Η καραμέλα της συναίνεσης

Αντώνης Σαμαράς, υπουργός Εξωτερικών στην
κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (1992)

Eχουν περάσει 24 χρόνια από το 1990, αλλά η Ιστορία, που είναι αδιάψευστος μάρτυρας, εκδικείται. Θυμίζει. Και η μνήμη είναι άτεγκτη. Δεν εκδικείται όμως μόνο η Ιστορία. Φαίνεται πως βρίσκεται αφορμή για να πάρουν εκδίκηση «τα όνειρα»...
   
Ο πρώην πρωθυπουργός Κων. Μητσοτάκης δήλωσε χθες, μετά τη συνάντησή του με τον Π. Καμμένο, ότι οι πρόωρες εκλογές, που θα οφείλονταν στην αδυναμία της Βουλής να εκλέξει Πρόεδρο, θα οδηγούσαν τη χώρα σε περιπέτεια κι ότι «επιβάλλεται να αναζητηθούν ευρύτερες συναινέσεις. Ολοι πρέπει να θέσουμε σήμερα το συμφέρον της χώρας υπεράνω...
προσωπικού ή κομματικού συμφέροντος...».
    
Αν πάμε πίσω, στον Φεβρουάριο του 1990, θα βρεθούμε στην εξής κατάσταση. Από τον Νοέμβριο του 1989 είχαμε Οικουμενική Κυβέρνηση της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και του ενιαίου, τότε, Συνασπισμού, με πρωθυπουργό τον Ξεν. Ζολώτα (σημειωτέον, ότι οι εταίροι Ν.Δ. και ΣΥΝ είχαν παραπέμψει τον Α. Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο μόλις πριν από λίγους μήνες).
    
Πολιτική ευκαιρία
    
Εληγε η θητεία του Χρ. Σαρτζετάκη, τότε Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο Κων. Μητσοτάκης, αρχηγός της Ν.Δ., έχοντας προφανώς την επιδίωξη να γίνει πρωθυπουργός, χρησιμοποιεί την ευκαιρία που τού δίνει το Σύνταγμα.
    
Οι 148 βουλευτές της Ν.Δ. ψηφίζουν «παρών» στις τρεις ψηφοφορίες στη Βουλή για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο Κων. Καραμανλής δεν είχε δεχτεί τότε, δέχτηκε όμως μετά. Το μετά είναι ότι διαλύθηκε η Βουλή, έγιναν τον Απρίλιο του 1990 εκλογές, η Ν.Δ. πήρε 150 έδρες.
    
Αυτοί μαζί με τον Θ. Κατσίκη της Δημοκρατικής Ανανέωσης του Κ. Στεφανόπουλου (ΔΗ.ΑΝΑ.) και τους ανεξάρτητους μουσουλμάνους Σαδίκ και Φαΐκογλου εκλέγουν στη δεύτερη ψηφοφορία της νέας Βουλής τον Κων. Καραμανλή Πρόεδρο.
    
Και ο Κων. Μητσοτάκης γίνεται πρωθυπουργός. Για να μην το ξεχάσουμε, διαδέχεται την Οικουμενική Κυβέρνηση Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, δηλαδή -με τη μέγιστη συναίνεση- κυβέρνηση μόνο της Ν.Δ.
    
Πριν από τον Κων. Μητσοτάκη η Ντόρα Μπακογιάννη είχε μιλήσει για «πρωτοβουλίες» που πρέπει να πάρει ο Αντ. Σαμαράς εκφράζοντας μάλλον απογοήτευση για τους 160.
Η Ντόρα Μπακογιάννη ήταν διεκδικήτρια (το 2010) της προεδρίας της Ν.Δ., όταν κέρδισε ο Αντ. Σαμαράς.
    
Αποστασία;
    
Το 1992 είχε εκδιωχθεί από την κυβέρνηση της Ν.Δ. ο Αντ. Σαμαράς που ήταν υπουργός Εξωτερικών και το 1993 την έριξε. Αποστάτης;
    
Αλλά το 1965 είχαμε τη γνωστή αποστασία στην Ενωση Κέντρου, με πρωταγωνιστή, όπως αναφέρεται, τον Κων. Μητσοτάκη. Πέρασαν 25 χρόνια και το 1990 έγινε πρωθυπουργός.
    
Το ανάλογο έργο «περί αποστασίας βουλευτών» ακούστηκε και τώρα, το 2014, για την εκλογή Προέδρου και την αποφυγή εκλογών. Πρωταγωνιστές στην πολιτική σκηνή τώρα είναι άλλοι, ο Αντ. Σαμαράς και ο Ευάγγ. Βενιζέλος.
    
Γυρίσματα της ζωής, μπορεί. Αλλά η επιδίωξη ή η πρόσδεση στην πρωθυπουργία και στην εξουσία με κάθε τρόπο είναι φανερές. Αλλάζουν μόνο οι πρωταγωνιστές.

Νίκος Κιάος από efsyn