Μην πετάξεις τίποτα

Το σύστημα μπορεί να μην έχει φαντασία, έχει όμως ένα καλό οπλοστάσιο για να σακατεύει τα μυαλά μας. Βρέχει γεγονότα, «γεγονότα», ειδήσεις, «ειδήσεις», αποπροσανατολισμούς και προβοκάτσιες.

Κάπου εκεί χάνεται ο νους κι εγκαταλείπει. Διαφωνούμε ακόμη κι εντός μας για το αν κάτι που έγινε ήταν προβοκάτσια, προσπάθεια να ξεχάσουμε την πραγματικότητα, χαλί κάτω από το οποίο έκρυψαν κάποιοι τις βρωμιές τους.

Κι έτσι φτάνουμε στο πουθενά. Κάπου εκεί θολώνει η αλήθεια. Κάπου εκεί χαίρεται και χαμογελά το Κράτος με την αδυναμία μας να ξεχωρίσουμε το κατασκευασμένο από το πραγματικό. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εγκαταλείπουν. Που λένε «δε θέλω...

πλέον να μαθαίνω». Δεν τους κατηγορώ.

Όμως γνώμη μου είναι πως όλα, τα πάντα, ειδήσεις και «ειδήσεις», γεγονότα και «γεγονότα»  πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν ως κομμάτια του επικοινωνιακού παζλ που  φτιάχνεται από το καθεστώς στα γραφεία της Συγγρού.

Η προτροπή «σας ρίχνουν έναν Φαήλο για να έχετε να ασχολείστε και να ξεχνάτε την πραγματικότητα» δεν έχει νόημα. Ο Κρανιδιώτης είναι πραγματικότητα και μάλιστα ενδεικτικότατο στοιχείο της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί.

Όσο ισχύει η άποψη «μην ασχολείστε μαζί του», άλλο τόσο ισχύει και η ευχή της Συγγρού να μην ασχοληθούμε μαζί του ώστε να ξεχαστεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα το πραγματικό πρόσωπο και το ήθος της κυβερνητικής πολιτικής.

Θα μου πεις «από τον Φαήλο περίμενες να το μάθεις;». Ναι, και από αυτόν. Από τον καθένα. Όσο λιγότερο κρύβονται κι όσο περισσότεροι αποκαλύπτονται, τόσο κάποιοι μπορούν να συνειδητοποιήσουν καλύτερα την κατάσταση και κάποιοι άλλοι να μην έχουν άλλοθι.

Ο κάθε Φαήλος είναι χρήσιμος. Όταν κάποιοι προβάλλουν το αριστοκρατικό τους ευρωπαϊκό προφίλ, τους τον πετάς στα μούτρα και τελειώνει η συζήτηση. Όταν κάποιοι σου λένε ότι δεν απολαμβάνουν την εξαθλίωση του λαού και παίρνουν με βαριά καρδιά τα μέτρα, τους τον πετάς στα μούτρα.

Όταν κάποιοι καταγγέλλουν τη λεκτική βία, τους τον πετάς στα μούτρα. Όταν κάποιοι μιλούν για πολιτικό πολιτισμό, τους τον πετάς στα μούτρα. Όταν κάποιοι  επιμένουν ότι η ανωνυμία στο διαδίκτυο «ρίχνει την ποιότητα του λόγου», τους πετάς τον επώνυμο στα μούτρα.

Το ίδιο ισχύει και για τις καρεκλιές στο ΠΑΣΟΚ. Το «δεν είναι δικό μας πρόβλημα» δεν έχει λογική. Η εξουσία ως αυτοσκοπός είναι ενδεικτικότατος για να καταλάβεις πως ό,τι κι αν δηλώνουν οι αρχηγοί των τριών κυβερνητικών κομμάτων για «κόκκινες γραμμές»  είναι κουραφέξαλα. Θα κάνουν τα πάντα και θα θυσιάσουν τους πάντες για να παραμείνουν στην εξουσία. Αν λειτουργούν έτσι μέσα στο ίδιο τους το κόμμα είναι εύκολο να φανταστείς τί μπορούν να κάνουν για να παραμείνουν στην εξουσία της χώρας.

Ακόμη κι όταν κάποιες ειδήσεις αποδεικνύονται «ειδήσεις», ακόμη κι όταν συνειδητοποιούμε ότι ένα «γεγονός» λειτούργησε αποπροσανατολιστικά, δεν το πετάμε. Το κρατάμε. Απ’ αυτά μαθαίνουμε. Όχι επειδή δεν τους ξέρουμε, αλλά όσο καλύτερα γνωρίζεις τα όπλα του εχθρού σου τόσο χειρότερα για εκείνον.

Από τον ΚΑΡΤΕΣΙΟ