Φοβούνται τη συντριβή

Είναι παραζάλη; Είναι πανικός; Είναι επικοινωνιακή ανικανότητα ή μήπως κυβερνητική διάλυση; Όποια εκδοχή και αν προτιμήσετε, κανείς δεν μπορεί να πει ότι έχετε τελείως άδικο. Ο λόγος για τα απανωτά – και τραγικά – πολιτικά και επικοινωνιακά στραπάτσα της κυβέρνησης, η οποία δείχνει εικόνα διαλυμένης παρέλασης.

Μια πρόχειρη σούμα είναι αρκετή για να καταλάβει κάποιος το κυβερνητικό χάλι των ημερών – χωρίς χρονική σειρά:...

♦ Κόψιμο της ομιλίας Τσίπρα στη ΔΕΘ από τη ΝΕΡΙΤ με κυβερνητική παρέμβαση την Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου.

♦ Παραιτήσεις τριών κορυφαίων στελεχών της ΝΕΡΙΤ (Αντώνη Μακρυδημήτρη, Ροδόλφου Μορώνη, Χρήστου Χωμενίδη) λόγω των κυβερνητικών παρεμβάσεων.

♦ Σφαλιάρα από την EBU (Ένωση Δημόσιων Ραδιοτηλεοράσεων της Ευρώπης), η οποία έκοψε τη συμμετοχή της ΝΕΡΙΤ από τη φετινή Eurovision. Η Ελλάδα, εξ αιτίας του πλήρους κυβερνητικού ελέγχου στη «δημόσια» ραδιοτηλεόραση, αποκλείεται πλέον ακόμη και από τα διεθνή «πανηγυράκια». Κύρος μηδέν.

♦ Ανακοίνωση του πρωθυπουργικού γραφείου, με την οποία ο πρωθυπουργός έψαχνε να βρει... υποκινητές σε πρωτοσέλιδη γελοιογραφία του «Ποντικιού» στο προηγούμενο φύλλο του.

♦ Διπλό προσωπικό στραπάτσο της κυβερνητικής εκπροσώπου Σοφίας Βούλτεψη με την ανόητη δήλωση περί «χαμένων χρημάτων» για τις επενδύσεις σε ακίνητα, την οποία έκανε μιλώντας στον Νίκο Ευαγγελάτο στον ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά 90,1 και με τη δημοσίευση του «πόθεν έσχες» της από την «Αυγή» στις 13.9, που αποτέλεσε τρανταχτή διάψευση του ισχυρισμού της ότι η ίδια δεν κατέχει ακίνητα.

♦ Χοντρό φάουλ με την επιστράτευση – από τον ίδιο τον Σαμαρά – ενός υπουργείου (των Οικονομικών) για να τεκμηριώσει την προεκλογική κομματική προπαγάνδα της Ν.Δ. για τις εξαγγελίες του Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη.

♦  Επιστροφή στην κινδυνολογία του... 2012 (ότι ο κόσμος θα τρέχει στις τράπεζες να μαζέψει τα λεφτά του αν ο ΣΥΡΙΖΑ νικήσει στις επόμενες εκλογές), την οποία εγκαινίασε ο ίδιος ο πρωθυπουργός την Τρίτη το βράδυ στο... καφενείο της Βουλής – της ίδιας Βουλής την οποία σπανίως τιμά με την παρουσία του όταν πρόκειται να ανταποκριθεί στις θεσμικές υποχρεώσεις του.

Επικοινωνιακή τραγωδία

Το τραγικό πολιτικό αποτέλεσμα των παραπάνω παρεμβάσεων επιβεβαιώνει απλώς ότι η κυβέρνηση αυτή δεν είναι σε θέση ούτε καν να αξιολογήσει τις κινήσεις της, πόσο μάλλον την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα.

Η κυβερνητική απόφαση να μην μεταδοθεί η ομιλία Τσίπρα στη ΔΕΘ από τη ΝΕΡΙΤ επιχειρήθηκε να κρυφτεί, αλλά, ακόμη μια φορά, η κυβερνητική εκπρόσωπος τα έκανε μούσκεμα καθώς το Σάββατο, ανήμερα της ομιλίας του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρώντας να δικαιολογήσει τη μη μετάδοση, δήλωσε: «Τι είναι ο κ. Τσίπρας; Ο Σωτήρας του κόσμου; Τι είναι, ο Κάστρο, να μιλάει οκτώ ώρες και να τον καλύπτουμε με εξακάμερο; (...) Όλοι οι άλλοι λογικοί άνθρωποι έκριναν ότι έπρεπε να μιλήσουν μια ώρα. Τι θέλει ο κ. Τσίπρας; Να μουρλάνει τον κόσμο το Σαββατοκύριακο στα “θα”;».

Τι άλλο χρειαζόταν για να καταλάβει ακόμη και ο πιο αδαής ότι η κυβέρνηση παρενέβη ευθέως;

Ακόμη χειρότερα, η ιστοσελίδα thetoc.gr αποκάλυψε ότι ο Αντώνης Σαμαράς τηλεφώνησε σε πρόσωπα - κλειδιά στις διοικήσεις κεντρικών ιδιωτικών καναλιών ζητώντας να μην μεταδοθεί η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα. Το αποτέλεσμα ήταν τα ιδιωτικά κανάλια να τη μεταδώσουν και να μείνει εκτός της μετάδοσης μόνο η ΝΕΡΙΤ. Ένα ακόμη δείγμα του πραγματικού μεγέθους της επιρροής που... (δεν) μπορεί (πια) η κυβέρνηση να ασκεί σε ένα ενημερωτικό σύστημα, το οποίο έως πρότινος «ήλεγχε» πλήρως.

Αλλά και η πρωτοφανής στα χρονικά πρωθυπουργική ανακοίνωση για «άθλιο πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα “Το Ποντίκι”», για «εμπνευστές του» και για όσους «κρύβονται πίσω από τους εμπνευστές του» ήταν αποκαλυπτική όχι μόνο του πολιτικού πανικού που έχει κυριεύσει το Μαξίμου, αλλά και της απροκάλυπτης τάσης του να ελέγξει πλήρως την ενημέρωση. Όμως η εξέλιξη σε όλα τα μέτωπα είναι αποκαλυπτική της αδυναμίας του να το κάνει... Η δε επικοινωνιακή τραγωδία συμπυκνώνεται, εκτός από το ίδιο το Μαξίμου, και στο πρόσωπο της κυβερνητικής εκπροσώπου, η οποία συνεχώς εκτίθεται, τόσο πολιτικά όσο και προσωπικά, σε βαθμό που πολλοί να αναπολούν τον... Σίμο Κεδίκογλου!

Όσο για το ηχηρό χαστούκι από την EBU στη ΝΕΡΙΤ, αρκεί η δήλωση κύκλων της Ένωσης των Δημόσιων Ραδιοτηλεοράσεων στα «Νέα» για τους λόγους για τους οποίους δεν έχει δεχτεί ακόμη το κρατικό ραδιοτηλεοπτικό μόρφωμα στους κόλπους της: «Ήμασταν σε συνεννοήσεις με τους επικεφαλής της ΝΕΡΙΤ για την ένταξή της. Αλλά, για να συμβεί αυτό, σύμφωνα με το καταστατικό της Ένωσης, πρέπει ο ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός να εκπέμπει ως κανονικός δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας. Αναμένουμε τη νέα ηγεσία της ΝΕΡΙΤ για να συνεχίσουμε τις επαφές».

Να σημειωθεί δε ότι η EBU, επειδή, όπως η ίδια εκτιμά, κινδυνεύει η ανεξαρτησία της κρατικής τηλεόρασης, έχει φτάσει να ζητάει την παρέμβαση του... πρωθυπουργού ώστε να τεθούν δικλίδες που θα διασφαλίσουν την ανεξαρτησία, τη νομιμότητα και τον πλουραλισμό της.

Βεβαίως η κατηφόρα της κυβέρνησης δεν είναι – ούτε θα μπορούσε να είναι – μόνο επικοινωνιακή. Αντιθέτως είναι βαθιά πολιτική και πλήρως αποκαλυπτική του κυβερνητικού πανικού. Στην πραγματικότητα έχουν διαψευστεί όλα όσα έλπιζαν το Μαξίμου και η κυβέρνηση ότι θα μπορούσαν να αποτελέσουν όπλα κατά τη μακρά (προεκλογική) περίοδο μέχρι τον επόμενο Φεβρουάριο, οπότε θα κριθεί αν υπάρχει η αναγκαία για την αποφυγή εκλογών προεδρική πλειοψηφία των 180 βουλευτών.

Ασφαλιστικός πανικός

Η σημαντικότερη επένδυση της κυβέρνησης αφορούσε την αναβολή της ψήφισης του νέου ασφαλιστικού και εργασιακού πακέτου, το οποίο θα σηματοδοτήσει την οριστική ρήξη με τα λαϊκά στρώματα και ειδικότερα με τους χαμηλά αμειβόμενους εργαζομένους και τους συνταξιούχους.

Αν συνυπολογίσουμε τα βαθύτατα τραύματα που δημιουργήθηκαν τους τελευταίους μήνες στη σχέση της Ν.Δ. με τους αγρότες, τους ιδιοκτήτες ακινήτων και τους μικρομεσαίους, είναι προφανής ο κίνδυνος της πλήρους και οριστικής αποξένωσης από μεγάλο μέρος της εκλογικής βάσης που της έδωσε το 29% στις εκλογές του Ιουνίου του 2012. Έτσι εξηγείται και η νέα έξαρση κινδυνολογίας για... bank run, την οποία είχαμε να ακούσουμε σχεδόν δυόμισι χρόνια.

Αυτό που συνέβη με το ασφαλιστικό και τα εργασιακά ήταν ότι ανεπισήμως η κυβέρνηση προσπάθησε σε δύο επίπεδα να τα αναβάλει για μετά τον Μάρτιο του 2015 – πιθανότατα εκλογικό μήνα: προς την τρόικα μετέφερε το αίτημα η ελληνική αντιπροσωπεία στο Παρίσι και προς τον εν αναμονή πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ως... «φίλος» του. Από την τρόικα η απάντηση ήταν κάθετα αρνητική, ενώ ο Γιούνκερ άφησε να πλανάται μια αόριστη υπόσχεση ότι θα εξετάσει το θέμα.

Την οριστική απάντηση το Μαξίμου την έλαβε από το Eurogroup της Παρασκευής 12 Σεπτεμβρίου, καθώς κύκλοι των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης «διέρρευσαν» ότι η κυβέρνηση θα πρέπει, μέχρι τον Ιανουάριο του 2015, δηλαδή έως τη λήξη του τρέχοντος μνημονίου και πριν από τις εκλογές, να έχει ολοκληρώσει τις μνημονιακές υποχρεώσεις της, με έμφαση στο ασφαλιστικό, τα εργασιακά και το Δημόσιο.

Η απάντηση ήταν μάλλον η αναμενόμενη. Ωστόσο το τρομακτικό στραπάτσο με τις απόπειρες λογοκρισίας εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ και των ΜΜΕ, αλλά και η εμφάνιση Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη, η οποία στόχευσε ευθέως στην κατεύθυνση των κοινωνικών στρωμάτων που η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει, κατέστησαν σαφές ότι αυτό το πακέτο υποχρεώσεων έναντι των δανειστών, αλλά και η ψήφιση του προϋπολογισμού του 2015, αποτελούν ένα βάρος το οποίο δεν μπορούν να σηκώσουν οι αδύναμοι κυβερνητικοί ώμοι.

Ο τρόμος πλέον αφορά την πιθανή αντίδραση κυβερνητικών βουλευτών, οι οποίοι θα πρέπει να επικυρώσουν με την ψήφο τους:

♦  την ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων κύριας ασφάλισης με κατακρήμνιση των συντάξεων στο κατώτερο δυνατό επίπεδο,

♦ τη νέα μείωση ακόμη και στο επίπεδο των 600 - 700 ευρώ,

♦ την περαιτέρω αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης,

♦ την κατάργηση της πρόωρης συνταξιοδότησης γυναικών με ανήλικα τέκνα, ΑμεΑ και εργαζομένων σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα

♦ και όσα άλλα «ρηξικέλευθα» περιγράφει η σχετική μελέτη του ΚΕΠΕ και απαιτεί η τρόικα.

Δεν είναι τυχαίο ότι, ύστερα από τη δημοσιοποίηση του «ραπόρτου» από το Eurogroup την Παρασκευή, Σαμαράς και Βενιζέλος τη Δευτέρα έσπευσαν, μετά τη συνάντησή τους, να ανασύρουν τις καθιερωμένες και κατά συρροήν διαψευσθείσες «κόκκινες γραμμές» έναντι της τρόικας για το ασφαλιστικό. Αντιλαμβάνονται ότι η ώρα της (εκλογικής) κρίσεως θα τους βρει πολιτικά συντετριμμένους.

Σταύρος Χριστακόπουλος  από το Ποντίκι