Ο Φερνάντο Σάντος είναι ένας απόλυτα πετυχημένος προπονητής. Δεν το λέω εγώ, το λέει η πολύχρονη πορεία του στο χώρο –όπου κι αν δούλεψε. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν έχει «κολλήματα» και εμμονές –όπως σχεδόν όλοι οι προπονητές στον κόσμο.Διάβαζα μια συνέντευξη του Σάκη Τσιώλη, στην οποία ο Έλληνας τεχνικός κατέθετε την άποψη πως θα ήταν προτιμότερο, όταν ο Μήτρογλου δεν είναι διαθέσιμος, στην κορυφή της επίθεσης της εθνικής μας να αγωνίζεται ο Γιώργος Σαμαράς. Κι ακόμη αναρωτιέμαι γιατί ο Σάντος δεν δοκίμασε τη συγκεκριμένη λύση σε κάποιο φιλικό, αφού...
γνώριζε πως ο Μήτρογλου ίσως και να μην είναι διαθέσιμος στην πρεμιέρα.
Στα δικά μου μάτια (εγώ, βέβαια, δεν είμαι προπονητής...), ένα δίδυμο Τζαβέλα – Χολέμπας αριστερά θα ήταν πολύ πιο αξιόπιστο αμυντικά στο πρώτο ματς, κόντρα στην Κολομβία. Ειδικά από τη στιγμή που στη συγκεκριμένη πτέρυγα κινούνταν ένας από τους πιο επικίνδυνους ποδοσφαιριστές των αντιπάλων, ο Κουαρδάδο. Και δεδομένης της απουσίας του Μήτρογλου.
Ένα ακόμη «κόλλημα» του Σάντος είναι ο Κατσουράνης. Την αξία του οποίου κανείς δεν αμφισβητεί, βεβαίως. Ωστόσο, η λογική λέει πως όταν τα χρόνια αρχίσουν να βαραίνουν, παίκτες σαν τον Κατσουράνη είναι πολύ πιο χρήσιμοι στο κέντρο της άμυνας. Όπου η εμπειρία μετράει πολύ περισσότερο από τα τρεξίματα. Ο παίκτης μπροστά από τους στόπερ πέρα από το ότι επιβάλλεται να γνωρίζει μπάλα, πρέπει να καλύπτει χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων, καλύπτοντας διαδρόμους και ντουμπλάροντας μαρκαρίσματα. Αυτό ο Κατσουράνης δεν μπορεί να το κάνει. Και για να μην αφήσει εκτεθειμένη την άμυνα στην αντεπίθεση του αντιπάλου, σχεδόν πάντα καταφεύγει σε «επαγγελματικά» φάουλ. Τα οποία, ωστόσο, στοιχίζουν σε κάρτες. Και μάλιστα, κόκκινες...
Θυμίζω ότι ο Κατσουράνης μόνο κατά τη διάρκεια της εφετινής σεζόν «κουβαλάει» πέντε αποβολές: Σε ματς πρωταθλήματος, κυπέλλου, ευρωπαϊκής διοργάνωσης και σε δυο ματς της εθνικής! Ας μη ξεχνάμε πως είχε αντικρίσει δεύτερη κίτρινη κάρτα και στην αναμέτρηση της εθνικής μας με την Λετονία (1-0), προς το τέλος του αγώνα. Όλα αυτά δεν μπορεί να μην τα βλέπει ο Σάντος. Απλά έχω την αίσθηση πως δεν του αρέσουν οι πειραματισμοί. Πως προτιμά τον δρόμο που εκείνος θεωρεί «σίγουρο». Κι όταν δοκιμάζει πράγματα και δεν βγαίνουν, σχεδόν ποτέ δεν επιμένει σε αυτά. Είναι φανερό πως αρκείται να παίρνει σίγουρα, κάθε φορά, κάτι πολύ συγκεκριμένο παρά να καρδιοχτυπά αν θα του βγει το ένα ή το άλλο ρίσκο.
Είναι μια στάση ζωής, πιστεύω, που όση κριτική κι αν δεχτεί δεν πρόκειται να την αλλάξει. Θα έχει, πάντως, ενδιαφέρον να δούμε πως θα καλυφθεί η απουσία του Κατσουράνη, κόντρα στην Ακτή... Υ.Γ. Ο ποδοσφαιριστής που με έχει εντυπωσιάσει από την εθνική ομάδα είναι ο Παναγιώτης Κονέ. Συγγνώμη, αλλά ο Ολυμπιακός π.χ (που είναι μακράν η καλύτερη ελληνική ομάδα) τέτοιον εσωτερικό χαφ δεν έχει...
Γιάννης Μηνδρινός
(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Κυριακής)
Από HardDog
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου