Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Το «ξέσπασμα χαράς» στην αποβολή!

Oσα είδαμε, με Κατσουράνη - Μανιάτη - Τζαβέλλα, δεν είναι περιστατικά που... «έλα μωρέ, γίνονται σ’ όλες τις ομάδες και ξεπερνιούνται», αλλά η βιτρίνα μιας κατάστασης που υπάρχει στην Εθνική.

Την αποβολή του Κώστα Κατσουράνη ο περισσότερο κόσμος την υποδέχτηκε σχεδόν με… ανακούφιση! Ο πανικός που έγινε σε διάφορα μέσα μαζικής εκτόνωσης-ψυχοθεραπείας, όπως το facebook και το twitter, δείχνει και τον τρόπο...
με τον οποίο σκέφτονται πλέον οι περισσότεροι γι’ αυτόν…

«Πάλι μέσα ο Κατσουράνης; Ακόμη κι οι δημόσιοι υπάλληλοι πλέον απολύονται»!

«Αφού δεν τον πετάει έξω ο Σάντος, τον έβγαλε ο διαιτητής».

«Ο μόνος τρόπος να μην παίξει είναι να αποβληθεί».

«Τρελό δώρο η αποβολή του Κατσουράνη. Καλύτερα με δέκα. Λιγότερα κενά θα έχει η ομάδα».

«Φήμες λένε ότι ο Μανιάτης έβαλε ένα 100ευρω στην τσέπη του διαιτητή για να βγάλει τον Κατσουράνη».

«Φανταστείτε να παίζαμε και με 11 χωρίς τον Κατσουράνη! Θα νικούσαμε σίγουρα»…

«Ευχαριστούμε τον διαιτητή».

«Αποδείχτηκε πως μια ομάδα χωρίς τον Κατσουράνη δεν παίζει ποτέ με δέκα»!

Το ξέσπασμα δεν ξεκίνησε τυχαία. Απλά, οι περισσότεροι περίμεναν την αφορμή. Κι όταν στο τέλος έκατσε και το αποτέλεσμα, ξεσπάθωσαν.

Αλλοι λιγότερο-άλλοι πιο πολύ ξέρουν, υποθέτουν βάσιμα, ή φαντάζονται τι ακριβώς γίνεται στην ομάδα τα τελευταία χρόνια. Ποιος κάνει κουμάντο, ποιος διαμορφώνει κλίμα και ποιος προκαλεί κακές αντιδράσεις και συμπεριφορές άλλων παικτών σε μερικές περιπτώσεις. Και σχεδόν όλοι έχουν μέσα τους βαθιά την πεποίθηση πως τα όσα έγιναν πρώτα με Κατσουράνη – Μανιάτη και μετά με Μανιάτη – Τζαβέλλα δεν είναι περιστατικά που… «έλα μωρέ, γίνονται σ’ όλες τις ομάδες και ξεπερνιούνται», αλλά η βιτρίνα μιας κατάστασης που υπάρχει μέσα στην Εθνική εξαιτίας της παρουσίας ενός ποδοσφαιριστή που θέλει και καταφέρνει να είναι κάτι παραπάνω από ποδοσφαιριστής.

Αν ο προπονητής της μετά Ρεχάγκελ εποχής δεν ήταν ουσιαστικά της επιλογής Κατσουράνη, πιθανότατα δεν θα τον είχε ακόμη αναντικατάστατο στην ενδεκάδα, να κόβει τον δρόμο σε νεότερους, έστω και αν αγωνιστικά συμπεριφέρεται σαν παλαίμαχος. Στην καλύτερη θα τον έδιωχνε (κι αυτόν και τον Μανιάτη) μετά το επεισόδιο της Τούμπας και δεν θα είχαμε τις προάλλες τον νέο καβγά με τον Τζαβέλλα.

Βέβαια, οι υπόλοιποι τις τελευταίες μέρες άφησαν απέξω τον Μανιάτη και συσπειρώθηκαν γύρω από τους παίκτες του ΠΑΟΚ. Ομως και πάλι, η εξέλιξη δεν μπορεί να διαγράψει την πραγματικότητα που λέει πως αυτός ο… προπονητής αγωνιστικού χώρου πάνω στον οποίο στηρίχτηκε ο Σάντος σε όλη τη θητεία του στην Εθνική ήταν εκείνος που έδινε το στίγμα, ανεξάρτητα από το πραγματικό συμφέρον της ομάδας.

Γι’ αυτό οι… εκρήξεις χαράς και ανακούφισης μόλις έφαγε την κόκκινη, άσχετα αν εκείνη τη στιγμή η πρώτη σκέψη ήταν πως η αποβολή θα μπορούσε να φέρει μια ακόμη ήττα και τον αποκλεισμό.

Βέβαια, για μια Εθνική δομημένη γύρω απ’ αυτόν δεν θα είναι κι ό,τι πιο ευχάριστο να παίξει χωρίς αυτόν κόντρα στην Ακτή Ελεφαντοστού.

Από την άλλη όμως, παραμένει θετικό το γεγονός πως τελειώνει η εποχή που τη σημάδεψαν ο ίδιος μαζί με τον Καραγκούνη κλείνοντας έναν υπερβολικά μεγάλο και παρά φύση κύκλο.

Τώρα, είτε με τον Ρανιέρι είτε με όποιον άλλο, τα αποδυτήρια θα αλλάξουν αν κάποιος δεν φροντίσει να συντηρήσει για δικούς του λόγους την όχι και τόσο ευχάριστη σημερινή κατάσταση που φέρνει κατά καιρούς καυγάδες και διλήμματα.

Ομως αυτή είναι μια άλλη κουβέντα που θα την κάνουμε μόλις γυρίσει η ομάδα από τη Βραζιλία…

Του Ν. Ασημακόπουλου από efsyn