Φτηνοί και τελειωμένοι

 “ Σε ποια χώρα για παράδειγμα θα έβγαινε ο πρωθυπουργός της να κάνει διάγγελμα για τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Ούτε σε μπανανία δε θα γινόταν. ” 

Πολλοί άνθρωποι, ειδικά καπνιστές, έχουν προσπαθήσει έστω και μια φορά στη ζωή τους να χρησιμοποιήσουν έναν αναπτήρα ο οποίος έχει τελειώσει. Σκέτο μαρτύριο η όλη κατάσταση ειδικά αν δεν υπάρχει άλλος αναπτήρας μέσα στο σπίτι και έξω είναι μαύρα μεσάνυχτα. Κάπως έτσι είναι και η κατάσταση στη χώρα. Τα πρωτεία βέβαια κρατά η πολιτική κατά τα άλλα νομενκλατούρα.

Για όσους έχουν βιώσει τα πράγματα σε παλαιότερες εποχές και καταστάσεις αυτό χτυπά κάπως άσχημα. Κάποτε υπήρχαν πολιτικοί από...

όλο το πολιτικό φάσμα που ο κόσμος τους σεβόταν. Μπορεί να μη συμφωνούσε μαζί τους αλλά τουλάχιστον εξέπεμπαν έναν σεβασμό και μια ακτινοβολία. Υπήρχε αυτό που λένε οι μοντέρνοι ως πολιτικό πολιτισμό. Δύσκολα κάποιος θα αρνιόταν να συζητήσει για πολιτική με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Ηλία Ηλιού.

Αυτοί οι πολιτικοί άνδρες θα είχαν κάτι να του πουν είτε άρεσε είτε δεν άρεσε. Χρησιμοποιούσαν όμως επιχειρήματα, είχαν ένα χάρισμα. Ήταν ηγέτες. Σήμερα με ποιον θα μπορούσε κάποιος να συνομιλήσει σοβαρά (εκτός αν έχει συμφέρον και αποκομίζει κέρδος) με αυτούς που κυβερνούν. Οι άνθρωποι αυτοί νομίζουν ότι είναι πολιτικοί. Έχουν αυτή την ψευδαίσθηση. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι ψηφίστηκαν. Δε φύτρωσαν. Δεν πήραν με το ζόρι την εξουσία. Το ότι είπαν ψέματα ή μετήλθαν δολίων μέσων για να ανέλθουν σε αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.

Σε ποια χώρα για παράδειγμα θα έβγαινε ο πρωθυπουργός της να κάνει διάγγελμα για τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Ούτε σε μπανανία δε θα γινόταν. Κι όμως ο Αντώνης Σαμαράς το έκανε. Σε ποια χώρα θα έβγαινε ο Γενικός Γραμματέας Εσόδων να πει για την παράταση των φορολογικών δηλώσεων ότι δεν τον αφήνει η τρόικα. Κι όμως το έκανε ο Χάρης Θεοχάρης. Τα ίδια και χειρότερα έχει πει μια σειρά υπουργών και στελεχών αυτής της κυβέρνησης. Χαρακτηριστικό και πλέον εξοργιστικό είναι αυτό που είχε πει ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης για την επαχθέστατη φορολόγηση των πολιτών, ότι δηλαδή αν οι φορολογούμενοι δεν έχουν λεφτά, γιατί τους τα έχουν πάρει όλα, να πουλήσουν και κάποιο σπίτι για να βρουν από εκεί λεφτά.

Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι μην έχοντας καμιά σχέση με την κοινωνία και τον λαό κάποια στιγμή μπορεί και να πουν ευθέως στους πολίτες να πουλήσουν τα παιδιά τους σε κάποιο σκλαβοπάζαρο, να τα βγάλουν στα φανάρια, να ξεπουλήσουν τα πάντα έναντι πινακίου φακής στα μανιτάρια που έχουν ξεπηδήσει και δρουν ανεξέλεγκτα ως νέοι μαυραγορίτες, τα λεγόμενα κέντρα χρυσού και τιμαλφών. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν κανένα όριο. Δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους, είναι γόνοι πάμπλουτων οικογενειών με κληρονομικό «χάρισμα» και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Ένα πράγμα βέβαια τους ενώνει με την κοινωνία. Αυτή τους τρέφει. Αυτή τους γιγάντωσε και αυτούς και τους προγόνους τους. Από το ελληνικό δημόσιο έζησαν και πλούτισαν οι περισσότεροι έστω και αν ήταν με «νόμιμο» και «ηθικό» τρόπο. Με νόμους βέβαια που οι ίδιοι ψήφισαν χωρίς να ρωτήσουν ή να υπολογίσουν κανέναν.

Πέρα από αυτούς όμως υπάρχει πλειάδα κατηγοριών όπως οι πολιτικοί. Τραγουδιστές, ηθοποιοί, καλλιτέχνες, αθλητές, μοντέλα και πάσης φύσεως «celebrities». Όλοι αυτοί ήταν εξαφανισμένοι τόσα χρόνια στις βίλες τους, στα νησιά τους, στον νεοπλουτισμό τους. Τέτοιοι απίθανοι τύποι έβγαλαν λεφτά στην Ελλάδα. Τελευταίο και κραυγαλέο αποκρουστικό δείγμα ήταν το «τρελό γλέντι» των εφοπλιστών, μοντέλων και άλλων τέτοιων τρωκτικών στη Μύκονο με τις σαμπάνιες και του διασκεδαστή τους του Αντώνη Ρέμου, ο οποίος από την αναδουλειά που έχει πέσει πήρε τα «πάνω» του και για να αυξήσει έτι περαιτέρω την κατανάλωση είπε να κάνει και μια χυδαία επίθεση χτυπώντας πρόστυχα έναν άνθρωπο για την αναπηρία του.

Μπορεί ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να μην είναι αρεστός στους Έλληνες γιατί εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας του σε βάρος της Ελλάδας αλλά το να «επιχειρηματολογεί» κάποιος εναντίον του χρησιμοποιώντας την αναπηρία του, δείχνει ξεκάθαρα το γιατί η χώρα έφτασε ως εδώ. Ο υποτιθέμενος αφρός της χώρας είναι μια δυσώδης φούσκα που έσπασε και μολύνει τα πάντα στο διάβα της. Για αυτό και βρέθηκαν πολλοί στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής. Οι αρχαίοι, όπως θα επισήμαινε και ο εθνικός τηλεβιβλιοπώλης Άδωνις Γεωργιάδης που σήμερα τυγχάνει να είναι Υπουργός και μάλιστα Υγείας, έλεγαν το εξής: «Όμοιος ομοίω αεί πελάζει». Τα πράγματα είναι απλά μερικές φορές και ξεκάθαρα. Η ελληνική κοινωνία θα συνεχίσει να ανέχεται αυτά τα φαινόμενα και θα βαδίσει προς την ολοκληρωτική καταστροφή ή θα κάνει ότι πρέπει να κάνει κάποιος με έναν τελειωμένο αναπτήρα; Τον πετά στα σκουπίδια και προχωρά παρακάτω. Ίσως θα μπορούσε να αγοράσει έναν καινούριο αναπτήρα, ο οποίος θα είναι αξιόπιστος και θα γεμίζει πάλι με υγραέριο γιατί είναι ωραίος και δεν πηγαίνει η καρδιά να τον πετάξει.

Οι σημερινοί πάντως πολιτικοί που κυβερνούν και καταστρέφουν τις ζωές των Ελλήνων είναι αναπτήρες του ενός ευρώ. Φτηνοί και τελειωμένοι. Ακόμα κι αν θέλει κάποιος να τους κρατήσει, δεν αξίζει ο κόπος να τους αναγομώσει. Πεταμένα λεφτά…

Του Κώστα Καπνίση από periodista