Για το πεντακοσάρικο

Να σου δώσω ένα πεντακοσάρικο;

Τι θα κάνεις εσύ για μένα, άμα σου δώσω ένα πεντακοσάρικο;

Θα με λες καλό;

Θα με ψηφίσεις στις εκλογές;

Θα λες για μένα «τόσα μπορούσε ο άνθρωπος»;

Θα νιώσεις ότι μετράς ίσα με το πιο μεγάλο χαρτονόμισμα;

Θα τρίβεις τα χέρια σου που το τσίμπησες...

εκεί που δεν το περίμενες;

Θα λιγουρευτείς ένα επόμενο; Κι άλλο ένα; Μερικά ακόμα;

Θα στηθείς γύρω από μένα που μοιράζω πεντακοσάρικα;

Σε ρωτάω, γιατί με το πεντακοσάρικο έχεις τιμολογηθεί, να ξέρεις.

Και άμα σου δίνω το πεντακοσάρικο και δεν το παίρνεις, με προσβάλλεις…

Καλά θα κάνεις εμένα που έχω και μοιράζω πεντακοσάρικα να μη με προσβάλλεις!

Ποιος είσαι εσύ, ρε, που σε βλέπει κόσμος και σνομπάρεις κοτζάμ πεντακοσάρικο;

Δεν το παίρνεις; Θα σου δείξω τότε κι εγώ ότι δεν αξίζεις ούτε για να ζεις.

Για να μάθεις! Γιατί έτσι θα μάθεις! Όχι στα σχολεία…

Μα τι κάθομαι και λέω, μωρέ, ο τρελός; Είναι ποτέ δυνατόν να σου δώσω ένα πεντακοσάρικο, και να μην το πάρεις;

Κι όμως… Υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να πεθάνουν, παρά να πάρουν ένα πεντακοσάρικο. Δεν είσαι δα εσύ ο κόσμος όλος!

Άμα σου δώσω ένα πεντακοσάρικο, θα βρεις λέξεις να τους χαρακτηρίσεις.

Και για ένα πεντακοσάρικο, θα χαρείς να τους δεις να πεθαίνουν.

Μπας και βρεθείς μετά μ’ ένα ακόμα πεντακοσάρικο.

Από Sotos