Δεν είναι το ευρώ, είναι η Γερμανία

Αίγες μέρες πριν τις ευρωεκλογές θα πρέπει να μιλήσουμε περισσότερο για τη σημερινή Ευρώπη πριν μιλήσουμε για την αυριανή, για το όραμα και την προοπτική.

Τον Δεκέμβριο του 2011 οι αρχηγοί των κρατών-μελών αποφασίζουν να υιοθετήσουν το "δημοσιονομικό σύμφωνο" που σκληρά προτείνει η Γερμανία με σύμμαχο τη Γαλλία για να "αντιμετωπίσουν" τη δημοσιονομική κρίση. Ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, μηνιαία επιτήρηση, γενικό έλλειμμα προϋπολογισμού...

στο 3% του ΑΕΠ κ.λπ. Η απόφαση μετατρέπεται σε συνθήκη. Και έτσι τον Μάρτιο 2012 έχουμε την υπογραφή, από τους επικεφαλής των κυβερνήσεων, της συνθήκης για την Σταθερότητα, Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (TSCG). Ο Κάμερον προβάλλει τη σοβαρή αντίρρησή του με βέτο στην απόφαση να μετατραπεί το σύμφωνο σε συνθήκη και δεν την υπογράφει. Ακολουθεί και ο Τσέχος πρωθυπουργός. Η Μέρκελ το καταπίνει και η συνθήκη -που βρίσκεται έξω από το θεσμικό πλαίσιο της Ε.Ε.- γίνεται η θηλιά και η "συνταγματοποίηση" της λιτότητας. Η TSCG θα πρέπει να περάσει στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη μέσα σε πέντε χρόνια. Η Μέρκελ όμως, μετά την Αγγλία και την Τσεχία, φοβούμενη επίσης ότι μπορεί να της ξεφύγει η κατάσταση με εθνικές πολιτικές ανακατατάξεις, προχώρησε σταδιακά στην ένταξη αρκετών στοιχείων της συνθήκης στο κανονιστικό πλαίσιο της Ε.Ε. μέσω των δύο κανονισμών για την Ευρωζώνη (two pack). Το επόμενο βήμα είναι να περάσουν τη συνθήκη στα εθνικά συντάγματα. Η αναθεώρηση του Συντάγματος ως αίτημα από τον Σαμαρά τώρα συνδέεται με αυτή την πολιτική δέσμευσή του απέναντι στη Μέρκελ. H TSCG, μαζί με το Σύμφωνο για τη Σταθερότητα και την Ανάπτυξη, αποτελούν τα δύο εργαλεία για τον έλεγχο των μακροοικονομικών ανισορροπιών με ποινές για τα κράτη-μέλη.

Συμπέρασμα πρώτο: Η Μέρκελ και το σκληρό μέτωπο της νεοφιλελεύθερης ελίτ κάνουν τη χρηματοπιστωτική κρίση ευκαιρία για καίρια κτυπήματα στο σύνολο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος μετατρέποντάς την σε δημοσιονομική κρίση και μηχανισμό ελέγχου των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Μετά από αυτή τη θεσμική πρόσδεση των κρατών-μελών στη λιτότητα και τον έλεγχο των δημόσιων οικονομικών, η Ευρώπη δεν θα είναι πια η ίδια με χθες. "Καμία θυσία για το ευρώ" είναι ελλιπές σύνθημα! Πληρέστερο είναι το καμιά θυσία για την καπιταλιστική αναδιάρθρωση με καταστροφή της εργασίας και του κράτους δικαίου. Δεν είναι το νόμισμα δηλ. το διακύβευμα γι' αυτούς, αλλά η συνολική οικονομική και κοινωνική πορεία της Ευρώπης. Δεν σώζει το νόμισμα η Μέρκελ, διαμορφώνει το σύγχρονο τοπίο πολιτικής και οικονομικής διακυβέρνησης του πιο σκληρού νεοφιλελευθερισμού με όχημα το ευρώ. Γι' αυτό η πολιτική δημοσιονομικού ελέγχου και λιτότητας συμπληρώθηκε με δύο επιπλέον εργαλεία οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών: την "Ευρώπη 2020" και το Σύμφωνο Εuro Plus (γνωστό ως Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας).

Η στόχευση με το Euro Plus, με απόφαση της Μέρκελ και σύμμαχο τον Σαρκοζί, αποτυπώνεται στην πρόσκληση που απηύθυναν το 2011 στους δύο "βετεράνους" του βιομηχανικού λόμπι να προεδρεύσουν στη Γερμανο-Γαλλική Ομάδα Εργασίας για την Ανταγωνιστικότητα (τον Cromme, πρόεδρο της Siemens, και τον Beffa, πρόεδρο της Suez, της εταιρείας που διαχειρίζεται 400 δισ. παγκοσμίως από την ιδιωτικοποίηση του νερού). Το Euro Plus στην πραγματικότητα εξειδικεύει το Σύμφωνο Σταθερότητας και το αυστηροποιεί ως προς τις μισθολογικές και εργασιακές πολιτικές, κατάργηση της αυτόματης τιμαριθμικής προσαρμογής στους μισθούς κ.λπ.

Συμπέρασμα δεύτερο: Η ευρωπαϊκή Αριστερά θα πρέπει να αγωνιστεί συντεταγμένα για την κατάργηση των τριών αυτών καταστροφικών εργαλείων της γερμανικής πολιτικής διαμορφώνοντας ένα ξεκάθαρο πολιτικό πρόγραμμα δράσης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και σε όλη την Ε.Ε. Δυνατό μέτωπο στη γερμανική κυβέρνηση. Ρήτρα ανάπτυξης και απασχόλησης παντού, σε όλες τις εφαρμογές της ευρωπαϊκής οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Κανένα κράτος σε δημοσιονομική πειθαρχία κάτω από τη συνθήκη και τα σύμφωνα. Χρηματοδότηση της ανάπτυξης και της απασχόλησης μέσω αύξησης του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου και του Ευρωπαϊκού Ταμείου για την Περιφερειακή Ανάπτυξη. Χωρίς αιρεσιμότητες. Η μάχη ενάντια στη λιτότητα είναι πολυμέτωπη σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Μπορούμε να τους νικήσουμε.

Σταθούλια Θεοδώρα από avgi