Πικρή είναι η γεύση που αφήνει τις πρώτες μέρες του το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου στην Βραζιλία, μιας και η διοργάνωση είναι γεμάτη περίεργες χώρες και άκυρους πρωταγωνιστές.
Πρώτα από όλα, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι χειρότεροι παίκτες της εθνικής Ελλάδος στο 3-0 από την Κολομβία δεν είναι Έλληνες. Ο Χοσέ Χολέμπας είναι γάβρος και ο Κώστας Κατσουράνης, Βούλγαρος. Δίχως την ελληνική μαγκιά δεν πας πουθενά. Γι’ αυτό θα βάλουμε στον επόμενο αγώνα τον Φετφατζίδη βασικό, κι αν τα σκατώσει τότε θα τον πετάξουμε στον γκρεμό γιατί δεν ψήλωσε αρκετά και προσβάλει την ελληνική μας φυλή.
Έπειτα, η Ελβετία είναι για να σε μπερδεύει. Η χώρα θέλει να πετάξει κάθε ξένο έξω από τα σύνορα της όμως η εθνική της ομάδα είναι γεμάτη αλλοδαπούς λαθρομετανάστες. Βέβαια, με το μεγαλύτερο μέσο όρο μισθού στον κόσμο να είναι ελβετικός, τα χαμαλοεπαγγέλματα τα κάνουν οι ξένοι. Έξω λοιπόν οι ξένοι από την Ελβετία, εκτός κι αν παίζουν μπάλα. Κάτι σαν...
τον Αντεκοκούμπο, δηλαδή, που αν δεν ήξερε μπάσκετ θα σάπιζε σε ένα κοντέινερ στην Αμυγδαλέζα. Όταν όμως τον πήρανε στο ΝΒΑ, αμέσως στήθηκε δίπλα του για αναμνηστικές φωτογραφίες ο Αντώνης Σαμαράς.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παρακολουθούμε όλοι μας ένα ακόμη τουρνουά όπου όσοι γεννήθηκαν πριν το 1980 είπαν έστω και για μια φορά κατά τη διάρκεια των αγώνων ότι μια ενωμένη Γιουγκοσλαβία θα τα γ@μ⓪ύσ€ όλα. Βέβαια, το ίδιο κάνουμε πάντοτε σε κάθε διοργάνωση είτε είναι μπάλα είτε μπάσκετ, οπότε στην πραγματικότητα η διάσπαση της χώρας δεν έγινε επειδή Γερμανοί και Αμερικάνοι θέλανε να κάνουνε κουμάντο στην περιοχή, αλλά γιατί οι Γιουγκοσλάβοι είναι τόσο καλοί μπαλαδόροι, που τους σταματάς μόνο με νάρκη.
Οι Σοβιετικοί δεν μετράνε σε όλο αυτό, γιατί μια ζωή άμπαλοι ήταν. Ούτε από την Ουγγαρία ούτε από την Τσεχοσλοβακία μάθανε τίποτα για το τόπι.
Λίγο πριν το τέλος, θέλω να εκφράσω την αμέριστη συμπάθεια μου στους λευκούς Βραζιλιάνους φιλάθλους που γέμισαν το γήπεδο στην πρεμιέρα του Μουντιάλ. Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα τόσους πολλούς λευκούς Βραζιλιάνους να έχουν μαζευτεί σε ένα σημείο. Κι επειδή η ανησυχία στο προσώπό τους για τα επεισόδια εκτός του γηπέδου -που ως επί το πλείστον αποτελούνταν από μαύρους αστυνομικούς που σαπίζανε στο ξύλο μαύρους διαδηλωτές- ήταν έκδηλη, ο διαιτητής τούς έδωσε ένα πέτσινο πέναλτι για να θυμίσει και στους αντιπάλους της Βραζιλίας, τους Κροάτες, ότι κι αυτοί ήταν πολύ καλά τσουτσέκια και κανείς δεν ξεχνά το ρόλο τους στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Καταλήγοντας, θέλω να θυμίσω για άλλη μια φορά ότι η προφητεία του Πελέ για την αφρικανική ομάδα που θα κατακτήσει το Μουντιάλ δεν θα επιβεβαιωθεί ούτε φέτος. Βασικά, ο Πελέ είχε προβλέψει ότι αυτό θα γίνει πριν το τέλος του 20ου αιώνα, όμως τι να περιμένεις από έναν παίκτη που αν είχε γύρω του την ομάδα της Αργεντινής του 1978 αντί για τους παικταράδες της δεκαετίας του 1960 και 1970, όχι Μουντιάλ δεν θα έπαιρνε, αλλά ούτε προημιτελικά δεν θα έβλεπε στην καριέρα του.
Ντιέγκο και Γκαρίντσα φορ έβερ!
Από polyfimoss
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου