Τίνος είναι ο μουντζούρης;

Oι ελληνικές κυβερνήσεις άλλα έλεγαν στις Βρυξέλλες και άλλα έκαναν στην Αθήνα, δήλωσε στη γερμανική εφημερίδα «Die Welt» ο πρώην πρόεδρος της Ε.Ε. Ζοζέ Μπαρόζο. Και δεν είχε υπόψη του τον ορυμαγδό φωτογραφικών τροπολογιών που προσπαθεί να περάσει η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου από τη Βουλή, λίγο πριν διαλυθεί, τροπολογίες φωτογραφικές για μικρά και μεγάλα συμφέροντα.

Είναι πρόδηλο ότι στην Ε.Ε. έχει αρχίσει το παιχνίδι των ευθυνών, το blame game για την παταγώδη αποτυχία του προγράμματος...

που εφαρμόστηκε επί πέντε χρόνια στην Ελλάδα. Η επιτυχία, έλεγε το φθινόπωρο ο κ. Σαμαράς, «θα είναι επιτυχία όλων». Ομως αυτό που αρνούνταν να δει η ελληνική κυβέρνηση, το τρομακτικό ναυάγιο, δεν θα μπορούσε να το παραβλέπει ο κόσμος όλος. Καμία αγορά δεν ήταν ανοιχτή για το ελληνικό χρέος χωρίς ρύθμιση ή νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα. Ρύθμιση του χρέους οι εταίροι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να συζητήσουν και νέο Μνημόνιο δεν αντέχει η χώρα.

Επιτυχία λοιπόν δεν υπάρχει, για να την πιστωθούν όλοι, συνεπώς το ερώτημα που έχουμε μπροστά μας είναι ποιος θα χρεωθεί την αποτυχία. Οι εταίροι και δανειστές δείχνουν ήδη με το δάχτυλο την κυβέρνηση Σαμαρά. Πριν από τον Μπαρόζο το ίδιο είχε κάνει και ο Γιούνκερ, μετά ο Μοσκοβισί, ενώ με τον τρόπο της και η καγκελάριος Μέρκελ παίρνει αποστάσεις ασφαλείας από την Αθήνα. Καμία έκπληξη. Το εκπληκτικό είναι πως στο μέγαρο Μαξίμου εξακολουθούν να σφυρίζουν αδιάφορα.

Το πρόβλημα της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου είναι ότι δεν μπορεί να συνεχίσει αυτή την πολιτική που κρίνεται σήμερα από όλους ατελέσφορη. Θα αλλάξει η κατάσταση εάν μπουν στην κυβέρνηση ο Γρ. Ψαριανός με τον Γ. Νταβρή και τον Βασ. Οικονόμου; Προφανώς όχι, ειδάλλως θα ζητούνταν η εθνοσωτήριος συνδρομή τους νωρίτερα. Οι προεδρικές εκλογές όμως είναι τώρα. Βεβαίως, αλλά, και αν εκλεγεί νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πιστεύει κανείς ότι κλείνει το πρόβλημα της κυβερνητικής αβεβαιότητας;

Με μια κυβέρνηση που άλλα λέει έξω και άλλα κάνει μέσα, η επιδείνωση της οικονομικής κρίσης αλλά και η πολιτική κρίση στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ε.Ε. ήταν προδιαγεγραμμένες. Ο κ. Σαμαράς μπορούσε να επιμείνει στη διαπραγμάτευση μέχρι τέλους και να έρθει σε ρήξη ή να συμβιβαστεί, όπως συμβιβάστηκε, με την επίσπευση των εξελίξεων στο εσωτερικό προκειμένου να ξεκαθαριστεί το πολιτικό τοπίο. Οπότε, στο μέρος που του αναλογεί, οι ευθύνες ήδη του καταλογίζονται από τους εταίρους και δανειστές. Το στοίχημα της επόμενης κυβέρνησης είναι να αναδειχτούν και οι ευθύνες (και οι παραλείψεις) των εταίρων και δανειστών, ώστε να ξεμπλέξουμε κάποια στιγμή με την καταστροφική πολιτική.

Μπάμπης Αγρολάμπος από efsyn