνος Καμμένος.

Ένα προεκλογικό σενάριο, δηλαδή, που ήταν το πλέον σίγουρο αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πετύχαινε αυτοδυναμία και οι ΑΝΕΛΛ έμπαιναν στη Βουλή, «εκπλήσσει» σε μεγάλο βαθμό τα ΜΜΕ και...

ειδικά τα γερμανικά, που μοιάζουν να κολυμπάνε σε αχαρτογράφητα νερά. Κάτι που προκαλεί απορίες από τη στιγμή που τα τελευταία πέντε χρόνια είναι τόσο επικεντρωμένα στην Ελλάδα.

Χαρακτηριστική η αμηχανία του «Spiegel», που αναρωτήθηκε με μπόλικη δόση ειρωνείας «ποιος είναι ο Πάνος Καμμένος;» αναφέροντας δηλώσεις του περί Δ’ Ράιχ και σύγχρονης Κατοχής από τη Γερμανία. Στο ίδιο μήκος κύματος και η «Frankfurer Allgemeine Zeitung», που επισημαίνει πως οι ΑΝΕΛΛ κατηγορούν τη Μέρκελ «για τα πάντα», αλλά και ότι ο Καμμένος θέλει για στρατηγικό εταίρο τη Ρωσία. Σημειωτέον ότι ο Νο1 εχθρός για το Βερολίνο αυτήν την εποχή είναι ο Πούτιν!

Εκτός πλάνου

Αυτό καθαυτό το αποτέλεσμα το βράδυ των εκλογών, πάντως, όσον αφορά την έκταση της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, δεν φάνηκε να προκαλεί ανάλογη έκπληξη στα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, αφού τα τελευταία γκάλοπ έδειχναν ότι η διαφορά θα είναι μεγάλη και η συντριβή της Ν.Δ. σίγουρη. Να αναφερθεί ότι σχεδόν στο σύνολό του ο ευρωπαϊκός Τύπος δεν ασχολείται μετεκλογικά καθόλου με την επόμενη μέρα της Ν.Δ., αλλά ούτε και του ΠΑΣΟΚ. Τα δυο κόμματα έχουν βγει εκτός πρώτου πλάνου πλέον.

Ο ενθουσιασμός γαλλικών εφημερίδων, όπως η «Liberation», ισπανικών σαν την «El Pais» ή ιταλικών δίνει το κλίμα στον ευρωπαϊκό Νότο σε μεγάλο βαθμό για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στον Βορρά οι τάσεις στον Τύπο είναι περισσότερο μουδιασμένες, τηρώντας ωστόσο μεικτή στάση, δίχως πολλές ακρότητες ή υπερβολές. Αν, βέβαια, εξαιρέσει κανείς τις συνήθεις γραφικότητες της «Bild» με τα «καθιερωμένα» σενάρια τρόμου.

Αν παρατηρήσει κάποιος πιο προσεκτικά τα δημοσιεύματα, ειδικά τα προερχόμενα από τη Γερμανία, εκεί που υπάρχει πάντα μια μεγάλη στόχευση, για να μην πούμε εμμονή, είναι στον επαναλαμβανόμενο προσδιορισμό «Αριστερά», κυρίως από τα πιο συντηρητικά έντυπα, για τη νίκη Τσίπρα, αλλά και στις διαφορετικές πολιτικές καταβολές ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛΛ.

Για παράδειγμα, η «Süddeutsche Zeitung» έκανε λόγο για «Συμμαχία Αριστεράς με δεξιούς» τονίζοντας πως «Μια τέτοια συμμαχία η Ευρώπη δεν έχει ξαναδεί: ο αρχηγός του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ θα συνεργαστεί με τους δεξιούς λαϊκιστές, οι οποίοι αντιτίθενται στη λιτότητα».

Σε ανάλογο κλίμα είναι κι άλλες εφημερίδες τα τελευταία 24ωρα, με τη «Frankfurter Allgemeine Zeitung» («FAZ») να σημειώνει: «Αυτή η συνεργασία είναι περίπου τόσο φυσική σαν να κλείδωνε κανείς σε ένα δωμάτιο τον πρόεδρο του ευρωσκεπτικιστικού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία με την αντιπρόεδρο της Linke. Και τι δεν κάνει κανείς όταν η πατρίδα καλεί...».

Ωστόσο, μέσα σ’ αυτό το κλίμα μεικτών δημοσιευμάτων κι αντιδράσεων από τα ευρωπαϊκά έντυπα πρώτης γραμμής, το «Spiegel» κρίνει ότι: «Ο Αλέξης Τσίπρας αξίζει μια ευκαιρία», όταν μια μέρα αργότερα από το ίδιο μέσο υπήρχε η σκληρή απαίτηση «καμία υποχώρηση απέναντι στη νέα κυβέρνηση».

Κι ενώ απ’ αυτήν τη μονότονη επανάληψη και τον υπερτονισμό, με κριτικό βλέμμα, της αριστερής στροφής στην Ελλάδα από τα βορειοευρωπαϊκά ΜΜΕ θα περίμενε κανείς ότι η όποια ανησυχία έχει να κάνει περισσότερο με το οικονομικό μοντέλο που θα ακολουθήσει η νέα ελληνική κυβέρνηση, ένα δημοσίευμα της «Handelsblatt» δίνει μάλλον αρκετές απαντήσεις για την πραγματική διάσταση:

«Η ανησυχία δεν αφορά πλέον τις αγορές, οι οποίες τη Δευτέρα αντέδρασαν σχετικά ψύχραιμα. Στις Βρυξέλλες και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες φοβούνται λιγότερο τον οικονομικό κίνδυνο μετάδοσης από την Αθήνα και περισσότερο έναν πολιτικό κίνδυνο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, έχει ένα αδελφό κόμμα στην Ισπανία».

Το Podemos

Είναι φανερό λοιπόν πως, μετά τη νίκη ΣΥΡΙΖΑ και με διαφαινόμενη τη νέα ώθηση που θα πάρει το Podemos, η «συντηρητική» ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων έχει αρχίσει να παρουσιάζει έντονα δείγματα αναζωπυρωμένου αριστερο-σκεπτικισμού! Φοβούμενη ότι ο θρίαμβος ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εξελιχθεί σαν σπίθα για ντόμινο πολιτικό στην Ευρώπη, ενδεχόμενο που είχε υποτιμηθεί σε μεγάλο βαθμό στον κεντροευρωπαϊκό Τύπο.

Ο «πολιτικός» και «ιδεολογικός» φόβος, πάντως, μοιάζει να υπερισχύει σ’ αυτήν τη φάση της πιθανότητας ενός οικονομικού ντόμινο... Αυτό συμπεραίνει κανείς από τα «συστημικά» - νεοφιλελεύθερα φύλλα στη Γερμανία, αλλά μέχρι ενός βαθμού κι από τη γαλλική «Figaro», που αναρωτιέται: «Μήπως τώρα ανοίγει διάπλατα η πόρτα σε ευρωσκεπτικιστές άλλων χωρών της Ε.Ε., ανεξαρτήτως πολιτικών καταβολών, που θα προβάλουν πάνω στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τις δικές τους επιδιώξεις και συμφέροντα;».

Αυτό που επισημαίνεται από τα πιο «σοβαρά» ευρωπαϊκά έντυπα, συμπεριλαμβανομένων και των βρετανικών, είναι ότι «στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα δοθεί τώρα η μάχη της αξιοπιστίας. Δηλαδή, η κάθε πλευρά, ευρωζώνη - ΣΥΡΙΖΑ, θα παλέψει να μη χάσει την αξιοπιστία της πάνω στις γραμμές που η καθεμιά έχει χαράξει».

Το βασικό θέμα, πάντως, για τους Ευρωπαίους σχολιογράφους παραμένει: «Τι θα προσφέρει ο Τσίπρας ως αντάλλαγμα για τις ελαφρύνσεις που τυχόν θα λάβει;».

Κορυφαίος μετεκλογικός τίτλος όλων, όμως, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυτός του «Economist», που, εμπνεόμενο από το γνωστό τραγούδι των Rolling Stones, γράφει: «Greece, the EU and the markets: You can’t always get what you want (but if you try sometime, you get what you need)». Δηλαδή «η Ελλάδα, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι αγορές: Δεν μπορείς πάντα να έχεις αυτό που θέλεις (αλλά αν προσπαθήσεις καμιά φορά μπορεί να έχεις αυτό που χρειάζεσαι)»... 

Από το Ποντίκι