Ε-mail Χαρδούβελη ή επαναδιαπραγμάτευση;

O Σαμαράς επεδίωξε, ουσιαστικά, τις εκλογές. Δεν ήθελε να τις χρεωθεί, επειδή ήταν σε αντίφαση με την τακτική έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και επειδή οι "νοικοκυραίοι" οπαδοί του δεν τις αποδέχονταν. Τις επεδίωξε, αφού πρώτα έπεσαν στο κενό οι προσπάθειες διεμβολισμού της ΔΗΜ.ΑΡ., των ΑΝ.ΕΛΛ. και των ανεξάρτητων βουλευτών. Αν του έβγαινε η επιχείρηση διεμβολισμού, θα πήγαινε σε εκλογές το φθινόπωρο του 2015 και αυτό για να ξεχαστούν τα μέτρα που προβλέπονται στο e-mail Χαρδούβελη προς την τρόικα. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Σαμαράς δεν δεχόταν κουβέντα...

ούτε για συναινετική εκλογή Προέδρου και άμεση προσφυγή στις κάλπες, όπως πρότεινε στο τέλος το Ποτάμι. Ήθελε να πάει στις εκλογές αφού απορροφηθούν οι αντιδράσεις για τα νέα μέτρα και αφού περάσει το καλοκαίρι, που λόγω της ώθησης του τουρισμού μπορούσε να κινηθεί ανοδικά η εύθραυστη ανάκαμψη της οικονομίας.

Από τη στιγμή που δεν του βγήκε η επιχείρηση διεμβολισμού, η οποία, παρά τις αντιδράσεις που θα προκαλούσε, θα του έδινε τον χρόνο να κλείσει κρίσιμες επιλογές, όπως η νέα συμφωνία με τους δανειστές και η εκ νέου ιδιωτικοποίηση των τραπεζών, ο Σαμαράς δεν είχε άλλο δρόμο από τις εκλογές. Γι' αυτό στην τρίτη ψηφοφορία δεν έκανε νέα πρόταση υποψηφίου που να προέρχεται από την Αριστερά, η οποία ενδεχομένως θα προκαλούσε ρήγματα στη ΔΗΜ.ΑΡ. και τους ανεξάρτητους βουλευτές. Επέμεινε στην αμιγώς νεοδημοκρατική πρόταση για να κρατήσει ενωμένη την παράταξή του, πολύ περισσότερο που οι νεόκοπες πολιτικές δυνάμεις, όπως το Ποτάμι και οι ΜΕΤΑρρυθμιστές, επέδειξαν απίστευτη προθυμία αποδεχόμενες, υποτίθεται, ως συμβιβαστική λύση έναν "γαλάζιο" υποψήφιο για την Προεδρία της Δημοκρατίας, πετώντας στο καλάθι των αχρήστων τις διακηρύξεις τους περί ανανέωσης του "παλαιού" πολιτικού συστήματος. Αν, όμως, αποδέχεσαι την υποψηφιότητα του αντιπάλου, και μάλιστα τη Δεξιά της Δεξιάς του Σαμαρά, περιορίζεις κάθε δυνατότητα υπέρβασης της στρατηγικής του και γίνεσαι συμπληρωματική δύναμη αυτού που καταγγέλλεις ως "παλαιό".

Ο Σαμαράς επεδίωξε τις εκλογές ελπίζοντας σε διαχειρίσιμα ήττα, ενώ απέφυγε τον κίνδυνο να καταστεί αναλώσιμος. Τα συμφέροντα που τον στήριξαν διακινούσαν σενάρια για κυβέρνηση "ειδικού σκοπού", εξέλιξη που θα έθετε τον Σαμαρά σε δεύτερο ρόλο προ των εκλογών και στη συνέχεια σε τιμητική αποστρατεία. Έτσι "έκαψε" το σενάριο αυτό επιλέγοντας να δώσει τη μάχη με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ, στην περίπτωση που χάσει, όπως όλα δείχνουν, ελπίζει πως θα αποτελέσει εναλλακτική επιλογή στο μέλλον αν καταφέρει να διατηρήσει ενωμένη τη συντηρητική παράταξη. Όσο κι αν φαντάζει παράδοξο, ο Σαμαράς προσδοκά την επάνοδό του στην εξουσία μέσα από τη σκλήρυνση της στάσης της Μέρκελ προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Η προσδοκία του, δηλαδή, να μην τα καταφέρει τελικά η Αριστερά επαφίεται στη Μέρκελ! Στην πολιτική, όμως, όσοι ονειρεύονται παρενθέσεις κινδυνεύουν να αυτοπαγιδευτούν και να μείνουν στα αζήτητα της Ιστορίας...

Όπως ήρθαν τα πράγματα, το δίλημμα είναι: e-mail Χαρδούβελη ή επαναδιαπραγμάτευση; Το πρώτο δείχνει τις δεσμεύσεις του μνημονιακού καθεστώτος, που εκπροσωπεί ο Σαμαράς, για νέες περικοπές σε συντάξεις, αυξήσεις φόρων, περικοπές κοινωνικών βοηθημάτων όπως το ΕΚΑΣ, ιδιωτικοποιήσεις. Είναι ο περιπετειώδης δρόμος μιας χώρας που αποκλίνει από την Ευρώπη, η οποία, με τη σειρά της, δεινοπαθεί από τη στρατηγική της λιτότητας.

Η δεύτερη στρατηγική, που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ, θέτει στο επίκεντρο τη διαπραγμάτευση για το χρέος και την αλλαγή πολιτικής προκειμένου να γίνει η Ελλάδα "κανονική" ευρωπαϊκή χώρα σε μια Ευρώπη που οφείλει να ξαναβρεί την κοινωνική της διάσταση.

Σταύρος Καπάκος από avgi