Το χαλιφάτο των ανίκανων

Αν η μνημονιακή πραγματικότητα δεν είχε πληγώσει τόσο βαθιά και ανεπανόρθωτα την ελληνική κοινωνία, τα καμώματα των κυβερνώντων θα μπορούσαν να ψυχαγωγούν το λαό, αφού είναι μακράν τα καλύτερα επιθεωρησιακά νούμερα (και τα καμώματα και οι κυβερνώντες...).

«Το Χαλιφάτο των Ανικάνων» θα ήταν ίσως ο πιο χαρακτηριστικός και εν-δηκτικός τίτλος της επιθεώρησης που παρακολουθούμε καθημερινά. Δυστυχώς, όμως, όχι τζάμπα. Τη χρυσοπληρώνουμε!

Κι ενώ προκαλεί γέλια, υπάρχει ένα κομμάτι του πληθυσμού που δεν μπορεί να την απολαύσει, αφού η κυβέρνηση του προκαλεί και πόνο...

Οπως και να 'χει, το τελευταίο επιθεωρησιακό νούμερο με τίτλο «Οι Καρυάτιδες της κυβέρνησης» είναι...

όλα τα λεφτά (όχι, όμως, και τα κιλά, αφού ο συνδυασμός αυτός απέβη ασύμφορος...) και καταδεικνύει την κωμικοτραγική διάσταση που έχει πάρει η ζωή σε αυτόν τον τόπο.

Ενας πρωθυπουργός που θέλει να ψηλώσει κλέβοντας πόντους από τις δίμετρες Καρυάτιδες, αλλά μένει άγαλμα μπροστά στη Μέρκελ που κλέβει τη χώρα του...

Ενας υπουργός Πολιτισμού που αγκομαχά να καταλάβει ότι το Μνημείο της Αμφίπολης δεν μπορεί να είναι ο τάφος του Μεγαλέξανδρου και αναγκάζεται τα βράδια να διαψεύδει τον ίδιο του τον εαυτό για τα όσα λέει τα πρωινά!

Μια γενική γραμματέας που κατάφερε να επιβιώσει σε αλλαγές κυβερνήσεων και υπουργών, αλλά δεν κατάφερε με το βίο και την πολιτεία της στο υπουργείο Πολιτισμού ούτε να εμπνεύσει ούτε να κερδίσει το σεβασμό...

Αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές ενός θιάσου που κόβει εισιτήρια, αλλά δεν του κόβει! Κι από κοντά οι δευτεραγωνιστές σε χαρακτηριστικούς ρόλους βγαλμένους από τη ζωή:

Η «άμισθη» σύμβουλος της γενικής γραμματέως, που αναγκάστηκε να εμφανίσει ο υπουργός ως δική του, αφού η υφισταμένη του δεν προβλέπεται να διατηρεί θέση συμβούλου. Πρόκειται για τη γνωστή κυρία της δημοσιογραφίας, η οποία, μεταξύ άλλων, ήταν στο γραφείο Τύπου του Μουσείου της Ακρόπολης, όταν (όλως τυχαίως...) ήταν και σύζυγος του διευθυντή του!

Θέσεις που αποδεικνύουν αφ' ενός ότι η δημοσιογραφία είναι το επάγγελμα που μπορεί να σε οδηγήσει παντού και αφ' ετέρου ότι είναι αδύνατον να αντισταθείς στον έρωτα (για τον πολιτισμό...).

Και βέβαια, η ανασκαφέας Περιστέρη που κάνει, τώρα, την αθώα περιστερά, παρ' ότι έβαλε στον αρχαιολογικό χώρο της Αμφίπολης μπουλντόζες, μπερδεύοντας το επάγγελμα του αρχαιολόγου με αυτό του εκσκαφέα!

Και σαν να μην έφθανε αυτό, κατηγορεί για τις μη αναστρέψιμες ζημιές, που έγιναν υπαιτιότητί της στο μνημείο, τον αείμνηστο καθηγητή Λαζαρίδη που έσκαβε στην περιοχή πριν από δεκαετίες!

Τον αρχαιολόγο που συν τοις άλλοις την είχε επιλέξει να μετέχει στην ανασκαφική του ομάδα. Για να αποδειχθεί για πολλοστή φορά ότι ουδείς πιο αχάριστος από τον ευεργετηθέντα...

Αυτός είναι ο επιθεωρησιακός θίασος που όσο κι αν βγάζει γέλιο, προκαλεί και θλίψη, βλέποντας τους πρωταγωνιστές του να προσπαθούν εναγωνίως πλην ματαίως να πάρουν λίγη από τη λάμψη του περίλαμπρου μνημείου. Αλλά έτσι συμβαίνει με τους ετερόφωτους!

Οπως και να 'χει, είναι τουλάχιστον προκλητικό η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, που με το νέο οργανόγραμμα διαλύει την Αρχαιολογική Υπηρεσία, να καμώνεται πως ενδιαφέρεται για την πολιτιστική μας κληρονομιά, την οποία αφήνει στο έλεος (και) των αρχαιοκάπηλων...

Δεκάρα δεν δίνουν για το ανασκαφικό έργο των αρχαιολόγων, γι' αυτό εδώ και χρόνια το έχουν αφήσει στην τύχη του.

ΚΑΙ αν ο τάφος της Αμφίπολης δεν έχει συληθεί, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τη χώρα, που έχει συληθεί από τυμβωρύχους της πολιτικής...

Του Γιώργου Τζεδάκι από enet