Σχοινοβασίες στο κενό…

Με σχοινοβάτες μοιάζουν τις τελευταίες μέρες ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Γιώργος Παπανδρέου, αφού από την εξέλιξη της σύγκρουσής τους κρίνεται και η κυβερνητική ισορροπία.

Οι ρουκέτες Παπανδρέ­ου με την ευθεία αμφι­σβήτηση όχι μόνο στην πορεία του ΠΑΣΟΚ, αλ­λά και στο πρόσωπο του Ευάγγελου Βενιζέλου έχουν προκαλέσει εύλογο εκνευρισμό στη Χαριλάου Τρικούπη, αλλά και στο Μέγαρο Μαξίμου.

Σε μια καθαρά αμυντική κίνηση ο Βενιζέλος, αντί απάντησης στις βολές του προκατόχου του, προέταξε την κυβερνητική σταθερότητα, το...

κρί­σιμο σημείο των διαπραγματεύσεων με την τρόικα και τους κινδύνους που θα σημάνει ενδεχόμενη αποσταθε­ροποίηση της συγκυβέρνησης.

Με λίγα λόγια, ο πρόεδρος του ΠΑ­ΣΟΚ έσπευσε να «δεσμεύσει» τον πρώην πρωθυπουργό στο παιχνίδι της πορείας της χώρας έχοντάς του χρεώσει την όποια κυβερνητική ανα­τροπή και ό,τι αυτό θα σημάνει, επι­χειρώντας εμμέσως να του αποδώσει παρασκηνιακή συμπαιγνία με τον ΣΥΡΙΖΑ, που επιδιώκει - και δεν το κρύ­βει - εκλογές εδώ και τώρα.

Όμως η «χρέωση» δεν σταματά εδώ. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνη­σης με την αντίδρασή του στις βολές Παπανδρέου έδειξε και τον δρόμο στον οποίο πρόκειται να κινηθεί στην αντιπαράθεση μαζί του: έχει δηλαδή σκοπό να του «φορτώσει» πλήρως την ευθύνη για την ένταξη της χώρας στα μνημόνια, την εμπλοκή του ΔΝΤ στην Ελλάδα και ως αντανάκλαση τη δραματική συρρίκνωση της απήχη­σης του ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία.

Ο Βενιζέλος προφανώς περιμέ­νει στη γωνία τον Παπανδρέου για όποια στραβοτιμονιά, επισείοντας το χαρτί της θεσμικής ευθύνης απένα­ντι στη χώρα και υιοθετώντας ουσια­στικά όλα τα επιχειρήματα των πολι­τικών αντιπάλων για τον τρόπο που χειρίστηκε την οικονομική κρίση ως πρωθυπουργός.

Δεν βιάζεται

Ο Παπανδρέου, από την πλευ­ρά του, δημιούργησε τον πανικό και αποσύρθηκε πρόσκαιρα περιμένοντας την επικοινωνιακή επίδραση των ενεργειών του. Η κάθετη και οριστική διαφωνία του με τη συγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης του δίνει πολύ λίγα περιθώρια ελιγμών και πισωγυρίσματος σε μια ενωτική πο­ρεία.

Ωστόσο δεν δείχνει να βιάζεται. Πολλά στελέχη επισημαίνουν ότι η επιστολή που κοινοποίησε το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, δημι­ουργώντας εσωκομματικό σεισμό, ουσιαστικά αποτελεί το πρόπλασμα μιας νέας πολιτικής προσπάθειας που θα εστιάζει στη μετά το μνημό­νιο εποχή, επιχειρώντας να συνεγεί­ρει πολιτικά και συναισθηματικά τους «βέρους ΠΑΣΟΚους».

Στελέχη κοντά στον Παπανδρέου εκτιμούν ότι τα πράγματα οδηγούνται σχεδόν νομοτελειακά στη διά­σπαση αν ο Βενιζέλος και οι συνερ­γάτες του εμμείνουν στη συγκρότη­ση της Δημοκρατικής Παράταξης.

Πάντως στην παρούσα φάση κα­νείς δεν είναι έτοιμος να κάνει το πρώτο βήμα, αν και στους διαδρό­μους του Κοινοβουλίου συνεργάτες του Βενιζέλου «τσεκάρουν» κινήσεις και διαφοροποιήσεις προκειμένου να δουν εάν κοντά στους τρεις έως τώρα βουλευτές (Φ. Σαχινίδη, Θ. Μωραίτη και Συμεών Κεδίκογλου) υπάρ­χουν κι άλλοι που, ενώ με την ψήφο τους στηρίζουν την κυβέρνηση, είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν στο όποιο εγχείρημα τον Παπανδρέου.

Παρ' ότι στην πολιτική τα περιθώ­ρια ελιγμών είναι πολλά, ο Παπαν­δρέου, όπως δρομολόγησε τα πράγ­ματα, έχει δύο κατευθύνσεις:

Είτε να δημιουργήσει νέο πολιτι­κό φορέα και να διεκδικήσει κόντρα στη Δημοκρατική Παράταξη ένα με­ρίδιο ψηφοφόρων πιστών στον ίδιο και κυρίως στο όνομα Παπανδρέου.

Είτε να αποσυρθεί από την ενερ­γό πολιτική σκηνή περιμένοντας μιαν άλλη πολιτική στιγμή εντός της επό­μενης πενταετίας προκειμένου να επανέλθει.

Τα «κουκκιά»

Οι μέχρι τώρα πάντως κινήσεις του δείχνουν ότι έχει αποφασίσει να «ρισκάρει» πολιτικά για να επιστρέψει στο πολιτικό παίγνιο. Ωστόσο πολιτικοί του φίλοι εκτιμούν ότι μια τέτοια κίνηση δεν πρόκειται να γίνει στις πλάτες του ελληνικού λαού, δηλαδή με πτώση της παρούσας κυβέρνησης. Απλώς ο Παπανδρέου και οι συνεργάτες του, έχοντας εκτιμήσει ότι δεν βγαίνουν τα «κουκκιά» της προεδρικής εκλογής και κοντοζυγώνουν οι εκλογές, προετοιμάζονται.

Η πιθανότερη εκτίμηση είναι πως η όποια κίνηση θα γίνει όταν προκηρυ­χθούν οι εκλογές και με δεδομένο ότι ο Βενιζέλος προχωρά ακάθεκτος στη δημιουργία της Δημοκρατικής Παρά­ταξης.

Στο σενάριο αυτό υπάρχει μια πα­ραλλαγή, δηλαδή σε κάποια προσυ­νεδριακή φάση ο Παπανδρέου, μαζί με κάποιους πιστούς βουλευτές, αλ­λά και αδρανοποιημένα, αποστασιοποιημένα στελέχη που τον στήριξαν, να ανακοινώσει τη συγκρότηση πολιτικής πρωτοβουλίας με στόχο την ανασύνταξη του σοσιαλιστικού χώρου στην Ελλάδα, με την ταυτόχρονη δέσμευση ότι οι βουλευτές θα συνεχίσουν με την ψήφο τους να στηρί­ζουν τη συγκυβέρνηση, παρ' ότι διαφωνούν με την πολιτική κατεύθυνσή της και τις ιδεολογικές επιλογές της, προκειμένου «να μη διαταραχθούν οι εύθραυστες κινήσεις που χρειάζεται η χώρα για να βγει από τη σκληρότα­τη κρίση».

Ωστόσο πολλοί επισημαίνουν ότι η «συνταγή» αυτή δεν έχει καμία πιθανότητα πιθανότητα επιτυχίας, αφού η εσωστρέφεια στον χώρο θα είναι τόσο μεγάλη και η ένταση εντελώς ανεξέλεγκτη, ώστε πιθανόν να κατηγορηθεί ο Πα­πανδρέου για την όποια πολιτική κρίση της χώρας.

Βέβαια η εκδοχή αυτή δίνει χρόνο οργανωτικής προετοιμασίας και συγκρότησης ενός εκλογικού μηχανισμού, αν και οι γνώστες των εσωκομ­ματικών του ΠΑΣΟΚ λένε ότι οργανωτικά η πλευρά Παπανδρέου ενδεχομένως να υπερτερεί του επίσημου ΠΑΣΟΚ.

Πάντως, εκτός από την «Κίνηση 75» του Μ. Καρχιμάκη και του Γρ. Νιώτη, η οποία διαθέτει ένα στελεχικό δυναμικό που θα πλαισιώσει σίγουρα την όποια νέα προσπάθεια, αναμένεται να συστρατευθεί και μια σειρά πρώην βουλευτών και υπουρ­γών που ο ανέδειξε Παπανδρέου.

Στο μυαλό όμως κάποιων υπάρχει και το ενδεχόμενο της απόσυρσης του Παπανδρέου στην παρούσα φά­ση από τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ, και μάλιστα ως επιχείρημα θέτουν τη δική του αποστροφή ότι δεν τον εν­διαφέρουν οι καρέκλες ούτε επιθυ­μεί να τις διεκδικήσει και πως νοιάζε­ται για την προοπτική της παράταξης και της χώρας. Θα μπορούσαν, λοι­πόν, με τη συνειδητή αποχή των παπανδρεϊκών από το εγχείρημα της Δημοκρατικής Παράταξης, να αμ­φισβητήσουν ευθέως τον Βενιζέλο μετά τις εκλογές. Μάλιστα παραλλα­γή αυτού του σεναρίου είναι να προ­ωθήσει ή να στηρίξει στην ηγεσία του κόμματος ένα στέλεχος που θα μπο­ρούσε να λειτουργήσει ενωτικά, και ως τέτοιο κάποιοι βλέπουν τη Φώφη Γεννηματά, την οποία υπέδειξε δη­μόσια ο Μιχάλης Κασσής, ενώ και η ίδια ποτέ δεν έκρυψε τις ηγετικές της βλέψεις και αναμένεται να είναι στο ψηφοδέλτιο της ΔΗ.ΠΑΡ. στη Β' Αθηνών. Η Φώφη έχει βαρύ όνομα, είναι δημοφιλής, έχει ρίζες στο παλιό ΠΑΣΟΚ και μπορεί ως εικόνα να δώσει στίγμα ανανέωσης, λένε πολιτικοί της φίλοι και υποστηρίζουν ότι μπορεί να δώσει πολιτικό στίγμα και ιδεολογικό βάρος στο κόμμα που απονευρώθηκε πλήρως όχι μόνο από τα μνημόνια, αλ­λά και από την κεντρώα ώς απολιτική κατεύθυνση του Βενιζέλου, όπως συ­μπληρώνουν.

Πάντως στην περίπτω­ση αυτήν είναι σίγουρο ότι θα κοντα­ροχτυπηθεί με τον Μιχάλη Χρυσοχοίδη, ενώ μοιάζει να «καραδοκεί» και ο Γιάννης Ραγκούσης, ο οποίος δή­λωσε πρόθυμος να επιστρέψει στην ενεργό πολιτική αν ο Παπανδρέου αναλάβει πολιτική πρωτοβουλία για τη δημιουργία νέου φορέα!! «Ο Γ Πα­πανδρέου ανέλαβε μια ολοκληρωμέ­νη και σημαντική πρωτοβουλία σε μια εθνικά και πολιτικά κρίσιμη κι οριακή περίοδο, που τονίζω πως τη χρωστού­σε. Τη χρωστούσε στη χώρα, τη χρω­στούσε στην παράταξή του, ακόμη και στον εαυτό του. Πρόκειται, όπως προσωπικά την αντιλαμβάνομαι, για μια πρωτοβουλία που κινείται στη μό­νη εφικτή και ρεαλιστική κατεύθυνση που οδηγεί στην πραγματικότητα, όχι στην εκλογική επιβίωση του σημερινού ΠΑΣΟΚ, αλλά στη γέννηση ενός νέου, σύγχρονου, προοδευ­τικού πολιτικού υποκειμένου, που επιτέλους θα κοιτά μπροστά και ψηλά κι όχι πίσω και κάτω» είπε χαρακτηρι­στικά, προεξοφλώντας ότι επίκειται νέα πολιτική κίνηση.

Ριζικές αλλαγές

Πολιτικοί παρατηρητές επισημαί­νουν ότι ενδεχομένως αυτές οι εκλο­γές θα καταστούν απαρχή για ριζικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό και εν­δεχόμενη απουσία του από το προ­σκήνιο θα τον βγάλει εντελώς εκτός διαδικασίας, αν και ο ίδιος συνηθίζει να λέει σε συνομιλητές του ότι τόσο ο πατέρας του όσο και ο παππούς του ορκίστηκαν πρωθυπουργοί σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία από τη δική του.

Το ενδεχόμενο ο Γιώργος να εγκαταλείψει την ενεργό πολιτική προκαλεί πανικό σε μια σειρά από στελέχη, που βλέπουν κι αυτοί την περιθωριο­ποίηση μαζί του. Έτσι ένας ολόκλη­ρος μηχανισμός μοιάζει να ετοιμάζε­ται «για τη μεγάλη ώρα».

Ήδη στον χώρο των συνδικαλι­στών υπάρχει μια κίνηση που κινείται παράλληλα με τους παπανδρεϊκούς και επιχειρεί να συσπειρώσει όσους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ δεν είναι με τον Βενιζέλο και δεν έχουν μπει σε συζητήσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ. Προχθές μόλις, με συμμετοχή πέραν των 150 στελεχών της Κεντρικής Μακεδονί­ας, ολοκληρώθηκαν στη Θεσσαλο­νίκη οι εργασίες της 2ης Συνάντησης κοινωνικών και πολιτικών στελεχών για τη συγκρότηση του σοσιαλιστι­κού χώρου.

Στην ανακοίνωσή τους μοιάζει να κινούνται στη γραμμή Παπανδρέου για την ανάγκη αλλαγής πολιτι­κής, με νέες κοινωνικές και πολιτι­κές συμμαχίες, και επισημαίνεται: «Τα εγχειρήματα μετάλλαξης του Κινήματος της αλλαγής που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου σε "58” ή "Ελιά” ή "ΔΗ.ΠΑΡ.” αφαιρούν όχι μόνο τον ιστορικό αλλά και τον εθνικό, κοινωνικό και σοσιαλιστικό χαρακτήρα του, δεν έχουν καμία σχέση με τον πυρήνα των αρχών ίδρυσής του και των δυνάμεων που εκφράζει και συγκροτούνται από στελέχη που ιστορικά βρέθηκαν σε ασύμβατη τροχιά με την πορεία του Κινήματος».

Ταυτόχρονα ήδη έχουν αρχίσει και νομαρχιακές επιτροπές να ενα­ντιώνονται στην απόφαση για την ίδρυση της Δημοκρατικής Παρά­ταξης, με πρώτες της Πρέβεζας και της Κέρκυρας, ενώ παπανδρεϊκοί λένε ότι θα υπάρξουν και άλλες στην πορεία.

Από κοντά για το επικείμενο (;) νέο εγχείρημα οργανώνεται και μια κίνη­ση νεολαίων υπό τον ΓΑΠ, οι οποίοι έχουν προετοιμαστεί μέσω των μέ­σων κοινωνικής δικτύωσης, υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Εμείς Πάμε, εσύ θα έρθεις» και, όπως σημειώ­νουν, έχουν στείλει 4.000 προσκλή­σεις για αυτήν την Παρασκευή το απόγευμα στο Βελλίδειο, προκειμένου να κάνουν ξεκίνημα από τη Θεσ­σαλονίκη.

Οι νεολαίοι χρησιμοποιούν το προεκλογικό σύνθημα του Γιώργου «Πάμε» και καλούν και μέσω μικρού βίντεο «όσους επιθυμούν να διαμορ­φώσουν με τη συμμετοχή τους ένα ανθρώπινο δίκτυο σε κάθε γωνία της Ελλάδας απέναντι στις πολιτι­κές του σήμερα».

Μάχη χαρακωμάτων των δύο πλευρών…

Το κλίμα λοιπόν μυρίζει νέα πολιτική πρωτοβουλία. Το ζή­τημα είναι πώς οι συνασπισμένοι παπανδρεϊκοί θα επιχειρή­σουν να ξεπεράσουν την εμπεδωμένη αντίληψη της συντρι­πτικής πλειονότητας των πολιτών ότι ο ΓΑΠ έχει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για τα δυσβάστακτα μνημόνια που έφεραν κοινωνική δυστυχία και απόγνωση στη χώρα. Βασικά επιχειρήματα των παπανδρεϊκών είναι πως τη χώρα βύθισαν ο Καραμανλής και η πενταετία του, πως ο Γιώργος έμεινε μόνος και απομονωμένος σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο και πως η κυβέρνησή του έπεσε από «εσωτερικό πραξικόπημα» των βουλευτών και από κατεστημένα συμ­φέροντα που δεν επιθυμούσαν να εκφραστεί ο λαός με το δημοψήφισμα.

Στην απέναντι πλευρά του λόφου, στη Χαριλάου Τρικούπη, το σοκ της επίθεσης Παπανδρέου δεν έχει ξεπεραστεί ακό­μη, αφού ο Βενιζέλος δεν περίμενε ότι η κίνησή του να «καλοπιάσει» τον προκάτοχό του, ώστε να λιώσουν οι πάγοι, θα είχε αυτήν την κατάληξη.

Μάλιστα στενοί συνεργάτες του μιλάνε για πολιτικό «ανφέαρ» του Παπανδρέου να μην καταθέσει ενώπιος ενωπίω τη διαφωνία του και να την κοινοποιήσει την ώρα που ο ίδιος βρισκόταν μπροστά από ένα μικρόφωνο σε προγραμματι­σμένη ομιλία του στο Κιλκίς.

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σίγουρα επιχειρεί, τη­ρώντας ψύχραιμη στάση, να εκθέσει τον Παπανδρέου και να τον αναγκάσει να κάνει το λάθος, προκειμένου να μην προκαλέσει τριγμούς στην κυβερνητική σταθερότητα. Επί­σης ήδη από την απάντηση της Παρασκευής, με την οποία απορρίφθηκε τόσο η διενέργεια συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ όσο και η πιθανότητα εκλογής νέας ηγεσίας στο κόμμα, διαφαίνεται ότι ο Βενιζέλος θα επιχειρήσει να καταστήσει κύριο και μοναδικό υπεύθυνο για την τρέχουσα πολιτική εξέλιξη αλλά και την κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ τον Γιώργο Παπανδρέου. Στην πολιτική αγορά βγήκαν από το Σαββατοκύριακο συνεργάτες του,  που επανέλαβαν όσα είπε ο Βενιζέλος στο Ζάππειο, απαντώντας στην επίθεση που δέχτηκε στην εκδή­λωση του ιδρύματος Παπανδρέου.

Λένε δηλαδή ότι η παπανδρεϊκή πλευρά απείχε και μποϊκοτάρισε όσο μπορούσε την Ελιά στις ευρωεκλογές, ότι μιλάνε για το ΠΑΣΟΚ αλλά δεν ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και θυμίζουν το προεκλογικό φλερτ του Γιώργου με τον Κουβέλη, όταν μια σειρά στενών συνεργατών του στήριξε τη ΔΗΜΑΡ.

Η απάντηση των παπανδρεϊκών κάνει λόγο για μια θολή και έωλη απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής και του τελευταίου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ για τις συνεργασίες, που δεν αποτελεί νόμιμη εξουσιοδότηση για τη μετάλλαξη του κόμματος, για προσπάθεια του Βενιζέλου να δημιουργήσει ένα μικρό φοβικό κόμμα, με κυβερνητική μανία, τσόντα στον δικομματισμό Ν .Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, και για αδυναμία του αντιπροέ­δρου της κυβέρνησης να αφουγκραστεί πολιτικά τον παλμό της παράταξης.

Πάντως ο Βενιζέλος προχωράει ακάθεκτος προς την ίδρυ­ση της Δημοκρατικής Παράταξης και το συνέδριο που έχει προγραμματιστεί για το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου. Η προαναγγελθείσα απουσία του Παπανδρέου και των παπανδρεϊκών ενδεχομένως να βάλει και τη «σφραγίδα» της πλήρους ρήξης, εκτός αν υπάρξουν εξελίξεις νωρίτερα...

Από Το Ποντίκι