Αντί καλάντων

Να τα πούμε;
Τρίγωνα κάλαντα λοιπόν για όλα τα ατάλαντα.

Ας ξεκινήσουμε από την ανακοίνωση του συμπαθέστατου μου και με την εξαίρεση κάποιου ενδεχομένου πραξικοπήματος, αναπόφευκτα επόμενου πρωθυπουργού της χώρας Αλέξη Τσίπρα σε σχέση με το αποτέλεσμα της δεύτερης ψηφοφορίας για την εκλογή προέδρου: «Η κυβέρνηση συγκέντρωσε μόνο 168 ψήφους εκ των οποίων και δύο χιτλερικές» δήλωσε ο Αλέξης αφήνοντας τον εαυτό του απόλυτα εκτεθειμένο...

στην αντιστροφή του επιχειρήματος.

Λίγο προσεκτικά με την ιδεολογική ανωτερότητα εκεί στα αριστερά. Η αλαζονεία είναι ένα αμάρτημα που μπορεί να αποδεχτεί θανάσιμο.

Από πότε άνθρωποι που έχουν κάνει έστω λίγο διαλεκτικό υλισμό πρέπει να πασπαλίζουν με λίγο ναζισμό την ακροδεξιά αυτή κυβέρνηση για να αποδείξουν ότι αυτή η κυβέρνηση είναι ακροδεξιά λες και πρόκειται για το άλυτο 6ο πρόβλημα του Χίλμπερτ;

Και να το αποδείξουν σε ποιους;

Όσοι δεν το έχουν καταλάβει ακόμη ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν που δυστυχώς έχει επιβάλει σε αυτό το σύμπαν τον πρωθυπουργό που όχι μόνο τους αξίζει αλλά και τους εκφράζει καθώς ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο Νυαρλοθοτέπ, το έρπων χάος που νομίζει ότι είναι ο δικαστής Dread ή έστω ο Γεδεών, όταν είναι απλά ο Γιδεών (ο κριτής των γιδιών).

Η κυβέρνηση των μονοπωλίων έπαιξε μονόπολη, έδωσε ωσάν σε άλλους Ρωμανούς άδεια στους χρυσαυγίτες που με δικιά της εντολή έχουν εγκλειστεί από τον Παναθηναϊκάκια και τη Θεούσα για εγκλήματα άλλα από τα πραγματικά τους για τα οποία η Χρυσή Αυγή είχε για δύο δεκαετίες την πλήρη ασυλία από τύπους σαν τον Παναθηναϊκάκια και τη Θεούσα.

Δύο από αυτούς που έχουν ήδη σπάσει, ο Αλεξόπουλος και ο Μπούκουρας εξαργύρωσαν την κάρτα «βγες από τη φυλακή» (προσωρινά) και σε αντάλλαγμα για την απόκτησή της δώσαν το γωνιακό οικόπεδο της προεδρικής τους ψήφου, πάνω στο οποίο στεγάζεται το οικοδόμημα της συγκυβέρνησης.

Αν μπορούσε δηλαδή το ντήλι να επεκταθεί και στους υπόλοιπους χρυσαυγίτες και να τους απάλλασσαν από τα κατηγορητήρια τους με αντάλλαγμα την εκλογή προέδρου θα μασταν καλά;

Θα προτιμούσατε δηλαδή να τα χαν κάνει οι χρυσαυγίτες πλακάκια, να δεχόντουσαν ανύπαρκτες εγγυήσεις και υποσχέσεις και να στηρίζαν από κοινού τη συγκυβέρνηση για να μπορεί η αριστερά να γράφει ιδού τα πλακάκια ναζισμού και κυβερνώσας ακροδεξιάς και να τα επιδεικνύει σε μουσεία πολιτικής σε άλλες χώρες;

Ευτυχώς να λέτε που ο ακροδεξιός εμφύλιος καλά κρατεί και τα σκυλιά της Χρυσής Αυγής δεν αναγνωρίζουν μέχρι και σήμερα τα παλιά τους αφεντικά μετά τη φόλα που φάγανε.

Σε αντίθεση με αυτούς, πολλοί, πάρα πολλοί πρώην ΑΝΕΛ πετάξαν τα προσωπεία και απέδειξαν ότι ήταν σκληροπυρηνικοί ΝΔτες εισοδιστές, πράκτορες εν υπνώσει στον αντιμνημονιακό χώρο.
Ας πρόσεχες Πάνο ποιους πήρες από τη γαλάζια γαλέρα.
Η απερισκεψία σου και η εμμονή σου να προβάλεις σε άλλους αυτά που πιστεύεις εσύ, κατάστρεψαν το τελευταίο δεξιό αντιμνημονιακό καταφύγιο. 
Ιατρίδη, Νταβρής, Κουράκος, Μελάς, Γιοβανόπουλος: Αθάνατοι!

Από την άλλη πλευρά, γέφυρες στήνονται με τη ΡΗΜΑΔ. Μήπως ξεχάσαμε αυτό το δεκανίκι του νεοφιλελευθερισμού και το ρόλο που έπαιξε στην επιβολή των μνημονίων;

Η αριστερά της ευθύνης, η κυβερνώσα αριστερά, ένα μάτσο τυχοδιώκτες, θα επιβραβευθούν πάλι συναλλασσόμενοι με νομίσματα τις βουλευτικές έδρες που τους έδωσε η ηλιθιότητα του ελληνικού λαού; Ήδη η ομάδα του Λυκούδη, πιο άπληστη από το μέσο δημαρίτη εξασφάλισε την ανανέωση της καρέκλας προσχωρόντας στο τηλεοπτικό κόμμα Ποτάμι, ένα νεοαναγερθέν μνημείο της πολιτικής βλακείας του Έλληνα. Τι θα γίνει πια με αυτούς τους άρχοντες των μεταμφιέσεων, με αυτούς τους βασιλιάδες καρνάβαλους; Αλλά και μείς, τόσο κοντή ιστορική μνήμη έχουμε πια;

Και μια που μιλάμε για κοντή ιστορική μνήμη, να σου κι ο τουρίστας ΓΑΠ, άλλος με εκπαιδευτική άδεια, να ψηφίζει Σταύρο Δήμα… και να κάνει καινούριο κόμμα, βυθίζοντας ακόμη και τον πολυμήχανο νομοπαρασκευαστή της ανομίας Ευάγγελο Βενιζέλο στην απελπισία από την οποία αυτή τη φορά δεν μπορεί να τον βγάλει ούτε η εξουσιοφρένεια του.
Ναι Βαγγέλη, είναι τόσο ηλίθιοι: Τόσες μηχανορραφίες έστησες για να επιβιώσουν οι μηχανισμοί του ΠΑΣΟΚ και αυτοί θα ψηφίσουν τον καταστροφέα όλων μας:. Άστα να πάνε Βαγγέλη.

Μήπως Αλέξη να σκεφτούμε και το ΓΑΠ για το υπουργείο τουρισμού; Τόσο καλά το ξέρει το αντικείμενο το παλικάρι. Υπήρξε και παλαιότερα σε άλλη χώρα πρωθυπουργός. Ατλαντίδα τη λέγανε.

Έχουμε ήρωες καινούριους πλέον, αντάξιους της σήψης της εποχής. Έχουμε το Ρωμανό που έγινε ήρωας γιατί κέρδισε το σύστημα με τα ίδια του τα όπλα- για χάρη της μαύρης αναρχίας.

Έχουμε τον ήρωα Παύλο Χαϊκάλη ο οποίος έχει βγάλει ένα σκασμό λεφτά από την τηλεόραση και σήμερα, όντως βουλευτής, χρωστάει της Παναγιάς τα μάτια σε δάνεια. Τι τα κανες τα λεφτά Παυλάρα; Άσε, μη μου πεις. Εδώ έδωσες πέρσι 5000 στον Αποστολόπουλο στα τυφλά για να στα παίξει σε χρηματιστήρια του εξωτερικού.

Ήρωας λοιπόν και αυτός που έπραξε το αυτονόητο και κατέγραψε την απόπειρα δωροδοκίας από κάποιον αποδεδειγμένα αφερέγγυο.

Και ερωτώ: αν ο Χαϊκάλης είναι ήρωας, εμείς που δεν έχουμε δει ούτε το ένα χιλιοστό των λεφτών που έχει βγάλει ο Χαϊκάλης και όχι χρηματισμούς αλλά ακόμη και την ασφάλεια των μισθών για να μην έχουμε αλισβερίσια με ένα βρώμικο σύστημα, τι στο διάολο είμαστε, υπερήρωες;

Δίκιο θα χει όποιος βάλει αγγελία: «Ζητείται αυτονόητο σε καλή κατάσταση»
Και τι να πει ο απλός πολίτης που δεν έχει φίλο το Λαζόπουλο που έχει επιχειρήσει να καταγγείλει απιστία στο Δημόσιο για να δει τη ζωή του να γίνεται κόλαση από τη δικαιοσύνη και την υπηρεσία του;

Έλεος πια με τις φούσκες των διασημοτήτων.

Ακόμη και οι ήρωες άλλων εποχών, πιο πραγματικοί από τους τωρινούς μουσαντάν τους οποίους τους έχει ανάγκη η μαζική κουλτούρα, ήρωες πραγματικοί όπως ο Μανώλης Γλέζος, δείχνουν να μικραίνουν. Με όλο το σεβασμό: Για να σε συγχαίρουν οι Μητσοτάκης και ο κατηγορούμενος για χρηματισμό από μαφιόζο Μιχελάκης, ε δεν μπορεί ρε Μανώλη, κάτι λάθος θα κανες. Έσωσες την τιμή του πολιτικού κόσμου σου είπε ο Μητσοτάκης και συ δεν αναρωτήθηκες σε ποια τιμή αναφέρεται και που αναγράφεται αυτή η τιμή σε μια ελεεινή και τρισάθλια κεντρική πολιτική σκηνή που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει;

Και πάμε στο ζουμάκι της υπόθεσης που δεν είναι άλλο από το διακύβευμα των εκλογών του 2015:

Από το 2010 γράφω ότι ένας από τους βασικούς σκοπούς των πολιτικών που ασκούνται τα χρόνια των μνημονίων είναι η παράτασή τους ώστε η ζημιά που θα προκαλέσουν να είναι ανεπανόρθωτη και η εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές σχεδόν πλήρης.

Και έχουμε φτάσει σχεδόν εκεί. Οι πολιτικές «απομείωσης ή αντιμετώπισης χρέους» το έχουν θεριέψει, λάδι στη φωτιά του ήταν, σκόπιμα ριγμένο. Μόνο για το 2015 η χώρα θα χρειαστεί πάνω από 30 δις για πληρωμές στους δανειστές, πολύ περισσότερα κι από το συνολικό χρέος πχ της … Σερβίας!!!

Για να καλύψει τις «υποχρεώσεις» της θα χρειαστούν άλλα 15 δις σε καινούρια δάνεια. Αυτό θα είναι το μνημόνιο 3, μετά το πέρας του οποίου θα υπάρξει μια κάποια ανακούφιση μερικών μόνο δις.

Με άλλα λόγια, το 2015 και αν όλα πάνε βάσει των σχεδιασμών- πράγμα ανέφικτο- θα έχουμε φορτωθεί κοντά στα 10 δις καινούριου χρέους.

Αυτές είναι κατ ουσία πολιτικές συσσώρευσης χρέους, καθαρά και ξάστερα.
Σήμερα η χώρα είναι τρίτη στον κόσμο στην αναλογία χρέους/ΑΕΠ. Με την πορεία των τελευταίων πέντε χρόνων, τα επόμενα πέντε χρόνια θα είμαστε πρώτοι.
Επιτέλους, άλλη μια πρωτιά!

Η επιλογή που θα κάνουμε στις εκλογές του 2015, ότι και να επιλέξουμε, δεν είναι αν θα υπάρξει περισσότερη οικονομική δυστοκία. Αυτό είναι αναπόφευκτο.

Το ζήτημα είναι αν θα είμαστε φτωχοί και έντιμοι ή αν θα είμαστε οι φτωχοί μαλάκες που θα ζούμε για να χρηματοδοτεί πλουσιοπάροχα το 5% των κατόχων του υπερσυγκεντρωμένου πλέον πλούτου. Αν θα κάνουμε κάτι χρήσιμο για τον πλανήτη και τις επόμενες γενιές, αν βάλουμε το λιθαράκι μας για την αναχαίτιση του νεοφεουδαλισμού και των πολιτικών μαριονεττών του.

Αυτή είναι η επιλογή: αν θα κάνουμε κάτι χρήσιμο ή αν θα συνεχίσουν οι λίγοι να ανοίγουν σαμπάνιες στην υγειά του μαλάκα του Έλληνα που φτωχοποιείται και που παρά το γολγοθά του συνεχίζει να διατηρεί την ψευδαίσθηση ότι θα ανταμειφθεί πλουσιοπάραχα για τις … θυσίες του και θα επιστρέψει με κάποιο μεταφυσικό τρόπο στα χαϊλίκια της μεταπολίτευσης.

Κάτι τέτοιο δεν δύναται να επιτευχθεί εντός των συνόρων. Μόνο σκανδαλωδώς ευνοϊκές για την Ελλάδα διεθνές συγκυρίες μπορούν να επιτρέψουν βελτίωση των δεδομένων της αποικίας χρέους.

Ακόμη και ξαναεμφανιστεί το τυχερό άστρο της Ελλάδας που δεν είναι και τόσο πιθανό, είναι πολύ περισσότερο πιθανό η πολιτική ελίτ είτε να κλωτσήσει τις ευνοϊκές συγκυρίες είτε να τις παροχετεύσει στις όλο και πιο άπληστες ελίτ.
Μην αυταπατάστε: Τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμη.
Λίγη σοβαρότητα σε κρίσιμες εποχές δε βλάπτει.

Με θλίβει που ζω σε τόσο άθλια χώρα. Με θλίβει που με αναγκάζει να γράφω μέτρια άρθρα για να εμφανίσω την κυρίαρχη γελοιότητα που κυβερνά τη χώρα.

Να σας το πω για να το καταλάβετε για μια ακόμη και ελπίζω τελευταία φορά: ότι βλέπετε, ότι βιώνετε, δεν είναι παρενέργειες ή αστοχίες των πολιτικών που εφαρμόζονται: Από το 2010 και συνεχίζουν να είναι οι απόλυτοι Στόχοι των πολιτικών αυτών που το μόνο που επιδιώκουν είναι ανακατονομή πλούτου… από τα κάτω προς τα πάνω. Και αυτή η τάση είναι παγκόσμια. Παντού στο δυτικό κόσμο οι κυβερνήσεις επικαλούνται προφάσεις ώστε να αναγκάζουν τους φορολογούμενους να χρυσώνουν τις ελίτ. Απλά στην Ελλάδα της εξάρτησης, η τάση αυτή είναι πρωτοφανώς άγρια. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορίες για … αγρίους…  

Και για να μείνουμε στο πνεύμα όχι μόνο των ημερών αλλά και τις εποχής, μην δώσετε στα παιδιά που θα σας τραγουδήσουν τα κάλαντα δεκάρα τσακιστή αν δεν σας υπογράψουν μνημόνια με αυστηρούς όρους λιτότητας. Μπα δε χρειάζεται. Αν δεν το έχετε καταλάβει, τους το έχετε ήδη κάνει αυτό μέσω των πολιτικών που εξουσιοδοτήσατε. Αυτοί τα υπέγραψαν για όλους μας, παιδιά νιούς και γέρους. 

Καλή χρονιά να έχουμε λοιπόν αν και κάθε πέρσι και καλύτερα.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa