Tα ξημερώματα της Παρασκευής η Εθνική πήγε κόντρα σε νόμους και σε
λογικές. Και μαζί πήγε κόντρα στο καταστάλαγμα του Νόμου του Μέρφι που
λέει πως «ό,τι είναι να πάει στραβά, θα πάει» (ως το τέλος). Τα στραβά
ήταν πολλά αλλά αυτή τα ίσιωσε: Βεντέτα με την «κοινή Γνώμη» (που δεν
είναι τόσο «κοινή»), πλακώματα συμπαικτών στην προπόνηση και στο
ξενοδοχείο, ψυχολογία στα τάρταρα, αποβολή στο 38΄, τραυματισμός πριν
συμπληρωθεί το 35ο, δυο αναγκαστικές αλλαγές στο α΄ και αποσπάσματα
επικριτών ακροβολισμένα πάλι για να πιάσουν δουλειά αν μαζί με όλα τα
άλλα...
πήγαινε στραβά και το αποτέλεσμα. Αλλά αυτό δεν πήγε!
Βέβαια, το 0-0 δεν ήταν ο στόχος της Εθνικής πριν από το παιχνίδι.
«Ολόκληρος» ο στόχος, χωρίς εκπτώσεις, ήταν η νίκη για να πάμε στον
τελευταίο παιχνίδι και εκεί η πρόκριση να εξαρτάται από εμάς και όχι από
συνάρτηση αποτελεσμάτων. Στην πορεία του αγώνα ο στόχος άλλαξε, έγινε
εξ ανάγκης ρεαλιστικός και οι απαιτήσεις κατέβηκαν στη «μη ήττα».
Επετεύχθη!
Την ισοπαλία της Παρασκευής δεν είναι να την πανηγυρίζεις για θρίαμβο, αλλά όπως και να το κάνεις είναι επιτυχία. Σημαντική αν τη βάλεις στο γενικό πλαίσιο, εξαιρετική αν την αντιπαραβάλεις με όσα έγιναν, σπουδαία αν συνδυαστεί με νίκη την Τρίτη και πιθανή πρόκριση. Μια σειρά από αιτίες συσπείρωσαν την Εθνική σε εκπληκτικό βαθμό. Η αμφισβήτηση από πολύ κόσμο (στα όρια της χλεύης), η βαριά ατμόσφαιρα από το επεισόδιο Τζαβέλλα-Μανιάτη και στο τέλος ο αυξημένος κίνδυνος της αποσάθρωσης από την αποβολή στο 38΄ έκαναν ολόκληρη την ομάδα έναν συμπαγή θώρακα!
Τώρα η Εθνική γλείφει τις πληγές της και ετοιμάζεται για την επόμενη μάχη, την πιο μεγάλη. Που πρέπει να τη δώσει με την ίδια συσπείρωση. Και με την ελπίδα ότι αυτή τη φορά θα είναι συσπειρωμένος ψυχικά δίπλα της και ο κόσμος. Ο οποίος πρέπει να συμβιβαστεί με αυτό που είναι η Εθνική. Με το αγωνιστικό της ύφος και με τα όριά της – που συχνά τα έχει ξεπεράσει. Και να δεχτεί ότι αυτήν έχουμε και αυτήν εμπιστευόμαστε.
(Το άρθρο δημοσιεύεται στη Live Sport του Σαββάτου)
Την ισοπαλία της Παρασκευής δεν είναι να την πανηγυρίζεις για θρίαμβο, αλλά όπως και να το κάνεις είναι επιτυχία. Σημαντική αν τη βάλεις στο γενικό πλαίσιο, εξαιρετική αν την αντιπαραβάλεις με όσα έγιναν, σπουδαία αν συνδυαστεί με νίκη την Τρίτη και πιθανή πρόκριση. Μια σειρά από αιτίες συσπείρωσαν την Εθνική σε εκπληκτικό βαθμό. Η αμφισβήτηση από πολύ κόσμο (στα όρια της χλεύης), η βαριά ατμόσφαιρα από το επεισόδιο Τζαβέλλα-Μανιάτη και στο τέλος ο αυξημένος κίνδυνος της αποσάθρωσης από την αποβολή στο 38΄ έκαναν ολόκληρη την ομάδα έναν συμπαγή θώρακα!
Τώρα η Εθνική γλείφει τις πληγές της και ετοιμάζεται για την επόμενη μάχη, την πιο μεγάλη. Που πρέπει να τη δώσει με την ίδια συσπείρωση. Και με την ελπίδα ότι αυτή τη φορά θα είναι συσπειρωμένος ψυχικά δίπλα της και ο κόσμος. Ο οποίος πρέπει να συμβιβαστεί με αυτό που είναι η Εθνική. Με το αγωνιστικό της ύφος και με τα όριά της – που συχνά τα έχει ξεπεράσει. Και να δεχτεί ότι αυτήν έχουμε και αυτήν εμπιστευόμαστε.
(Το άρθρο δημοσιεύεται στη Live Sport του Σαββάτου)
Από HardDog
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου