Το ρομάντζο των καθαρμάτων

Tι ρομάντζο των καθαρμάτων! Θρασύδειλοι ναζί να πετροβολούν διαδηλωτές κρυμμένοι πίσω από ένστολους στο Κερατσίνι. Αξιωματικοί της αστυνομίας να ξηλώνονται γιατί έκλειναν το μάτι στις αιματηρές παρανομίες της ναζιστικής συμμορίας. Μετανάστες να κακοποιούνται βάναυσα πρώτα σωματικά από χρυσαυγίτες και ύστερα ψυχολογικά από αστυνομικούς, με στόχο να μη μηνύσουν τους τραμπούκους.

Άνοιξε λίγο το καπάκι του οχετού η οργισμένη αντίδραση της κοινωνίας για τον φόνο του Παύλου Φύσσα και πιάνει όλη η Ελλάδα...

τη μύτη της. Με τον φονικό φανατισμό, τη δειλία και την αθλιότητα της συμμορίας που είναι έτοιμη και να σκοτώσει και να αποκηρύξει το έγκλημα και να ρίξει στα σκυλιά τον δικό της δολοφόνο. Αλλά και με τα άλλα καθάρματα που ορκίστηκαν και πληρώνονται να προστατεύουν τη δημοκρατία και τον πολίτη και κρύβουν κάτω από τη στολή τη μαύρη μπλούζα και τη μαύρη ψυχή του μελανοχίτωνα.

Προσέξτε: Ένας ναζί κάνει διακοπές στο κάμπινγκ της συμμορίας παρέα με τον Ρουπακιά. Ύστερα είναι από εκείνους που ακινητοποιούν τον Παύλο για να τον μαχαιρώσει ο Ρουπακιάς. Και την επόμενη μέρα βρίσκεται στον τόπο του εγκλήματος υπό την προστασία αστυνομικών -ή μάλλον μπάτσων, γιατί μπάτσοι είναι οι προστάτες του υποκόσμου των ναζί-, να ρίχνει πέτρες σε κείνους που διαμαρτύρονται για το στυγερό έγκλημα του Ρουπακιά και της συμμορίας.

Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει κρατώντας τη μύτη του. Μπορεί να καταλογίζει αμέλεια στον Σαμαρά, στον Δένδια, στον Λαζαρίδη, στον Μπαλτάκο και στους υπόλοιπους, γιατί απασχολημένοι με την προπαγάνδα των άκρων δεν αντιλήφθηκαν ότι η αστυνομία έγινε ροκφόρ του Μιχαλολιάκου. Μπορεί και να πιστεύει ότι υπάρχει δόλος, ότι παίζουν το χαρτί των ναζί, τους χρησιμοποιούν ως παρακράτος και τώρα, μπροστά στη διεθνή και εσωτερική κατακραυγή, κάνουν απλώς κάποιες κινήσεις για ξεκάρφωμα. Περιμένοντας να ξεχαστεί το πράγμα.

Ό,τι κι αν πιστεύει όμως ο καθένας, υπάρχει μια αλήθεια αναμφισβήτητη: Είναι ως κυβέρνηση του νόμου και της τάξης υπόλογοι για το σύμπλεγμα ναζί και κρατικού μηχανισμού. Και λίγο ενδιαφέρει αν το έκαναν επίτηδες και τους ξέφυγε ή το έκαναν από πολιτική στραβομάρα και τους ξέφυγε. Το παρακράτος του υπονόμου είναι δικό τους "success story". Δική τους φυσικά και η μπόχα του...

* Ο τίτλος από το μυθιστόρημα του Ι. Λύκαρη

Του Θανάση Καρτερού από avgi μέσω left