Κυβερνήσεις μαθητευόμενων μάγων

Σήμερα οι Ελληνες μαθητευόμενοι μάγοι πρωταγωνιστούν σε έναν οικονομικό πόλεμο, αλλά δυστυχώς αποδεικνύονται μικροί για να διαχειριστούν τέτοιου είδους πολέμους. 

Σε έναν από τους κλασικούς του αφορισμούς ο Αυστριακός στοχαστής Κ. Κράους σημειώνει: «Ενας μαθητευόμενος μάγος φαίνεται πως εκμεταλλεύτηκε την απουσία του αφεντικού του. Μόνο που αντί για νερό χρησιμοποίησε αίμα».

Ισως αυτός ο αφορισμός θα μπορούσε...

να αποτελέσει την προμετωπίδα της ελληνικής πολιτικής σκηνής από το 2009 μέχρι σήμερα, αφού σχεδόν όλοι συμφωνούν ότι αυτή η χρονιά ήταν μοιραία για την πορεία του τόπου. Ας επιχειρήσουμε μια δημοσιογραφική προσέγγιση του τότε με το τώρα προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουμε και να συγκρίνουμε δύο περιόδους που εμφανίζουν κοινά σημεία.

Οπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα με την επίθεση των αγορών στην ευάλωτη ελληνική οικονομία, το ριμέικ του 2009 σήμερα στήνεται στην «προληπτική γραμμή χρηματοδότησης», με τη συγκυβέρνηση να προσπαθεί να πείσει ότι φεύγει από το Μνημόνιο, την κοινωνία να χειμάζεται και τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι στο κατώφλι της εξουσίας.

Στις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2009 το ΠΑΣΟΚ, τότε αντιπολίτευση, είχε σημειώσει ποσοστό 36,6% έναντι 32,3% της Ν.Δ. η οποία ήταν κυβέρνηση. Η διαφορά των τεσσάρων μονάδων ώθησε την επόμενη μέρα τον Ευάγγ. Βενιζέλο να δηλώσει ότι «το θέμα των εκλογών τίθεται εκ των πραγμάτων». Σήμερα που η αξιωματική αντιπολίτευση ζητάει εκλογές, ο κ. Βενιζέλος δηλώνει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σκυλιάσει και δεν θέλει να βγούμε από το Μνημόνιο»(!)

Η υποσχεσιολογία

Ταυτόχρονα, ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ.Α. Παπανδρέου οργάνωνε την αντιπολιτευτική του τακτική γύρω από το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Από τον Φεβρουάριο του 2009 είχε δηλώσει ότι δεν θα ψήφιζε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κ. Παπούλια παρά μόνο αφού θα είχαν προηγηθεί βουλευτικές εκλογές.

Η νίκη του ΠΑΣΟΚ και το κλίμα που διαμορφωνόταν από την υποσχεσιολογία του προέδρου και των στελεχών τού τότε Κινήματος(!), δημιουργούσε έναν ασφυκτικό κλοιό στην κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, με το σκηνικό σχεδόν να θυμίζει μέρες του 1981.

Και ενώ το πολιτικό θερμόμετρο ανέβαινε μέρα με τη μέρα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να βρίσκονται «στα κάγκελα», τη διεθνή κρίση να οξύνεται καθημερινά, ουδείς από το πολιτικό προσωπικό των τότε δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας έκανε τον κόπο να μελετήσει οικονομία.

Στην τριμηνιαία έκθεση του ΙΟΒΕ (Ελληνική Οικονομία / Αύγουστος 2009) καταγραφόταν το ζοφερό κλίμα που επικρατούσε στην οικονομία και οι προβλέψεις της έκθεσης χτυπούσαν κόκκινο. Τι σημειώνανε τότε οι οικονομικοί αναλυτές;

«Οι μεγάλες αποκλίσεις καθιστούν ανέφικτη την πραγματοποίηση των δημοσιονομικών στόχων. Μόνο αν εφαρμοστούν έκτακτα δημοσιονομικά μέτρα μπορεί να προσεγγιστούν οι στόχοι, ενώ σε σχέση με το 2008 οι περισσότεροι δείκτες οικονομικής δραστηριότητας θα επιβραδυνθούν ή και θα μειωθούν».

Προβλεπόταν στασιμότητα του ΑΕΠ με αρνητικές επιδράσεις στην απασχόληση, αύξηση του δημόσιου και εξωτερικού χρέους και υποχώρηση του ΑΕΠ στην ευρωζώνη.

Ο προεκλογικός Ζάλογγος

Σημειωνόταν χαρακτηριστικά ότι το δημόσιο χρέος στο τέλος του 2009 θα έφτανε το 115% του ΑΕΠ.

Αυτά τα στοιχεία τα απέκρυπτε ο κουρνιαχτός του χορού του προεκλογικού Ζαλόγγου που είχαν επιλέξει τα δύο μεγάλα κόμματα… Στα τέλη Μαΐου, η κυβέρνηση της Ν.Δ. έκλεισε νωρίτερα του προβλεπόμενου την Ολομέλεια της Βουλής, δημιουργώντας τη βεβαιότητα ότι η χώρα βάδιζε σε εκλογές. Γεγονός που επιβεβαιώθηκε όταν το βράδυ της 2ας Σεπτεμβρίου ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, σε τηλεοπτικό του διάγγελμα και αφού περιέγραψε τη δυσχερή κατάσταση της οικονομίας, κατηγόρησε για «ανευθυνότητα και λαϊκισμό» την αντιπολίτευση, αφού η τακτική της να μην ψηφίσει Πρόεδρο της Δημοκρατίας «συνιστούσε εκβιασμό και οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές το 2010», σε μια «μακρά προεκλογική περίοδο «την οποία δεν μπορούσε να αντέξει η χώρα».

Και κατέληγε ο τότε πρωθυπουργός: «Η απόφασή μου είναι πράξη πολιτικής ευθύνης».

Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 με ποσοστό 43,92% και 160 έδρες. Το σύνθημα του Γ.Α. Παπανδρέου «λεφτά υπάρχουν» αποδείχθηκε πομφόλυγα ή, καλύτερα, ταφόπλακα ενός ολόκληρου λαού· οι εξελίξεις έτρεχαν τόσο που δεν τις προλάβαινε ούτε ο «σπόρτσμαν» τότε πρωθυπουργός. Οι κρίσεις στην οικονομία διαδέχονταν η μία την άλλη μέχρι ο ΓΑΠ να πετύχει -γιατί μάλλον περί επιτεύγματος επρόκειτο- να θέσει την ελληνική κοινωνία υπό την ομηρία του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων εταίρων. Ηταν η αρχή του δράματος που συνεχίζεται μέχρι σήμερα και θα συνεχιστεί.

Πριν από λίγο καιρό ο Ευάγγ. Βενιζέλος, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, υπουργός Εξωτερικών και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ομολόγησε ότι η τακτική του 2009 «ήταν λάθος», στο οποίο συμφωνούν αρκετοί από τους τότε πρωταγωνιστές. Ομως «ενός λάθους μύρια έπονται» και το δυστύχημα είναι ότι αυτά τα πληρώνουν ως γνωστόν τα συνήθη υποζύγια.

Σαφείς αντιστοιχίες

Οι αντιστοιχίες τού τότε με το σήμερα είναι σαφείς όπως και οι διαφορές, αφού το νέο στοιχείο στο πολιτικό σκηνικό, η προοπτική ανάδειξης του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, είναι αυτό που επηρεάζει δραματικά τις εξελίξεις.

Και μια λεπτομέρεια: ο αφορισμός του προλόγου γράφτηκε το 1915, όταν ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν σε πλήρη ανάπτυξη. Σήμερα οι Ελληνες μαθητευόμενοι μάγοι πρωταγωνιστούν σε έναν οικονομικό πόλεμο, αλλά δυστυχώς αποδεικνύονται μικροί για να διαχειριστούν τέτοιου είδους πολέμους…

Του Φώτη Παπούλια από efsyn