Στον κόσμο της μικροπολιτικής και των σκοπιμοτήτων, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Και παρά το γεγονός πως το ρεπορτάζ που δημοσιεύεται στην εφημερίδα Το Παρόν και παρουσιάζει τον Αντώνη Σαμαρά να «μην ενδιαφέρεται αν θα επανεκλεγεί», πιθανότατα να εκληφθεί από πολλούς ως δείγμα πολιτικής ανιδιοτέλειας του πρωθυπουργού, τα πράγματα είναι λίγο πιο σύνθετα…
Δεν τον ενδιαφέρει, λέει, αν θα επανεκλεγεί, αφού «το χρέος του στην ιστορία και την Ελλάδα το έχει κάνει». Ο πρωθυπουργός μας θέλει να μας πείσει ότι...
γνωρίζει το πολιτικό κόστος που έχει η πολιτική που ασκεί, όμως δεν θα σταματήσει να την ασκεί όσο κι αν του κοστίζει, γιατί αυτό είναι το χρέος του στην πατρίδα. Κι όποιος υπηρετεί το χρέος του, δεν λογαριάζει από πολιτικό κόστος.
Γνωστά τα επιχειρήματα, τα έχουμε ξανακούσει. Κι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν λογάριαζε το πολιτικό κόστος γιατί είχε χρέος στην πατρίδα, και ο Λουκάς Παπαδήμος δεν λογάριαζε το πολιτικό κόστος γιατί ήταν τεχνοκράτης, και ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν λογαριάζει το πολιτικό κόστος γιατί του αναθέσαμε, λέει, να μας σώσει, και πάει λέγοντας…
Μόνο που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά στον μαγικό κόσμο του πολιτικού στίβου. Διότι ένας πρωθυπουργός ή μια κυβέρνηση που δεν ενδιαφέρεται να επανεκλεγεί, δεν έχει και καμία πρόθεση να ανακουφίσει λίγο τους ταλαιπωρημένους πολίτες. Αντιθέτως, αν αισθάνεται και συμπεριφέρεται σαν «κυβέρνηση μιας χρήσης», είναι πιο πιθανό να έχει τη λογική «ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε». Σε όσο λιγότερο χρόνο, για να προλάβουμε. Κι αυτό, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, είναι άκρως επικίνδυνο.
Γνωρίζετε ότι εμείς στο UNFOLLOW είμαστε πολύ μακριά από τη λογική της παροχολογίας, των Μαυρογιαλούρων και του «Τσοβόλα δώστα όλα». Ναι, συνέβαλε κι αυτό στη χρεοκοπία της χώρας. Προηγείται όμως το αλισβερίσι πολιτικών με κομματόσκυλα και επιχειρηματίες επ’ αμοιβαία ωφελεία. Όπως και το γεγονός ότι οι ίδιοι πολιτικοί που μας κατέστρεψαν θέλουν τώρα και να μας σώσουν.
Όμως, η κατάσταση στη χώρα είναι απολύτως κρίσιμη. Το 1/3 των Ελλήνων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, υπάρχουν άνθρωποι που κυριολεκτικά δεν έχουν να φάνε, άρρωστοι που δεν έχουν να πάρουν τα φάρμακά τους, άνθρωποι που πεθαίνουν καθημερινά αβοήθητοι. Τι στόχο μπορεί να έχει λοιπόν, για να ανακουφίσει όλους αυτούς τους πολίτες, ένας πρωθυπουργός που δεν ενδιαφέρεται «αν θα επανεκλεγεί»; Ας το πάρουμε αλλιώς:
Ένας πρωθυπουργός που θα ενδιαφερόταν να επανεκλεγεί, ίσως να έθετε βέτο στην τρόικα για την αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης. Ίσως μάλιστα να ενδιαφερόταν να δημιουργήσει εκείνους τους μηχανισμούς πάταξης της φοροδιαφυγής στο εμπόριο πετρελαίου ώστε να είναι εύκολο και η τιμή να μειωθεί για τους πολίτες και τα έσοδα του κράτους να διασωθούν.
Ένας πρωθυπουργός που θα ενδιαφερόταν να επανεκλεγεί θα όρθωνε ανάστημα στους δανειστές και θα ακολουθούσε μια πολιτική που θα ανακούφιζε το λαό που στενάζει.
Ένας πρωθυπουργός που θα ενδιαφερόταν να επανεκλεγεί θα τραβούσε το αυτί του Γιάννη Στουρνάρα γιατί δεν έχουν διερευνηθεί οι δεκάδες λίστες τύπου Λαγκάρντ που αποδεικνύεται ότι υπάρχουν σε αυτή την χώρα.
Ένας πρωθυπουργός που θα ενδιαφερόταν να επανεκλεγεί δεν θα απέλυε λογιστικά υπαλλήλους από το δημόσιο, αλλά θα το αναδιάρθρωνε και θα το έκανε λειτουργικό για τους φορολογούμενους πολίτες, δίνοντας έμφαση στην υγεία, την παιδεία και τα κοινωνικά αγαθά.
Ένας πρωθυπουργός που θα ενδιαφερόταν να επανεκλεγεί δεν θα παρείχε a priori κάλυψη στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Κι αφού είναι τόσο σίγουρος για την «καθαρότητά» του, θα τον έθετε στη διάθεση οποιασδήποτε εξεταστική επιτροπής της Βουλής.
Τίποτε από τα παραπάνω δεν είναι η περίπτωση του νυν πρωθυπουργού. Τι συμβαίνει άραγε με τον κ. Σαμαρά;
Θέλει να μας κατσικωθεί για όσο περισσότερο αντέξει η κυβέρνησή του κι έπειτα να γίνει ο επόμενος ΓΑΠ, επιβεβαιώνοντας τις θεωρίες συνωμοσίας για το παρεάκι του αμερικάνικου κολλεγίου, που έδωσε στη χώρα το τελευταίο σπρώξιμο στα βράχια της χρεοκοπίας;
Θέλει να γυρνάει τον κόσμο πραγματοποιώντας ομιλίες για την κατάντια της χώρας έναντι αδράς αμοιβής;
Θέλει να γίνει ο επόμενος Κώστα Καραμανλής που δεν ασκεί ούτε τα βουλευτικά του καθήκοντα;
Ή δεν συμβαίνει τίποτα από τα παραπάνω και απλώς διαρρέονται τέτοια ρεπορτάζ από το πρωθυπουργικό περιβάλλον ως ύστατη προσπάθεια να μας ψήσει για την «ανιδιοτέλειά» του;
Δυστυχώς και οι δύο περιπτώσεις είναι προβληματικές για τον πολίτη που μάταια περιμένει να καλυτερεύσει η ζωή του.
Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά διαλύει τον κοινωνικό ιστό της χώρας, με την ακραία φτώχεια που επιβάλει στους πολίτες, ενώ ταυτόχρονα ευνοεί σκανδαλωδώς ντόπιους και ξένους επιχειρηματίες στους οποίους ξεπουλά την δημόσια περιουσία.
Κάτι σαν συμβόλαιο θανάτου έναντι αδράς αμοιβής αυτός ο ορισμός της «πολιτικής ανιδιοτέλειας» του πρωθυπουργού…
Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος από unfollow
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου