Μαζεύονται κατά ομάδες και υποστηρίζουν τον σωτήρα της αρεσκείας τους υπογράφοντας μανιφέστα, συμμετέχοντας σε ψηφοδέλτια ή παρευρίσκονται στους μονολόγους των σωτήρων σε κλειστούς κι ανοιχτούς χώρους. Ανακύπτει ένα ερώτημα. Έχουν δικαίωμα αυτοί οι τύποι να συμπεριφέρονται στο πόπολο σαν να είναι ηλίθιο;
Εντάξει, έβαλες ένα ωραίο γκολ, είπες ένα τραγούδι, έγραψες ένα βιβλίο, με κάποιο τρόπο τέλος πάντων, έγινες «επώνυμος». Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι...
εγώ είμαι ο ηλίθιος και πρέπει να ακολουθήσω το μαντρί που υποστηρίζεις; Η πλάκα είναι ότι στο πανηγύρι της «επώνυμης» αλίευσης ψήφων δεν συμμετέχουν μόνο οι προερχόμενοι από την λάιφ στάιλ ζωή που σερβίρεται χρόνια τώρα καθημερινά μέσω τηλεοράσεων. Δυστυχώς βλέπουμε και άτομα «επώνυμα» της βαριάς διανόησης και καλλιτεχνίας να συμμετέχουν στο λάιφ στάιλ της κομματικής προεκλογικής ζωής.
Για τους πρώτους καμία αντίρρηση. Συνειδητά συμμετείχαν σε όλο τον ξεκѠλιασμό των τελευταίων 40 χρόνων και τώρα αμείβονται για τις υπηρεσίες τους. Για τους δεύτερους ανακύπτουν ερωτήματα. Ρε μάγκα μου διανοητή, ποιος σού δίνει το δικαίωμα να επηρεάσεις και το τελευταίο χαμομηλάκι του αγρού υπέρ των δικών σου πιστεύω (συμφερόντων); Τόσα χρόνια διανοητής δεν σου πέρασε από το διανοημένο μυαλό σου ότι η ελευθερία χάνει το νόημά της από την στιγμή που ο οποιοσδήποτε προ-χαράζει τον δρόμο που θα γεννηθεί; Έγραψες βιβλία, τραγούδησες για την λευτεριά, συνέθεσες μουσικές που ελευθέρωσαν το μυαλό του πόπολου για το ιδανικό και τώρα θέλεις να το μαντρώσεις βάζοντας την υπογραφή και την μουτσούνα σου σε λίστες στήριξης κόμματος και εκπροσώπησης κομματικών ψηφοδελτίων.
Το τραγικότερο αποτέλεσμα της συμμετοχής της ελίτ του πνεύματος και της τέχνης είναι η απόλυτη σιωπή χρόνων στην οποία τα έβλεπαν όλα δημοκρατικά και καλλιτεχνίζονταν διανοουμενίστικα ενάντια στην πραγματική διανόηση και τέχνη. Τώρα ξαφνικά πήραν φόρα να γίνουν σωτήρες όλοι τους δείχνοντάς μας πόσο μαλάκες είμαστε γιατί δεν μπορούμε να διαλέξουμε μόνοι μας.
Από την στιγμή που επηρεάζεις με οποιονδήποτε τρόπο την επιλογή του ψηφοφόρου -ακόμη και στην ψευδεπίγραφη δημοκρατία- συμμετείχες και συμμετέχεις στην κατάλυση της ίδιας της δημοκρατίας. Γίνεσαι ο ελίτ φερετζές λαοπλάνων που οδηγούν τον λαό στον γκρεμό με το ρυθμό του τραγουδιού σου που κάποτε τον έκανε να σηκώνει ανάστημα.
Υπάρχει και το παραμύθι πως βγαίνετε αυτές τις εποχές μπροστά για να βοηθήσετε την Ελλάδα να λύσει τα προβλήματά της, αλλά μόνο μέσω εκλογών. Δεν ήσαστε πουθενά όλο το προηγούμενο διάστημα. Πραγματικά ως ελίτ ήσαστε κλεισμένοι στα κάστρα της διανόησης και της υψηλής καλλιτεχνίας κλείνοντας τα αυτιά σας τις ώρες που ο λαός ζητούσε την διανόησή σας για να βγει από το τέλμα. Τότε μόνο η διανόηση που ανεμίζετε ως παντιέρα θα είχε λόγο ύπαρξης. Όταν θα έκανε ένα λαό νοήμονα και όχι συντεταγμένα άνοο. Και έρχεσαι σήμερα να χαρακτηρίσεις τον απλό άνθρωπο που αισθάνεται την συντριβή του, ως φασίστα και λαϊκιστή για να ξεχρεώσεις τα γραμμάτια αυτών που σε τάιζαν τόσα χρόνια.
Όλοι προβάλετε τα μαντριά σας, που έτσι κι αλλιώς για το όραμα της φεουδοναζιστικής Ευρώπης δουλεύουν. Δηλώνετε μέσω επιστολών στήριξης ότι όσοι είναι ενάντια στην ΕΕ είναι ναζιστές και φασίστες λαϊκιστές. Ορίζετε με αυτόν τον τρόπο τα ήδη στενεμένα περιθώρια ελπίδας και ανάσας που έχουν μείνει σε ένα απεγνωσμένο λαό. Και το χειρότερο, βάζετε το έργο ζωής σας ως δόλωμα στο αγκίστρι που θα πιάσει αυτόν τον λαό. Ψαράς ο σωτήρας, πετονιά το κόμμα, δόλωμα εσείς, αλλά όλα τα χαζά ψάρια θα πέσουν στο ίδιο τηγάνι για την χόρταση των Ευρωπαίων χορηγών σας.
Η ιστορία μπορεί να κρατήσει ψηλά τα έργα σας, όπως των φιλοναζιστών Νταλί και Σανέλ, αλλά χαραγμένες θα κρατήσει και τις κολιγιές σας με τους χιτλερίσκους υποτακτικούς της ΕΕ.
Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία σας και προσοχή μη σας πέσει το ψηφοδέλτιο από τα χέρια την ώρα που θα βάζει γκολ το «πειρατικό» στην κάλπη και θα βλέπετε το απομεσήμερο να στέκει στην Καισαριανή όταν θα βαράνε στην ταράτσα τον Αντρέα νιώθοντας πόσο ωραία ήταν η αγάπη σας στην αγορά του Αλ Χαλίλι διαβάζοντας τα γαλάζια τους γράμματα στα οποία ανέμισε η κόμη της Βερενίκης μοιράζοντας 50-50 στις πασαρέλες τα μοντέλα , ενώ στο θολό και κρύο πρακτορείο οι σαλτιμπάγκοι θα μοιράζουν το σάβανο ενός παλικαριού από τα Σφακιά που κάποτε ο Θεός το έβαλε σημάδι.-
Του Γιάννη Λαζάρου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου