Ουκρανία: Το δράμα της Ρουσλάνας

Του Μιχάλη Παπαμακάριου

Κυκλοφορεί τις τελευταίες ηµέρες στο διαδίκτυο ένα βίντεο στο οποίο αστέρες της πίστας, όπως ο Στέλιος Ρόκκος, η Κέλλυ Κελεκίδου, ο Νίκος Κουρκούλης, ο Κώστας Μαρτάκης, ηθοποιοί όπως η Μιµή Ντενίση, η Βάνα Μπάρµπα και η Τζένη Μπότση, µοντέλα και σελέµπριτις (όπως υπογράφουν και στο βίντεο άλλωστε) σαν τη Γωγώ Μαστροκώστα και την Αννίτα Ναθαναήλ, δηλώνουν την υποστήριξη τους στο κίνηµα της Ουκρανίας και στην οµότεχνη τους Ρουσλάνα, η οποία από την πρώτη...

κιόλας µέρα των διαδηλώσεων βρέθηκε στο κέντρο του Κιέβου.

Στο βίντεο, σε κλίµα που ξεχειλίζει από συγκίνηση και αλληλεγγύη στη δοκιµαζόµενη Ουκρανία, υπό τους ήχους του «Imagine», οι εν λόγω καλλιτέχνες λένε σε ελληνικά και ουκρανικά: «Άµεσα ειρήνη στην Ουκρανία»! Πραγµατικά δεν ξέρει τι να σχολιάσει κανείς… ∆εν γνωρίζουµε ποιος συνέλαβε αυτή την ιδέα, ούτε αν οι πρωταγωνιστές της παραλιακής και των πρωινάδικων γνωρίζουν το περιεχόµενο της σύγκρουσης στην ουκρανική επικράτεια κι αν έχουν ασχοληθεί µε τη γεωπολιτική σηµασία του ουκρανικού ζητήµατος. Προκαλείται όµως αυθόρµητα το ερώτηµα γιατί αυτοί οι καλλιτέχνες, οι οποίοι βέβαια είναι της άποψης «η πολιτική δεν έχει θέση στη δουλειά µας», δεν εξέφρασαν παρόµοια αγωνία ούτε έφτιαξαν βίντεο για τη κατάσταση στη χώρα τους, ούτε βέβαια έκαναν εκκλήσεις για ειρήνη στη Παλαιστίνη ή για δηµοκρατία στην Αίγυπτο και την Τουρκία. Γιατί αυτός ο ανθός του νεοελληνικού πολιτισµού, αυτοί οι εκπρόσωποι της καλλιτεχνικής Ελλάδας, της χώρας που στενάζει από τα µνηµόνια, της χώρας που οι πολίτες καταστέλλονταν από τους πραιτοριανούς των ΜΑΤ στη πλατεία Συντάγµατος, στις Σκουριές και όπου αλλού, δεν έχουν κάτι να πουν για την ανεργία ενάµισι εκατοµµυρίου συµπολιτών τους; Άλλωστε κι αυτούς τους έχει χτυπήσει αλύπητα η κρίση: κοτζάµ Βάνα Μπάρµπα πήρε το παιδί της από το ιδιωτικό σχολείο και το πήγε στο δηµόσιο! Τέτοια εξαθλίωση…. Πού ήταν η ίδια αγωνία για τη πλατεία Συντάγµατος, την Ταχρίρ και την Ταξίµ; Μάλλον οι ουκρανοί είναι περισσότερο άνθρωποι από τους εγχώριους και πιο κοσµοπολίτες από Τούρκους, Παλαιστίνιους και λοιπούς. Βέβαια µπορεί και οι καλλιτεχνικές ανησυχίες των εκφραστών του κυριάρχου πολιτιστικού λάιφ στάιλ να µην τους είχαν αφήσει χρόνο να µάθουν για τις Σκουριές, την Κερατέα, τη δολοφονία του Π. Φύσσα κι άλλα ασήµαντα γεγονότα, µπροστά στο δράµα της Ρουσλάνας και την έκκλησή της για αλληλεγγύη. Αλλά φαίνεται, όπως πάντα άλλωστε, ότι όσοι δηλώνουν πως η πολιτική δεν έχει καµιά σχέση µε τη καλλιτεχνική τους δουλειά αναπαράγουν τη κυρίαρχη πολιτική στις χειρότερες εκφάνσεις της.

Πραγµατικά εντυπωσιάζει η απόπειρα εξωτερικής πολιτικής από τη παραλιακή και τα πρωινάδικα. Εντυπωσιάζει για την επιλεκτικότητα και τη φαιδρότητα της. Για µια ακόµη φορά φαίνεται ότι ο σκυλάδικος χρυσαυγιτισµός πάει χέρι χέρι µε τον ευρωλιγούρικο νεοπλουτισµό των κάθε λογής ατάλαντων σελέµπριτις. Είναι να γελάει κανείς, όπως θα έλεγε και ο αείµνηστος Φίλιππος Συρίγος. Ή µήπως να κλαίει;

Από prin μέσω manier