Έμελλε στα χέρια του Αντώνη να πιάσουμε πάτο;

Θυμάμαι τον Αντώνη Σαμαρά το 1993 να καλεί να σπάσουμε το "δίπολο του σάπιου κατεστημένου", να δώσουμε τέλος στα "κόμματα του χθες", να κλείσουμε τον κύκλο της Μεταπολίτευσης.

Που να φανταζόταν τότε, ότι επί της δικής του Πρωθυπουργίας, είκοσι χρόνια μετά, η σαπίλα που διαπερνά το πολιτικό σύστημα, αντανάκλαση ασφαλώς της κοινωνίας, θα ήταν τέτοια που να ξεπερνά και τα πιο τολμηρά σενάρια.

Δυσωδία, μπόχα, βρωμιά παντού, το κακοφορμισμένο, τουμπανιασμένο κουφάρι...

της σύγχρονης Πατρίδας, προδομένο, παραδομένο στις ορέξεις των όρνεων-αγορών περιμένει την αποσύνθεση, ίσως και τη λύτρωση.

Στα χέρια του Αντώνη, του Αντώνη, που όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει τον κατήφορο, αλλά με τις πολιτικές του επιλογές και τον τρόπο διακυβέρνησης που επέλεξε και εφάρμοσε, θα έπρεπε να περιμένει τα θλιβερά φαινόμενα που κορυφώθηκαν τις τελευταίες μέρες.

Όσες δικαιολογίες και να υπάρχουν για την οικονομική κατάρρευση, από αυτόν που υποσχόταν το αντίθετο, δεν υπάρχει καμία για την υποβάθμιση της Δημοκρατικής διαδικασίας και λειτουργίας, χάριν της εξουσίας, που ήταν επόμενο να απελευθερώσει όλα τα βάρβαρα ένστικτα και ότι πιο ποταπό μικροσυμφέρον κυκλοφορούσε στο πολιτικό μας σύστημα.

Αυτή την κατάπτωση δεν θα την συγχωρέσει κανείς και προπαντός ο Ιστορικός του μέλλοντος.

Έχω ξαναγράψει, μπορεί να ικανοποιείται το κομματικό ακροατήριο με την κατηγορία ότι για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πολύ δύσκολα κάποιος άλλος πείθεται ότι μπορεί να φταίει η Αντιπολίτευση και όχι αυτός που Κυβερνά, τουλάχιστον σε συντριπτικό ποσοστό.

Μακάρι για το λαό και την Πατρίδα εδώ να είναι το τέλος, προσωπικά φοβάμαι πως όχι.

Ελπίζω να βγω ψεύτης.

Prefadoros