Καθρέφτης εκλογών και παραλόγων

Δεξιοί και αριστεροί, συριζαίοι, νεοδημοκράτες και λαδέμπορες (τι, πως λέγεται ο ψηφοφόρος της Ελιάς;), Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί, πασχίζουν από τα ξημερώματα της Δευτέρας να βγάλουν συμπεράσματα για το μήνυμα των εκλογών και προβλέψεις για τη δεύτερη Κυριακή. Είναι κυρίαρχη η απορία για τα χαμηλά σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές, αποτελέσματα του ΣΥΡΙΖΑ. Εύλογη, πιασιάρικη και αποστομωτική. Για απορία του Πρετεντέρη, καλή είναι. Ποιος άλλος όμως απορεί που ο ΣΥΡΙΖΑ στις αυτοδιοικητικές εκλογές κινήθηκε κάτω από τα αποτελέσματα των βουλευτικών;

Στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν πολύ καλά πως...

η συμμετοχή πρωτοκλασάτων, σε αναγνωσιμότητα τουλάχιστον, στελεχών στις αυτοδιοικητικές εκλογές έγινε με το σταγονόμετρο. Το γνώριζαν στο εσωτερικό του, το γνώριζαν στο περιβάλλον του, το γνώριζαν και οι πέτρες. Οι μάχες είναι πολλές και το ολόγραμμα των 70 βουλευτών που είναι η δύναμη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο κοινοβούλιο δεν γίνεται να βρίσκεται παντού και πάντα.

Μόλις λίγες ημέρες πριν τις εκλογές ψηφίστηκε το νέο Μεσοπρόθεσμο με τον Οργουελικό τίτλο “Χάρτης εξόδου από το μνημόνιο και την οικονομική κρίση”. Απόδειξη πως ο πόλεμος μέσα στη βουλή συνεχίζεται, ανεξαρτήτως του κλίματος αλλαγής που φέρνει η άνοιξη και οι εκλογές.

Στα τελευταία κείμενά μου έχω αναλωθεί να εξετάζω από τη μία τα κριτήρια που φαίνεται να χρησιμοποιεί ο μέσος ψηφοφόρος, τουλάχιστον για τα της τοπικής αυτοδιοίκησης, και παράλληλα τα ενδεχόμενα αποτελέσματα που πολύ εύκολα μπορεί να φέρει αυτού του είδους η λογική.

Συγκεκριμένα, αναρωτιέμαι αν “είναι μόνο το ποσοστό του Κασιδιάρη που αναδύει φασισμό; Το να σαρώνουν υποψηφιότητες τηλεαστέρων, υπόδικων παραγόντων του ποδοσφαίρου, μεγαλοεφοπλιστές και αυλικοί τους τι είναι; Και σε ποιο κεφάλαιο της Δημοκρατίας γράφει πως ο λαός ψηφίζει χωρίς πολιτικά κριτήρια, ακόμα και στις αυτοδιοικητικές εκλογές;”

Αν δεχτούμε πως η λογική που ο κόσμος ακόμα επιλέγει τον δήμαρχο ή τον περιφερειάρχη του είναι λίγο πολύ το άμεσο, ή έστω σχεδόν έμμεσο προσωπικό συμφέρον, η κατάσταση καθαρίζει ακόμα περισσότερο.

Οι υποψηφιότητες του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να βγήκαν σε μεγάλο βαθμό μέσα από τον κομματικό σωλήνα, να πέρασαν από τις διαδικασίες των κομματικών οργάνων και των εσωτερικών κανονισμών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά στην αντιπαράθεσή τους με τα συμφέροντα που αποδεδειγμένα λυμαίνονται την τοπική αυτοδιοίκηση, με τις ευλογίες της κεντρικής εξουσίας, φάνηκαν λίγες.

Φάνηκαν πολύ λίγες για να πείσουν τους ψηφοφόρους πως οι εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης θα μπορούσαν να γίνουν ένα πεδίο επιστροφής στης πολιτική αντιπαράθεση και τον σχεδιασμό με βάση την καθολική αλλαγή νοοτροπίας.

Αν εξετάσουμε μία-μία τις περιφέρειες τις χώρας και τους υποψηφίους που περνούν στον δεύτερο γύρο, θα διαπιστώσουμε πως σχεδόν σε όλες ο εν ενεργεία περιφερειάρχης άντεξε και πέρασε στην δεύτερη Κυριακή. Είναι όλοι οι περιφερειάρχες άξιοι και οι πολίτες ικανοποιημένοι από το έργο τους;

Κατά την ταπεινή μου άποψη όχι. Τα επιτελεία ωστόσο των παραπάνω είναι τόσο βαθιά ριζωμένα στην κοινωνία που κάνουν τη συζήτηση περί αλλαγής του ίδιου του πολιτικού σχεδιασμού των περιφερειών, συζήτηση καινού περιεχομένου.

Η ευθύνη για την επικοινωνία του μηνύματος της αλλαγής και της διαφορετικής νοοτροπίας, πιο ελπιδοφόρας και κυρίως, πιο κοινωνικής πολιτικής, βαραίνει σε μεγάλο βαθμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί τα κανάλια και οι Έλληνες ολιγάρχες να δίνουν μανιασμένα τον πόλεμο κατά της ανατροπής τους, αλλά το βάρος μέσα στις κοινωνίες πέφτει στους υποψηφίους και τα επιτελεία τους.

Όμως κανένα νόμισμα δεν έχει μόνο μία όψη, η ευθύνη κάπου θα πρέπει να βαραίνει και τους πολίτες, που μετά από τέσσερα χρόνια υπό το καθεστώς μνημονίων και επτά χρόνια λιτότητας, συνεχίζουν να κοιτούν πρώτα την πάρτη τους, και μετά τον εαυτό τους μέσα στο κοινωνικό σύνολο.

Σε κάθε περίπτωση, τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών την επόμενη Κυριακή θα κάνουν πολλούς να νομίζουν πως ζουν σε άλλη χώρα, καθώς ο ίδιος ο χαρακτήρας τους είναι απαραίτητα πολιτικός.

Κανείς όμως δεν πρέπει να αφήσει ανεκμετάλλευτα τα συμπεράσματα που αντλούνται από τα αποτελέσματα της πρώτης Κυριακής.

ΣΥΡΙΖΑ και κοινωνία βρίσκονται απέναντι από τον ίδιο καθρέφτη. Ακόμα κι αν τον σπάσεις, το είδωλο θα παραμείνει ίδιο. Άσε που θα έχεις και επτά χρόνια γρουσουζιά.

Η αυτοκριτική είναι η μόνη διέξοδος, τόσο για το μήνυμα που αδυνατεί ο ΣΥΡΙΖΑ να περάσει μέσα στις κοινωνίες, όσο και για τις ίδιες τις κοινωνίες που έχουν εκπαιδευτεί εδώ και χρόνια να μην διαβάζουν τέτοιου είδους μηνύματα.

Έγραψε ο Ρεμπελίσκος