I Capi dei Capi

Ούτε αυτές οι τρισάθλιες φωτογραφίες συγκινούν τους κατοίκους των βορείων προαστείων που συνθέτουν το εργολαβοπολιτικό σύμπλεγμα!

Μία ηλικιωμένη γυναίκα πέφτει στην αγκαλιά τού σοσιαλιστή Γιωργάκη κλαίγοντας, προφανώς...

από τη χαρά της, που ο μεγάλος Ηγέτης επισκέφθηκε τον τόπο της, για να της μεταφέρει αυτοπροσώπως το χαρμόσυνο μήνυμα της μεταλλαγής της παραλλαγής της αλλαγής. Ο Γιωργάκης την κοιτάζει συμπονετικά με το πατρικό του βλέμμα δείχνοντας την κατανόησή του για τα δεινά που ο Κ. Καραμανλής επεσώρευσε στην πλάτη της.

Ένας άλλος συμπατριώτης μας φιλάει το χέρι του Αντωνάκη. Ένιωσε αυτός ο πολίτης τον άλλο αέρα που έφερε ο Αντωνάκης με το άλλο μείγμα πολιτικής για την άλλου τύπου συνέχιση του Μνημονίου που μας φόρτωσε ο Γιωργάκης.

Ένας τρίτος συμπατριώτης δεν θα μπορούσε να μη χειροφιλήσει τον Βαγγελάκη, ο οποίος σε στιλ Βοναπάρτη τείνει τη χείρα του με τρόπο που να κρατάει σε απόσταση τον ραγιά, ώστε να μην κολλήσει χολέρα.

Δεν χρειάζονται λεζάντες. Οι εικόνες μαρτυρούν το γεγονός ότι ο τόπος εξακολουθεί να στερείται παιδείας, η οποία και μόνον μπορεί να διαμορφώσει ελεύθερους πολίτες που θα απαιτούν και δεν θα επαιτούν. Που θα υψώνουν το ανάστημά τους στο γελοίο εργολαβοπολιτικό σύμπλεγμα και στα υποτακτικά του παπαγαλάκια αποστρέφοντας το πρόσωπό τους από πατερούληδες σταλινικού τύπου.

Θα ήθελα να ήξερα πώς αισθάνονται σήμερα αυτοί οι τρεις συμπολίτες μας και όλο το εργολαβοπολιτικό σύμπλεγμα. Πώς αισθάνονται ακούγοντας τους λυγμούς και τον πόνο π.χ. μιας γυναίκας 55 ετών που δούλευε 30 χρόνια ασφαλισμένη, πάσχει από καρκίνο, οφείλει ενοίκια 2 ετών, επικρέμαται η έξωση, αφού ο νοικοκύρης της δεν αντέχει πλέον κι’ αυτός χωρίς να εισπράττει το μίσθωμα, δεν έχει λεφτά για χημειοθεραπείες, έχει ένα άνεργο γιο 30 ετών που κι’ αυτός πάσχει από καρκίνο, ενώ έχει χάσει άλλο ένα γιο από καρκίνο;

Πώς αισθάνεσθε σεις οι τρεις χειροφιλητές, αλλά και σεις οι τρεις χειροφιλούμενοι που καταδέχεσθε να σας φιλούν το χέρι ελεύθεροι, υποτίθεται, πολίτες;

Εικόνες σαν βγαλμένες από τη γνωστή ταινία «ο Νονός».

Σωτήριος Καλαμίτσης

Από TaXalia