Θέατρο και Πολιτική

Με αφορμή την καταγγελία για απόπειρα δωροδοκίας από τον βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Παύλο Χαϊκάλη, πολλοί πολιτικοί, δημοσιογράφοι και σχολιαστές αναφέρθηκαν υποτιμητικά στην καταγγελία του βουλευτή, εξαιτίας του ότι ο βουλευτής είναι ηθοποιός και προέρχεται από το θέατρο.

Στη σύγχρονη Ελλάδα, το θέατρο αναφέρεται σχεδόν πάντα με υποτιμητικό τρόπο και θεωρείται κάτι ελαφρύ και γελοίο.

Όσοι θέλουν να υποτιμήσουν και να γελοιοποιήσουν τη συμπεριφορά κάποιου, τον συνδέουν με το θέατρο.

Το θέατρο δεν είναι καθόλου ελαφρύ και...

καθόλου γελοίο.

Το θέατρο μας χάρισε σπουδαίους ανθρώπους -από τον Ευριπίδη και τον Αριστοφάνη ως τον Μπρεχτ, τον Πίντερ και τον Καμπανέλλη- και συνεχίζει να αποτελεί το καταφύγιο των πολιτών που δεν έχουν αποδεχτεί τη συντριβή του ανθρώπου.

Το θέατρο χρειάζεται πειθαρχία, αφοσίωση, σκληρή δουλειά, αυταπάρνηση, διαρκές διάβασμα και απόλυτη σοβαρότητα. Ακόμα και για τους πιο αστείους ρόλους.

Δεν είναι αλήθεια πως οι ηθοποιοί μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν πάνω στο σανίδι. Οι ηθοποιοί είναι «κουρδισμένοι» και απόλυτα πειθαρχημένοι πάνω στη σκηνή. Ως και οι ανάσες τους είναι μετρημένες.

Όσοι αναφέρονται στο θέατρο σαν να είναι παιδική χαρά που ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, δεν έχουν ιδέα για το πώς λειτουργούν οι ηθοποιοί στο στήσιμο μιας παράστασης.

Ένας μέσος ηθοποιός θα διαβάσει στη ζωή του μερικές εκατοντάδες από τα σπουδαιότερα έργα όλων των εποχών, ενώ ένας μέσος πολιτικός θα είναι πάντα αμόρφωτος και θα παλεύει να μιλήσει με διακόσιες λέξεις.

Η πολιτική είναι η τέχνη των τεχνών, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη.

Αυτοί που κατάντησαν την πολιτική από τέχνη των τεχνών σε αγοραίο παιχνίδι δημοσίων σχέσεων, ας αφήσουν ήσυχο το θέατρο.

Το θέατρο θυμίζει πάντα στην πολιτική ότι θα μπορούσε κι αυτή να τα καταφέρει και να σώζει τις ψυχές των ανθρώπων.

Εγραψε ο Pitsirikos