Νταβός: Τώρα που σωθήκαμε μας έμειναν οι άνεργοι

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ!
«Η ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ του Κόσμου: Συνέπειες για την κοινωνία, την πολιτική και τις επιχειρήσεις» ήταν το θέμα της φετινής συνόδου του Νταβός, που συγκέντρωσε άλλη μια φορά εντός των τειχών του όλους εκείνους τους λόγους για τους οποίους δεν ήλθε ακόμα το τέλος της ιστορίας.  

Ο αρχιερέας της λιτότητας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είδε την επιστροφή της Ευρώπης και στο ιερατείο της παγκόσμιας οικονομίας παρουσιάστηκαν «συγκρατημένα αισιόδοξοι», που στη γλώσσα του Νταβός σημαίνει ότι βαδίζουν στα τυφλά

Σε σχέση με το περυσινό «Ανθεκτικός δυναμισμός», που συνιστούσε ένα μεταμοντέρνο κάλεσμα αισιοδοξίας και ανάληψης ρίσκου από τους πρωτοπόρους του επιχειρείν, η φετινή πρόσκληση...

του 76χρονου Γερμανού τελετάρχη, Κλάους Σβαμπ, άγγιξε ευαίσθητες χορδές. Με την ιδέα της βιώσιμης ανάπτυξης να μετατίθεται κάθε φορά του χρόνου, οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ έκαναν λόγο για εισοδηματικές ανισότητες που προοιωνίζονται κοινωνικές αναταραχές, οι οποίες με τη σειρά τους θα ορίσουν τις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία για τα επόμενα δέκα χρόνια.

Χάσμα πλούσιων-φτωχών

«Η δυσαρέσκεια μπορεί να οδηγήσει στη διάλυση του κοινωνικού ιστού, ιδίως αν οι νέοι νιώθουν πως δεν έχουν μέλλον», δήλωσε η επικεφαλής οικονομολόγος του Φόρουμ, Τζένιφερ Μπλάνκε. Εχοντας την πεποίθηση πως οι δημοσιονομικοί κίνδυνοι -αν και σημαντικοί- έχουν κατά κάποιον τρόπο τιθασευθεί -ιδίως στην Ευρώπη-, οι οικονομικές ελίτ συμφώνησαν πως περικυκλώνονται από στρατιές ανέργων και από μια ταπεινωμένη μεσαία τάξη. Το διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς αυτού του μάταιου κόσμου, το οποίο ανιχνεύεται στις αρχές του '80, κωδικοποιήθηκε στο αλπικό τετραήμερο 22-25.1.2014 ως ο κορυφαίος κίνδυνος για το 2014. Βεβαίως, κανείς στο ιερατείο δεν αμφισβήτησε τις θεμελιώδεις παραδοχές της οικονομικής ορθοδοξίας των καιρών μας, παρά τις εντάσεις ανάμεσα στο τάγμα του Σόιμπλε και τη σέκτα των Abenomics.

Στην επικρατούσα παγκόσμια θρησκεία, οι πιστοί εξακολουθούν να φαντάζονται τον Θεό ως Αόρατο Χέρι, στο μεγάλο κράτος βλέπουν έναν Σατανά, αποτάσσουν τον πληθωρισμό, τα διπλά ελλείμματα και έργα αυτού, προσεύχονται για σωτηρία κάθε φορά που γκρεμίζονται τα ιερά και τα όσια της Αγίας Τράπεζας, τυπώνουν εικονικό χρήμα και γίνονται φανατικοί εικονολάτρες, επιβάλλουν νηστεία στα όρια της εξάντλησης, απολύουν τους δούλους τους με την έλευση του Σωτήρα και αφού περάσουν πολλές δεκαετίες από το θείο δράμα, αρχίζουν να αναζητούν το Αγιο Δισκοπότηρο της ανάπτυξης.

Στην εκτίμηση του Φόρουμ για τους παγκόσμιους κινδύνους που παραδοσιακά δημοσιεύονται πριν από τη μεγάλη συνάντηση στο Νταβός, υπήρξε η προειδοποίηση πως η «χαμένη γενιά» της ύφεσης θα ενηλικιωθεί μέσα σ' αυτήν τη δεκαετία χωρίς εργασία και χωρίς δεξιότητες, αποφοιτώντας καταχρεωμένη με παγιωμένο το συναίσθημα της ματαίωσης.

«Είμαι μεγάλος υποστηρικτής του καπιταλισμού, αλλά υπάρχουν στιγμές που μπορεί να εισέλθει σε υπερθέρμανση και είναι σημαντικό να έχουν θεσπιστεί μέτρα ώστε να αποφεύγουμε τις υπερβολές στην κατανομή του εισοδήματος και του πλούτου», δήλωσε στο Reuters ο Ντέιβιντ Κόουλ, επικεφαλής αναλυτής της ασφαλιστικής Swiss Re που συνεργάστηκε στην 60σέλιδη «Global Risks 2014».

Ενας μεταγενέστερος δυτικός μύθος θέλει τον Ιωσήφ της Αριμαθείας μετά τη σταύρωση του Ιησού να φυλακίζεται για χρόνια σε έναν τύμβο. Επιβίωσε σε συνθήκες οικονομικού απομονωτισμού, γιατί κρατούσε το Αγιο Δισκοπότηρο απ' όπου τρεφόταν με το αίμα του Κυρίου. Οταν ο Ιωσήφ ταξίδεψε στη Βρετανία για να διαδώσει τη νέα θρησκεία, πήρε μαζί του το Γκράαλ.Το ιερότερο των λειψάνων φυλασσόταν από τους απογόνους του σε μαγικό απόρθητο κάστρο -λέει ο μύθος- και η αναζήτησή του έγινε σκοπός ζωής για πλήθος ανθρώπων που είχαν διάθεση να πάρουν ρίσκα.

Θα είχαμε κάθε λόγο να πιστέψουμε ότι το Αγιο Δισκοπότηρο παραμένει στη Βρετανία -και πιο συγκεκριμένα στο Σίτι του Λονδίνου-, αν η παγκόσμια οικονομική θρησκεία δεν είχε δεχθεί τόσο ισχυρό πλήγμα, ώστε οι πιστοί της να αναζητούν μετά μανίας εξωχώριους παραδείσους.

Οι συζητήσεις για τη φύση της φοροδιαφυγής δεν έλλειψαν ούτε φέτος. Οπως κάθε χρόνο, ο Βρετανός Ντέιβιντ Κάμερον προέβαλε το συγκεκριμένο ζήτημα ως προνομιακό πεδίο δράσης της πρωθυπουργίας του. Ο Κάμερον ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας πως «η βασική πρόκληση για τους Ευρωπαίους είναι πώς να πετύχει η παγκοσμιοποίηση.

»Για χρόνια η Δύση ήταν ξεγραμμένη» και την έκλεισε λέγοντας πως «η ασφάλεια, η σταθερότητα και η ειρήνη του μυαλού που λαχταρούν αυτοί που εμείς υπηρετούμε μπορεί να επιτευχθεί μόνον όταν αντιμετωπίζουμε δύσκολες επιλογές. Δεν πρέπει να τους απογοητεύσουμε».

Λαγκάρντ: Τα νέα ρίσκα

Το 44ο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ συνέπεσε με την απόφαση της Fed να στρίψει απανωτά δύο φορές το τιμόνι, βγαίνοντας σταδιακά από τον αιρετικό δρόμο της ποσοτικής χαλάρωσης. Αν με τόσα φθηνά δολάρια/τυπωμένα συγχωροχάρτια η οικονομία δεν πήρε μπρος, ουαί κι αλίμονο τώρα που το χρήμα πάει να ακριβύνει ξανά.

Ο κανόνας απαιτούσε το χρήμα να μπει στη Main Street μέσω τραπεζών και όχι μέσω υπουργείων, αλλά αυτό συσσωρεύθηκε στα μοναστήρια της Wall Street, αφήνοντας τους μικρομεσαίους με υποσχέσεις για τη μετά θάνατον ζωή. Μιλώντας την τελευταία ημέρα, η Λαγκάρντ προειδοποίησε για τα «νέα ρίσκα» του χαμηλού πληθωρισμού και της αντίδρασης των αναδυόμενων τώρα που η Δύση αποσύρει τη φθηνή ρευστότητα.

Η έλευση του 2014 ξύπνησε μνήμες από τον μακρινό Α' Π.Π. Σ' αυτά τα εκατό χρόνια ο κόσμος έχει αλλάξει δραματικά, στα πάντα σχεδόν, εκτός ίσως από δύο: η κοινωνική ανισότητα παραμένει ο κανόνας και η Ελβετία παραμένει ουδέτερη. Τρεις χιλιάδες στρατιώτες του ελβετικού στρατού κινητοποιήθηκαν για τη φύλαξη του Νταβός, τη σημαντικότερη αποστολή που έχουν κατακτήσει ιστορικά μετά τη φύλαξη του Πάπα. Ο τελευταίος έστειλε το δικό του μήνυμα στους 2.693 καλεσμένους από 98 χώρες, ζητώντας «ένα νέο βαθύ αίσθημα ευθύνης για την ισότητα και την καλύτερη κατανομή του πλούτου που πηγαίνει πέρα από μια απλή νοοτροπία κοινωνικής πρόνοιας».

Το τέλος της ιστορίας που ευαγγελίζονταν είκοσι χρόνια πριν οι θιασώτες της ελεύθερης αγοράς ποτέ δεν ήρθε. Η διεθνή ελίτ ακόμη παίζει το μέλλον της κορόνα-γράμματα πάνω σε νομίσματα τα οποία κανείς δεν ξέρει την αντοχή τους. Οι παγκόσμιοι τραπεζίτες θυμίζουν ολοένα και περισσότερο τους Ναΐτες προγόνους τους, που ξεκίνησαν από μία δυτική σταυροφορία και κατέληξαν στις συλλήψεις μια Παρασκευή και 13.

Του ΑΔΑΜ ΓΙΑΝΝΙΚΟΥ από enet