Κριτήριο ψήφου

Πηγή:  Νίκος Μπογιόπουλος - Realnews 

Κριτήριο ψήφου στις αυτοδιοικητικές εκλογές είναι το πρόσωπο. Η προσωπικότητα του υποψηφίου. Ορθόν! Αλλά τι εννοούμε «πρόσωπο»; Αν ο υποψήφιος είναι μαυρισμένος από το «σολάριουμ» ή από την έκθεσή του στον ήλιο κατά την προεκλογική του δραστηριότητα, όπως ο κ. Σπηλιωτόπουλος;

Αν όταν καμαρώνει, επειδή στη θητεία του οι υπάλληλοι του δήμου μειώθηκαν κατά 4.500, το κάνει με τραχύ ή με ήπιο τόνο, όπως ο κ. Καμίνης;

Στοιχείο της (πολιτικής) προσωπικότητας του υποψηφίου δεν είναι αν έχει ψηφίσει...

(ή στηρίξει) 47 φορές τα μνημόνια;

Αν συνηγορεί ή αντιμάχεται την κεντρική πολιτική που γεμίζει τον δήμο ή την περιφέρεια με άνεργους, φτωχούς, πεινασμένους και απελπισμένους;

Κριτήριο είναι αν οργανώνει «ωραία» συσσίτια ή αν αντιστέκεται στην πολιτική που επιφέρει συσσίτια;

Ο ναζιστής Κασιδιάρης θα είναι λιγότερο ναζί στο δημοτικό συμβούλιο απ' ό,τι είναι στη Βουλή;

Κριτήριο ψήφου -λένε- είναι να γνωρίζει ο υποψήφιος τα τοπικά προβλήματα.

Ξεχνούν: Σημαντικότερο κριτήριο είναι οι θέσεις του για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Δεν υπάρχει μισό ζήτημα σε δήμο/περιφέρεια, από σχολεία, καθαριότητα, σκουπίδια και φωτισμό, μέχρι την υπερφορολόγηση, τους ελεύθερους χώρους, τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, τη διοικητική εξυπηρέτηση, το περιβάλλον, την υδροδότηση και την αποχέτευση, που να μην αντανακλά «τοπικά» η «γενική» κρατική πολιτική.

Οσοι, συνεπώς, συνδράμουν αυτή την πολιτική, παριστάνοντας τους... τοπικώς «ανεξάρτητους» και «ουδέτερους», τούτο συνιστά ασφαλές κριτήριο για να εισπράξουν... «μαύρο».

Από το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ