Το ανησυχητικό ρήγμα του ΣΥΡΙΖΑ

Διάφορα περιστατικά προδίδουν την ύπαρξη ενός ρήγματος ανάμεσα στη διαδικασία λήψης ad hoc αποφάσεων και στα θεσμικά όργανα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που υποτίθεται ότι εκφράζουν τη συλλογική βούλησή του. Πρόκειται για μια φαντασίωση ότι προκειμένου να κυβερνήσει, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να «παίξει το παιχνίδι» και να ευνουχίσει τις δημοκρατικές, συλλογικές διαδικασίες;

Στο UNFOLLOW 30 ρωτάμε:

Πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις στο κόμμα που θέλει να οδηγήσει τη χώρα «πρώτη φορά αριστερά»;

Πώς ελήφθη η απόφαση να επισκεφθεί ο Αλέξης Τσίπρας, την άνοιξη του 2013, τους ιδιοκτήτες των κυρίαρχων ΜΜΕ;

Με ποιον τρόπο διαμορφώνεται τόσο το κεντρικό μήνυμα...

του κόμματος όσο και η καθημερινή του επικοινωνιακή στρατηγική;

Γιατί μοιάζουν αποκλεισμένοι από τη διαμόρφωση του κεντρικού μηνύματος αξιόλογοι βουλευτές;

Ποιος αποφάσισε ότι ο Δημήτρης Τζιώτης της εταιρείας Cleverbank θα αναλάμβανε τον σχεδιασμό της επικοινωνιακής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ για τις Ευρωεκλογές;

Ποιος είχε την ιδέα να «κλέψει» το σύνθημα «Νέα Ελλάδα» από τη Νέα Δημοκρατία και μάλιστα όχι ως στιγμιαίο επικοινωνιακό τέχνασμα αλλά για να το θεσπίσει ως προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ;

Γιατί δεν είχε ιδέα η Πολιτική Γραμματεία του κόμματος αλλά είδε την ιστοσελίδα neaellada.gr κατευθείαν «ζωντανή» στο διαδίκτυο;

Ήταν στρατηγική απόφαση να δειπνήσει η Ρένα Δούρου με τον Βαγγέλη Μαρινάκη σε ταβέρνα του Πειραιά, αδειάζοντας με κραυγαλέο τρόπο τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρή Δρίτσα τη βραδιά της κεντρικής προεκλογικής εκδήλωσής του;

Ποιον ρόλο παίζουν στη λήψη των αποφάσεων οι περίφημοι σύμβουλοι του προέδρου;

Αποτελεί στρατηγική απόφαση η υιοθέτηση μιας πιο «εθνικοπατριωτικής» ρητορικής;

Θα τα αντιμετωπίσει όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ;

Θα θέσουν τα θεσμικά όργανα το ζήτημα της λήψης των αποφάσεων;

Μη χάσετε στο UNFOLLOW 30, που κυκλοφορεί στα περίπτερα: «Το ανησυχητικό ρήγμα του ΣΥΡΙΖΑ», ρεπορτάζ της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου και του Αυγουστίνου Ζενάκου

unfollow μέσω Σίβυλλα