Όταν ο Μπάμπης είπε «μικρό» τον Μπογιόπουλο - Η αλληλογραφία Μπάμπη - Νίκου και το άρθρο του Τσακνή: Κι εσύ λάμπεις Μπάμπη μου!

Σε νέες περιπέτειες φαίνεται ότι ετοιμάζονται να οδηγήσουν τη χώρα μεγάλοι επιχειρηματίες που ελέγχουν σημαντικούς ομίλους μέσων ενημέρωσης.

Μετά την αποτυχημένη διερευνητική προσπάθεια που έγινε για να διαπιστωθεί αν θα μπορούσε να σχηματιστεί κυβέρνηση συνασπισμού της Χρυσής Αυγής με τη Νέα Δημοκρατία, τα ίδια συγκροτήματα στρέφουν τώρα τα πυρά τους...

στην Αριστερά.

Μιλώντας από τη ραδιοφωνική συχνότητα του εφοπλιστή Γιάννη Αλαφούζου, πρώην σύμβουλος μεγάλων τραπεζών, χαρακτήρισε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ «παρατρομοκρατική πολιτική οργάνωση».

Το πείραμα της μεταπολίτευσης, η εποχή όπου οι ελληνικές πολιτικές ελίτ ανέχθηκαν την νομιμότητα των ριζοσπαστικών τμημάτων της Αριστεράς, φαίνεται ότι πλησιάζει στο τέλος της.

Η εποχή μας μάλιστα αρχίζει να θυμίζει έντονα ορισμένες πτυχές από τη δημοκρατία της Βαϊμάρης όταν επιχειρηματικοί κύκλοι ακύρωσαν τις δημοκρατικές διαδικασίες επιβάλλοντας την εξουσία τους με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και ανάγκασαν το πολιτικό κατεστημένο να ανεχτεί και στη συνέχεια να φέρει στην εξουσία το ναζιστικό μόρφωμα του Χίτλερ.

Η πρόσφατη βίαιη επίθεση της αστυνομίας στη συγκέντρωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία αμφισβητούσε τις απαγορεύσεις συγκεντρώσεων του καθεστώτος Δένδια, αποτελεί εικόνα από το παρελθόν και ταυτόχρονα από το μέλλον.

Πρώτα όμως θα πρέπει να στηθεί το κατάλληλο σκηνικό από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.

Η τρομοκρατική υστερία των προηγούμενων ημερών μετά τη χρονική σύμπτωση δυο περιστατικών (πυροβολισμοί στη γερμανική πρεσβευτική κατοικία και απόδραση Ξηρού) δημιουργεί τις συνθήκες για ενίσχυση του καθεστώτος εξαίρεσης που έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια.

Οι κινήσεις πάντως ορισμένων επιχειρηματικών συγκροτημάτων, που άνοιγαν προνομιακά τα μικρόφωνα σε ναζιστές πολιτικούς, φαίνεται να διακατέχονται από πανικό απέναντι στην Αριστερά.

Απαντώντας σε ένα πολύ καλά τεκμηριωμένο κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου για την επίθεση του ΣΚΑΙ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μεγαλοστέλεχος του σταθμού χαρακτήρισε τον γνωστό δημοσιογράφο «μικρό και άνανδρο… Χατζηαβάτη».

Το θέατρο σκιών του παρελθόντος μόλις ξεκίνησε.

Άρης Χατζηστεφάνου από info-war

Η απάντηση του Μπάμπη Παπαδημητρίου στον Νίκο Μπογιόπουλο

«Αφήνεις, Νίκο Μπογιόπουλε, κατά τρόπο ύπουλο, την υπόνοια ότι θα μπορούσα ποτέ να συμφωνήσω με τις πράξεις των τραμπούκων της Χρυσής Αυγής: είσαι μικρός και άνανδρος. Ακόμη χειρότερα, επιχειρείς, με την πιο τυπική φασιστική μέθοδο, να εμφανίσεις ότι δημόσια διατυπωμένες απόψεις μου συνδέονται με τον στυγερό φόνο στο Κερατσίνι: είσαι συκοφάντης. Καταλαβαίνω τώρα γιατί το ΚΚΕ αποφάσισε να απαλλαγεί από τον Χατζηαβάτη της πίσω σελίδας.»

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,

Μπάμπης Παπαδημητρίου

Από enikos

Η απάντηση του Νίκου Μπογιόπουλου στον Μπάμπη Παπαδημητρίου

Ευχαριστώ τον κύριο Μπάμπη Παπαδημητρίου για τις ύβρεις-παράσημο εναντίον μου. Είθε να συνεχίσω να τον εμπνέω, ώστε να παραμένει τόσο διασκεδαστικός, όσο ακριβώς περιγράφω στο άρθρο μου.

email: mpog@enikos.gr

Από enikos

Τσακνής: Κι εσύ λάμπεις Μπάμπη μου!

Και λάμπεις διά των απόψεών σου, που είτε διατυπώνεις στις στήλες της εφημερίδας σου, είτε στο δελτίο ειδήσεων που συμμετέχεις καθημερινά. Και στις δύο περιπτώσεις, μπορεί να ισχυριστεί κάποιος πως, scripta manennt. Διότι από τότε που υπάρχουν τα... “βίντεα” και ο προφορικός λόγος καταγράφεται.

Ναι λοιπόν, σ' αυτό το δημόσιο "διάλογο", είμαι αυτόκλητος μάρτυρας. Όχι υπεράσπισης βέβαια. Τι ανάγκη έχει η γραφίδα του φίλου και συντρόφου μου από υπερασπιστές.

Μάρτυρας είμαι και με την κυριολεκτική και τη μεταφορική έννοια της λέξης. Με τα μάτια μου διάβασα αυτά που έγραψες και με τα αφτιά μου σε άκουσα να τα λες. Και δεν ήμουν μόνος. Μερικές δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες μάτια και αφτιά μπορούν να το ισχυριστούν.

Και μαζί και με κάποια εκατομμύρια (ναι όπως το διαβάζεις) συνέλληνες, μάρτυρας κι εγώ (υπό την έννοια του θύματος -αν με εννοείς) αυτής της πολιτικής που με τόση θέρμη διαφημίζεις στις καθημερινές σου παρεμβάσεις.

Λάμπεις λοιπόν Μπάμπη μου και επομένως δεν μπορείς να αποφύγεις τους λαϊκούς χαρακτηρισμούς. Κι επειδή δεν μπορείς να βρίσκεσαι ταυτόχρονα σε δύο σημεία (εκτός κι αν έχεις ιδιότητες ηλεκτρονίου), στο studio του σταθμού σου για παράδειγμα και στο καφενείο της γειτονιάς ή στο καθιστικό του άνεργου ή του εργαζόμενου με το δεφτέρι των καθημερινών υπολογισμών ανά χείρας, σου λέω με κάθε ειλικρίνεια πως, ο χαρακτηρισμός καραγκιόζης είναι από επιεικής έως απαλός σα χάδι. Δε διανοείσαι τι ακούς!

Ευτυχώς βέβαια για σένα, δεν είσαι μόνος. Και κάποιοι άλλοι συνάδελφοί σου στην άλλη μεριά της Αττικής, ακούν τα ίδια και χειρότερα. Έτσι είναι και μην καμώνεσαι πως τάχα το αγνοείς. Μπορεί -και είμαι σχεδόν βέβαιος- οι παρέες σου και οι άνθρωποι που εμφορούνται με τις ίδιες με σένα απόψεις, να σε συγχαίρουν ή να σε χτυπούν φιλικά στην πλάτη για το θάρρος και τη ρηξικέλευθη τάχα αρθρογραφία σου . Δεν ανήκουμε όμως στην ίδια Ελλάδα. Εμείς, καμιά δεκαριά εκατομμύρια δηλαδή, ανήκουμε στην Ελλάδα της κρίσης με τις γνωστές συνέπειές της κι εσείς (μια δράκα ανθρώποι) αυτοί που τη δημιουργήσατε ή (όπως στην περίπτωσή σου) αναλάβατε εργολαβικώς να υπερασπιστείτε δημόσια. Δικαίωμά σας (τρόπος του λέγειν). Και δικαίωμά μας και να σας κρίνουμε και να σας χαρακτηρίζουμε και να σας ανατρέψουμε σε τελευταία ανάλυση.

Κανένας δε σε στοχοποιεί. Αν όμως θεωρείς τον εαυτό σου στόχο, ψάξε στις δημόσιες παρεμβάσεις σου. Δες το διαζύγιο που έχεις πάρει απ' τις καθημερινές αγωνίες ενός ολόκληρου λαού και πάψε να προκαλείς. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο είσαι υπερβολικά αντιπαθής.

Και για να τελειώνουμε. Δε νομιμοποιούμαι με κανένα τρόπο να απαντήσω εκ μέρους του ΚΚΕ. Σου λέω όμως, ως καθημερινός αναγνώστης του Ριζοσπάστη, πως είμαστε πάρα πολλοί, που αρχίζαμε την ανάγνωση της εφημερίδας απ' την τελευταία σελίδα, όπου αρθρογραφούσε ο Νίκος Μπογιόπουλος.
Αυτά (προς το παρόν).

Διονύσης Τσακνής

Από enikos