Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Βιώσιμο χρέος ή βιώσιμη κοινωνία;

Του Γιώργου Στάμκου

Το 2012 θα περάσει στην ελληνική ιστορία ως το έτος που έγινε «βιώσιμο» το ελληνικό χρέος αλλά έγινε μη βιώσιμη η ελληνική κοινωνία. Με τυμπανοκρουσίες περί μεγάλης επιτυχίας οι κυβερνώντες καμαρώνουν για την ανέλπιστα θετική έκβαση της εκτέλεσης του προϋπολογισμού, με το πρωτογενές έλλειμμα να έχει περιοριστεί στο 1,5% του ΑΕΠ και το συνολικό ταμειακό έλλειμμα του 2012 να έχει διαμορφωθεί στα 10,525 δισ. ευρώ, από 23,144 δισ. ευρώ το 2011. Συγχαρητήρια, τα καταφέρατε! Τα καταφέρατε να περάσετε για ένα ακόμη έτος την ελληνική οικονομία και κοινωνία υπό την «προκρούστεια κλίνη» των αιματηρών περικοπών και...
των σαρωτικών φορολογικών αυξήσεων, έτσι ώστε να σας βγουν τα νούμερα.

Καυχιούνται επίσης οι κυβερνώντες, που σε συνεργασία με την Τρόικα, κατάφεραν –θεωρητικά πάντα– να κάνουν το ελληνικό χρέος «βιώσιμο», δηλαδή να πέσει στο 124% του ΑΕΠ το 2022. Στο μεταξύ, με την πολιτική της συνεχόμενης αυστηρής λιτότητας, έχουν καταστήσει την ελληνική κοινωνία μη βιώσιμη. Αν τελικά τα καταφέρουν, τότε στην Ελλάδα θα ευημερούν οι αριθμοί και θα δυστυχούν οι άνθρωποι.

Βέβαια ο Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας επιμένει πως «οι άνθρωποι δεν θα ευημερήσουν εάν δεν ευημερήσουν πρώτα οι αριθμοί. Για να πάνε καλά οι άνθρωποι πρέπει να πάνε καλά και οι αριθμοί». Τέτοια αριθμολαγνεία και τόσες ανθρωποθυσίες στο βωμό της «δημοσιονομικής προσαρμογής» είχαμε να δούμε δεκαετίες στην Ελλάδα.

Και πιο είναι το τίμημα όλης αυτής της «ευημερίας των αριθμών»;
Έχουμε λοιπόν και λέμε: Εκθετική αύξηση της φτώχειας με 3,5 εκατομμύρια Έλληνες να βιώνουν την εξαθλίωση και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Επίσημα άνεργοι 1.345.715 άτομα τον Οκτώβρη του 2012 ή το 26,8% του εργατικού δυναμικού. Στην πραγματικότητα, αν προσθέσει στον επίσημο αριθμό τους μη εγγεγραμμένους άνεργους, τους απλήρωτους επί μήνες υπαλλήλους και τους ελεύθερους επαγγελματίες που είναι ουσιαστικά σε αδράνεια, τότε ο αριθμός των πραγματικών ανέργων ξεπερνά τα 2,5 εκατομμύρια. Οι προβλέψεις είναι ακόμη χειρότερες καθώς αν συνεχιστεί ο τρέχων ρυθμός αύξησης της ανεργίας τότε θα εκτοξευτεί στο 36,5% ως το τέλος του 2013, καταγράφοντας έτσι ένα ακόμη αρνητικό παγκόσμιο ρεκόρ. Και είναι γνωστό από την ιστορία πως αν σε μια χώρα η ανεργία ξεπεράσει το 1/3 του εργατικού δυναμικού της τότε όχι μόνον η κοινωνική συνοχή καταστρέφεται αλλά «καίγεται» και η ίδια η δημοκρατία.

Ταυτόχρονα η χώρα βιώνει μια τεράστια «ανθρωπιστική καταστροφή», που δεν έχει δείξει ακόμη το ολέθριο πρόσωπο της. Η μεσαία τάξη εξαφανίζεται και καταποντίζεται στην εκθετικά αυξανόμενη τάξη των νεόπτωχων. Οι φτωχοί εξαθλιώνονται κι εμφανίζεται το φαινόμενο οικογένειες ολόκληρες να τρέφονται με συσσίτια ή να μένουν στο δρόμο. Χιλιάδες αυτοκτονίες –συχνά αδήλωτες–, αύξηση της εγκληματικότητας για λίγα ευρώ, της χρήσης κάθε είδους εξαρτησιογόνων ουσιών, αλλά και μεγάλης αύξησης της θνησιμότητας λόγω μαζικής κατάθλιψης, καθημερινού άγχους, κακής ποιότητας διατροφής και έλλειψη αισιοδοξίας για το μέλλον. Σκουπίδια και αιθαλομίχλη πνίγουν τις ελληνικές πόλεις. Αν βάλει κανείς πετρέλαιο οι γείτονες τον κοιτούν με μνησικακία θεωρώντας τον «πλούσιο».

Δεκάδες χιλιάδες ελληνικά σπίτια δεν έχουν ρεύμα, και οι ένοικοι τους έχουν… μετακομίσει στην προβιομηχανική εποχή με κεριά και ξυλόσομπες. Νεοναζί με ξυρισμένα κεφάλια –αυτά τα «Τρολ της Μαύρης Νύχτας»– εξαπολύουν πογκρόμ και τυφλά μαχαιρώματα κατά άοπλων και αδύναμων μεταναστών, που λειτουργούν ως σύγχρονοι αποδιοπομπαίοι τράγοι. Ζευγάρια αρνούνται πλέον να τεκνοποιήσουν πυροδοτώντας ακόμη περισσότερο τη «γκρίζα βόμβα» της υπογεννητικότητας –κάνοντας ορισμένους να μιλούν ακόμη και για «σιωπηλή γενοκτονία» ενός εκατομμυρίου αγέννητων Ελλήνων ως το 2025. Άλλο ένα εκατομμύριο, κυρίως νέοι και μορφωμένοι Έλληνες, σχεδιάζουν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό για να μην ενταχθούν στη «σακατεμένη γενιά των Μνημονίων».

Τέτοιες καταστάσεις, που βιώνει εδώ και χρόνια η ελληνική κοινωνία, συμβαίνουν μόνον σε περιόδους πολεμικών συγκρούσεων ή κοσμοϊστορικών πολιτικών αποσταθεροποιήσεων. Κι όμως συμβαίνουν στη δημοκρατική Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που άνηκε ως το 2008 στην ομάδα των 25 χωρών με το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα στον κόσμο. Αυτά κι άλλα πολλά είναι τα αποτελέσματα της «ευημερίας των αριθμών» και της άνευ όρων παράδοσης στην αδιέξοδη πολιτική της Τρόικας και των Μνημονίων, που πέτυχαν να ισοπεδώσουν την ελληνική κοινωνία προς τα κάτω.

Να θάψουμε τους νεκροθάφτες μας
Η συνέχεια που μας υπόσχονται απλώς θα επιτείνει κι άλλο την εικόνα της ανθρωπιστικής καταστροφής. Ακόμη κι αν το 2014 αρχίζουν να διαφαίνονται ισχνοί ρυθμοί ανάπτυξης, όπως μας υπόσχονται, η πραγματική οικονομία θα έχει διαλυθεί και η εικόνα της ελληνικής κοινωνίας θα είναι μια έρημος, όπου η μία ομάδα θα επιτίθεται και θα κανιβαλίζει την άλλη, προσπαθώντας να επιβιώσει όπως μπορεί στα λασπόνερα της μακροχρόνιας οικονομικής ύφεσης. Το φως στο τέλος του τούνελ, που μας υπόσχονται, θα είναι μάλλον το τρένο της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής που θα έρχεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα κατά πάνω μας. Έχοντας πάρει διαζύγιο με την πραγματικότητα και την κοινή λογική αυτοί που υπηρετούν την «ευημερία των αριθμών» θα γίνουν εν τέλει οι νεκροθάφτες της ελληνικής κοινωνίας.

Κινητοποιημένος, αν μη τι άλλο, από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης ο ελληνικός λαός θα πρέπει επειγόντως να κάνει μια «επανάσταση της λογικής» και να διεκδικήσει το αυτονόητο: το δικαίωμα να ζει και να εργάζεται με αξιοπρέπεια και προοπτικές, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να πληρώνει εσαεί τις αλυσίδες που του έχουν φορέσει οι δεσμοφύλακές του. Να απαλλαγεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα από τους νεοκροθάφτες του, μέσα από μια δημοκρατική ανατροπή και να διεκδικήσει το μέλλον που θα επιλέξει και όχι αυτό που του επιβάλλουν για χάρη της λογιστικής «ευημερίας των αριθμών». Θα μπορέσει να το κάνει; Ναι θα μπορέσει, αρκεί να είναι ενωμένος και αποφασισμένος: «Οι νιφάδες του χιονιού είναι από τα πιο εύθραυστα πράγματα στη Φύση, κι όμως δείτε τι μπορούν να κάνουν όταν είναι ενωμένες!» Βέρνι Μ. Κέλι.

Ο Γιώργος Στάμκος είναι συγγραφέας και δημιουργός του εναλλακτικού περιοδικού Ζενίθ (www.zenithmag.wordpress.com)

Από vathiprasino