Της δικαιοσύνης ήλιε μου σβηστέ...

Ό,τι και να λέμε για την κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα, όσο και να έχουμε δίκιο σε αυτά που υποστηρίζουμε και λέμε ότι έφταιξαν, είτε βλέπουμε φως στο βάθος του τούνελ είτε όχι, άλλο είναι το πρόβλημα της Ελλάδας, όχι μόνο σήμερα αλλά τα τελευταία 100 χρόνια. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας ήταν και είναι η ουσιαστική ανυπαρξία της δικαιοσύνης. Ανυπαρξία, που όταν σπανίως "διαταράσσεται" και λειτουργεί, αυτό γίνεται καθυστερημένα και αποσπασματικά.

Στην υπόθεση του Τσοχατζόπουλου, αυτή που ο κόσμος είχε τούμπανο και το ΠΑΣΟΚ κρυφό καμάρι, η δικαιοσύνη...

άργησε πολύ να "πάρει μπρος". Και όταν πήρε, άφησε εκτός διερεύνησης ένα μεγάλο ποσό από τα χρήματα που είναι γνωστό ότι καταχράστηκε ο Άκης. Άφησε εκτός διερεύνησης και αυτόν που τον αθώωσε στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, ο οποίος όχι μόνο κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος αλλά είναι και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Εκτός διερεύνησης έμεινε και ο γυιός του Μπόμπολα, ο οποίος πούλησε στον Άκη το μερίδιό του σε μια επιχείρηση που είχε, εισπράττοντας χρήματα από τα κλεμμένα. Στην υπόθεση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, η δικαιοσύνη έδρασε κι εδώ πολύ καθυστερημένα, καλυπτόμενη πίσω από την ηθελημένη απραξία των πολιτικών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν εκατοντάδες καταγγελίες για την εγκληματική δράση των μελών του κόμματος τα τελευταία τρία χρόνια.

Αυτά, βεβαίως, αποτελούν παράδοση της δικαιοσύνης. Είναι παράδοση, οι ισχυροί του χρήματος, πολιτικοί και επιχειρηματίες, να μένουν πάντοτε στο απυρόβλητο της δικαιοσύνης. Θα μπορούσε κανείς να γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο με τις υποθέσεις εκείνες, όπου η δικαιοσύνη ήταν ανύπαρκτη.

Σαν να έσβησε ο ήλιος της, αυτόν που έβλεπε κάποτε ο Ελύτης.

Από swell