Η ελευθερία της έκφρασης στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς

Με αφορμή την γελοιογραφία της εφημερίδας «Το Ποντίκι» που έκανε έξαλλο τον Αντώνη Σαμαρά και το Μέγαρο Μαξίμου -που εξέδωσε ανακοίνωση- έκανε μερικές σκέψεις για την ελευθερία της έκφρασης στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς που δεν είναι ελεύθερη αγορά.

Στις μέρες μας, δεν υπάρχει θέμα λογοκρισίας, αφού υπάρχει το Διαδίκτυο και ο καθένας μπορεί να γράψει ελεύθερα την γνώμη του.

Βέβαια, μπορεί να μην υπάρχει λογοκρισία...

αλλά υπάρχει αυτολογοκρισία.

Μπροστά στον κίνδυνο να υποστούν τις συνέπειες, οι άνθρωποι αυτολογοκρίνονται.

Προσωπικά, το έζησα πολύ έντονα, όταν δούλεψα σε μεγάλο ΜΜΕ.

Οι δημοσιογράφοι δεν ήξεραν τι έλεγαν στις συζητήσεις μας ή στις συζητήσεις που έκαναν μεταξύ τους αλλά, όταν άνοιγε το μικρόφωνο, έλεγαν άλλα.

Πολύ γνωστός και συμπαθής δημοσιογράφος -και δεν ήταν ο μόνος μου έλεγε «Ρε πιτσιρίκο, πες το εσύ αυτό το αίσχος που έκανε ο τάδε πολιτικός γιατί εγώ δεν μπορώ να το πω».

Και το έλεγα εγώ. Σιγά μην δεν το έλεγα.

Ναι, υπάρχει ελευθερία της έκφρασης και είναι κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα, αλλά δεν μπορείς να εκφραστείς ελεύθερα.

Αν πεις ελεύθερα την άποψή σου στο αφεντικό σου -ή του ρίξεις στα μούτρα τα βρισίδια που του ρίχνεις όταν δεν είναι μπροστά- θα έχεις εκφραστεί ελεύθερα αλλά η ελευθερία του λόγου θα σου στοιχίσει τη δουλειά σου.

Και στη νέα σου δουλειά, θα αποφύγεις την ελευθερία του λόγου με το νέο σου αφεντικό.

Οπότε, αφού φοβάσαι και δεν τολμάς να πεις ελεύθερα την γνώμη σου στη δουλειά σου -που είναι ένας πιο μικρός χώρος με λίγους ανθρώπους-, πώς θα έχεις ελευθερία του λόγου δημόσια;

Δεν θα έχεις.

Βέβαια, είναι και υπερτιμημένη η ελευθερία του λόγου.

Γιατί, για να υπάρχει ελευθερία του λόγου, πρέπει πρώτα να υπάρχει λόγος.

Ε, δεν υπάρχει λόγος.

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν σκατά στο κεφάλι τους. Οπότε, σκατά θα ελευθερώσουν.

Η ελευθερία της έκφρασης έχει νόημα όταν ο εκφραστής του ελεύθερου λόγου κι αυτός που τον δέχεται έχουν εκπαιδευτεί και έχουν την δυνατότητα να παράγουν σκέψη.

Διαφορετικά, η ελευθερία της έκφρασης οδηγεί στη σύγχυση και στην αφασία.

Οι άνθρωποι αποβλακώνονται συστηματικά και στη συνέχεια καλούνται και ενθαρρύνονται να εκφραστούν ελεύθερα.

Με αυτόν τον τρόπο, γέμισε ο τόπος από ελεύθερους ηλίθιους.

Που εκφράζονται ελεύθερα.

Κι όποιον πάρει ο χάρος.

Εγραψε ο Pitsirikos