Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Συστημικό «κλάμα» από τον ΣΥΡΙΖΑ για τα μάτια των ψηφοφόρων

Ως απόλυτα συστημικό κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ σε καμία περίπτωση δεν θέλει στην πραγματικότητα την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος. Κάτι που φυσικά θα εξαφάνιζε και τον ίδιο. Δεν ξεπερνά ούτε για λίγο τα συστημικά «εσκαμμένα» και εκείνο που κάνει είναι να φθείρει προπαγανδιστικά την κυβέρνηση, με την πρακτική του «ώριμου φρούτου», χωρίς μάλιστα να έχει εναλλακτική πρόταση ούτε για την Ελλάδα, ούτε για την Ευρώπη.

Έχει αρκεστεί μόνο στα τυπικά...
κοινοβουλευτικά του καθήκοντα, ακολουθώντας μια συστημική κοινοβουλευτική νομιμοφροσύνη, χωρίς καμία απολύτως δυναμική ενέργεια μέσα στην κοινωνία. Ούτε μια απεργία, ούτε μία διαδήλωση, διευκολύνοντας έτσι απόλυτα την κυβέρνηση στο ξεθεμέλιωμα όλων των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, πλην των δικαιωμάτων των δικαστικών, των  ένστολων και γενικά του συστημικού προσωπικού.

Ούτε φυσικά θέλει να προκαλέσει εκλογές. Αν το ήθελε αυτό, απλά και σύμφωνα με το Σύνταγμα, θα μπορούσαν να υποβάλλουν παραίτηση είτε όλοι οι βουλευτές του, είτε κάποιοι εξ αυτών, σε κρίσιμες εκλογικές περιφέρειες, προκειμένου να προκληθούν γενικές εκλογές. Γενικά δεν επιλέγει την κατάρρευση της κυβέρνησης με δυναμικό τρόπο.

Στην ουσία ο ΣΥΡΙΖΑ «κλαίει» προσχηματικά για όσα υφίσταται ο λαός και το μόνο που κάνει είναι να εκδίδει άσφαιρες ανακοινώσεις και να υπόσχεται ότι όλα θα επανέλθουν στην προτέρα κατάσταση, κλείνοντας το μάτι στην εκλογική του πελατεία παρούσα και μέλλουσα, ενώ γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να γίνει. Πρωτοφανής μέθοδος αγώνα για «αριστερό» κόμμα.

Δημιουργεί την εντύπωση ότι εκείνο που θέλει να κάνει είναι να στήσει το δικό του καθεστώς, σε αντικατάσταση του «συστήματος ΠΑΣΟΚ». Άλλωστε γι’ αυτό προφανώς καλεί στις τάξεις του, το έμπειρο παλαιό στελεχιακό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ. Αν καταφέρει να τα βρει μάλιστα και με την παρασιτική οικονομική ολιγαρχία, τότε το εγχείρημα κλείδωσε.

Μπορεί φυσικά αυτό να αρέσει στα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία ονειρεύονται αξιώματα και δημόσιο χρήμα και τα οποία δίνουν ανέξοδες «μάχες» μέσα από το διαδίκτυο, με μίζερα άρθρα και σχόλια, αλλά δεν είναι καθόλου προς το συμφέρον του υπόλοιπου λαού το στήσιμο ενός νέου καθεστώτος.