Το, ας πούμε, σχετικά διασκεδαστικό με την οικονομική κρίση είναι αυτό με τα προβλήματα ταυτότητας που έχει δημιουργήσει στο πολιτικό προσωπικό της οικονομικής ελίτ, αλλά και με το κοκομπλόκο που έχει προκαλέσει στα μιντιακά συστήματα του γλειψίματος. Δες, για παράδειγμα, την περίπτωση του Αλέκου Παπαδόπουλου, πρώην υπουργού και κεντρικού προσώπου των κυβερνήσεων Σημίτη, τον οποίο τα μιντιακά συστήματα του γλειψίματος επιμένουν να τον παρουσιάζουν ως πάρα πολύ σοβαρό πολιτικό και ως πάρα πολύ χρήσιμο «υλικό» για την ανασύνθεση των δυνάμεων του «αστικού» κόσμου απέναντι στους μπάχαλους του ΣΥΡΙΖΑ. Το διασκεδαστικό είναι ότι ο κυρ Αλέκος, φαίνεται πως, πιστεύει αυτά που λένε αυτοί που...
τον γλείφουν.
Έτσι προχθές, σε μία συνέντευξη του στην «Καθημερινή», ο κυρ Αλέκος υποστήριξε πως όλες οι δυνάμεις που βρίσκονται απέναντι στον λαϊκισμό θα πρέπει να συγκροτήσουν ένα ενιαίο μέτωπο και να αφήσουν κατά μέρος τις παπαριές για την ανασύνταξη της Κεντροαριστεράς, ώστε να αντιμετωπίσουν τους… ποπολάρους – περονιστές! Δεν ξέρω αν αυτό είναι το πολιτικό επίπεδο των… καλύτερων της άλλης πλευράς, δεν ξέρω αν ο κυρ Αλέκος ανήκει πλέον στο χώρο των παρωχημένων συνταξιούχων που δεν ξέρουν τι λένε και που βρίσκονται, νομίζω όμως πως έχουν ενδιαφέρον αυτές οι οπτικές για το τι γίνεται στην απ’ εδώ πλευρά, ακριβώς γιατί στην απ’ εδώ πλευρά, εξαιτίας της θέσης μας, δεν μπορείς να τις έχεις.
Για να το σπάσω σε τάλιρα, αν η από εκεί πλευρά κοιτάζει προς τα εμάς και βλέπει ένα μεγάλο κίνημα, αριστερό και λαϊκιστικό, που θέλει να σταματήσει το νεοφιλελεύθερο οδοστρωτήρα και να χαλάσει το μηχανισμό που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς να πάνε να πνιγούν, τότε αυτό είναι καλά νέα. Είναι μία αλλαγή οπτικής και αυτό σημαίνει πως προετοιμάζονται, στην απ’ εκεί πλευρά, για μία μεγάλη πολιτική και κοινωνική αναμέτρηση με τους… περονιστές. Και εδώ, σε αυτό το σημείο, η πλάκα τελειώνει και νομίζω πως είναι κατανοητό σε όλους και όλες πως πρέπει να πάρουμε θέσεις μάχης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου