O κ. Πρωθυπουργός ξεκίνησε την ομιλία του στη Θεσσαλονίκη με μια ωδή στην αλήθεια. Ο άνθρωπος που έχει φλομώσει τον ελληνικό λαό με ψέματα
ξεκίνησε μια ακόμη ομιλία γεμάτη ψέματα, αναπέμποντας έναν ύμνο στην
αλήθεια. Ψυχολογικώς εξηγείται. Πολιτικώς όμως εντάσσεται στην
πεπατημένη της αμηχανίας, του αδιεξόδου και μιας φυγής προς τα εμπρός που διαρκώς επιχειρεί ο κ. Σαμαράς, μιας φυγής προς τον γκρεμό - μόλις προ ημερών ο κ. Πρωθυπουργός δήλωνε ότι...
«η οικονομία κάνει ράλι»!! Είναι να μένει κανείς άφωνος.
Ο κ. Σαμαράς δεν ζει στον κόσμο του, διαμορφώνει τον κόσμο μας. Και τον έχει κάμει κρανίου τόπο.
Οι πρόσφατοι παλληκαρισμοί για κόκκινες γραμμές και μπρα ντε φερ με την Τρόικα στο Παρίσι αποδείχθηκαν για άλλη μια φορά ανούσιες προπαγάνδες κι έτσι ο «βασιλιάς» ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη «γυμνός». Οι εξαγγελίες του ήταν φτωχές, περιορίσθηκαν σε (αμφιλεγόμενες άλλωστε) διορθώσεις του ΕΝΦΙΑ, στην εξαγγελία ελαφρών φοροελαφρύνσεων κατηγορίας πτερού και πέραν τούτων, ου!
Η ομιλία του κ. Σαμαρά ήταν απότοκο της υποτέλειας στην οποίαν έχει αλυσοδέσει τη χώρα. Κινήθηκε στα στενά περιθώρια που η Τρόικα επιτρέπει και στη βαρβαρότητα
που η Τρόικα επιβάλλει. Ακόμα και οι (λυμφατικές άλλωστε) εξαγγελίες
του κ. Πρωθυπουργού για τα καυτά θέματα, ζωής ή θανάτου για όλους μας,
παραπέμφθηκαν στο εγγύς μέλλον (μετά τον επόμενο ερχομό της Τρόικας) και πριν από τον Προϋπολογισμό (που σχεδόν θα συντάξει και πάντως θα εγκρίνει η Τρόικα).
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εξαγγελίες -τόσο φτωχές- δεν κάλυψαν ούτε τον πρόλογο της ομιλίας Σαμαρά, ενώ ο απολογισμός του που ακολούθησε -κι αυτός βραχύς- ήταν του επιπέδου «σκεπάσαμε και δυο λακκούβες στην Τσιμισκή». Λέξη δεν βρήκε να πει
ο κ. Σαμαράς για την ανεργία, το κραχ στο Ασφαλιστικό, τα 280.000
μαγαζιά που έκλεισαν, τα 15.000 που θα κλείσουν έως το τέλος του χρόνου,
το Δημόσιο Χρέος που συνεχίζει να αυξάνεται, την αδυναμία των πολιτών
να πληρώσουν τους φόρους, τη θανάσιμη μείωση του εισοδήματος των
εργαζομένων, τις κατασχέσεις, τους θανάτους (και όχι μόνον τις
αυτοκτονίες) που προκαλεί η πολιτική του κι όλα τ’ άλλα, μύρια όσα,
ταλανίζουν τις λαϊκές τάξεις. Και κατά τούτο, κατά τούτο ακριβώς η ομιλία Σαμαρά υπήρξε μνημείο βαρβαρότητος.
Το μόνον που βρήκε να πει για τα δεινά του λαού ο κ. Πρωθυπουργός ήταν τα συνήθη κλισέ - ωσάν ο εφιάλτης που ζούμε να ’ναι ένα αναγκαίο(;) κακό. Προς ποίο όμως «καλό» οδηγεί
(τόσα χρόνια και θα οδηγήσει) αυτό το αναγκαίο κακό; Σε νέα μέτρα. Νέες
περικοπές, διαρκή επιτήρηση, θηριώδη ανεργία (στο 23% υπολογίζεται να ’ναι το 2020, κι αυτό μόνον αν τρέξει η χώρα με 8% ανάπτυξη κάθε χρόνο) - απίθανα πράγματα.
Καρκινοβατώντας στην επικράτεια κάποιας ομιχλώδους νεφελοκοκκυγίας, ο κ. Σαμαράς μιλούσε για έξοδο απ’ τα μνημόνια κι άλλα συναφή παιδαριώδη ενώ ο ίδιος γνωρίζει (διότι ο ίδιος εκτελεί τις εντολές του Βερολίνου) ότι όλα αυτά δεν είναι παρά στάχτη (απ’ τα καμένα) για να σκεπάσει το αίμα που χύνεται, το αίμα που ο ίδιος χύνει. Βαρβαρότητα.
Ομως, ο κ. Πρωθυπουργός ανάλωσε τα τρία τέταρτα της ομιλίας του για να κάνει αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Λέξη για τη Χρυσή Αυγή, παρά μόνον για τον ΣΥΡΙΖΑ, όστις ευρέθη ένοχος για όλες τις συμφορές που η διακυβέρνηση του δικομματικού μονοκομματισμού έχει
προκαλέσει σε αυτόν τον τόπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει που το ΝΑΤΟ υποστήριξε
την Τουρκία να καταλάβει τη μισή Κύπρο, ο ΣΥΡΙΖΑ βοήθησε το ΝΑΤΟ να
βυθίσει την εθνική αξιοπρέπεια στις γκρίζες ζώνες πέριξ των Ιμίων. Ο
ΣΥΡΙΖΑ, αυτός ο σαρδανάπαλος, ξελόγιασε την Εύα και πλημμύρισε ο
κόσμος από διαπλοκή και διαφθορά, μίζες, σκάνδαλα, νόμους περί (μη)
ευθύνης Υπουργών, Ζήμενς, Χρηματιστήρια, Λίστες Λαγκάρντ, φοροφυγάδες,
συντεχνίες πρασινοφρουρών - ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτός ο σαρδανάπαλος (και να μου τον φέρεται στο στρώμα) φταίει που η Τουρκία μάς υπαγορεύει τι
ιστορία θα γράφουμε για τα σχολεία μας. Ντροπή. Ντροπή για έναν
πρωθυπουργό, που μπόρεσε να αποσπάσει κάποια χλιαρά χειροκροτήματα απ’
το κοινό του μόνον όταν διάνθιζε την επίθεσή του κατά της Αξιωματικής
Αντιπολίτευσης με φράσεις αγοραίες, εκφράσεις φθηνιάρικες σε ένα κουτσαβακίστικο ύφος κι ένα ψευτομάγκικο ήθος.
Το ίδιο θλιβερό κι ανάξιο των δραματικών περιστάσεων ήταν το φινάλε της πρωθυπουργικής ομιλίας, πάλι με μια ωδή στην αλήθεια, θυμίζοντας έτσι τον Μπρεχτ όταν έλεγε ότι «αυτοί που σας παίρνουν το φαΐ απ’ το τραπέζι, κηρύσσουν τη λιτότητα». Αλλο
φαΐ ν’ αρπάξει απ’ το τραπέζι του φτωχού ο κ. Σαμαράς και οι λοιποί
Βενιζελοσμπίροι δεν υπάρχει. Τα ψέματα του κ. Σαμαρά έχουν φάει τα ψωμιά
τους, αφού πρώτα κατέφαγαν και κατασπάραξαν το σώμα της χώρας και τις
ζωές των ανθρώπων.
Ο κ. Πρωθυπουργός πήγε στη Θεσσαλονίκη, είπε και απήλθε. Δεν δέχθηκε ερωτήσεις. Δεν καταδέχθηκε απαντήσεις. Εφυγε ως άλλη κουρελιασμένη Μαρία Αντουανέτα. Εκθέτοντας συν τοις άλλοις και τα παπαγαλάκια του, αυτά που όλες αυτές τις ημέρες προκατασκεύαζαν κλίμα εξαγγελιών - άνθρακες ο θησαυρός. Ισως, ένα τηλέφωνο της τελευταίας στιγμής απ’ την Κομαντατούρ Βερολίνου θα υπήρξε μάλλον αρκετό για να ανέβει στη Σαλονίκη ο κ. Πρωθυπουργός χωρίς φτερά (από άποψη εξαγγελιών) και να φύγει ξεπουπουλιασμένος.
Καταισχύνη για αυτόν και βαρβαρότητα για μας από αυτόν...
Του Στάθη από enikos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου