Κωδικός: «Εξαφανίστε τον»

«Το ξήλωμα του πουλόβερ» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του δράματος που ζουν τα τελευταία εικοσιτετράωρα οι Ανεξάρτητοι Έλληνες – και μάλιστα αρκετοί ισχυρίζονται ότι πίσω από αυτό το «ξήλωμα» βρίσκεται η Ν.Δ. Ένας από αυτούς που το πιστεύουν είναι ο ίδιος ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνος Καμμένος, ο οποίος τις τελευταίες ώρες μετρά συνεχώς τα στελέχη που αποχωρούν από το κόμμα του καταγγέλλοντάς τον για αντιδημοκρατική συμπεριφορά.

Κάποιοι από αυτούς το χοντραίνουν απίστευτα καταλογίζοντάς του ψέματα, πολιτική εξαπάτηση και αφήνουν υπονοούμενα ότι...

«δεν διστάζει να παίξει ακόμα και με τους θεσμούς». Πολύ βαριές κουβέντες, οι οποίες δείχνουν πόσο κακό είναι το κλίμα. Σήμερα μάλιστα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα των Ανεξάρτητων Ελλήνων δεν αποκλείεται να επισημοποιηθεί η διάσπαση, αφού οι πληροφορίες λένε ότι τα πνεύματα είναι ιδιαίτερα τεταμένα και κανείς και τίποτε δεν μπορεί να τα εκτονώσει.

Μια σειρά χειρισμοί του Καμμένου και η τάση του να κοιτάει προς τα... αριστερά, σε συνδυασμό με τις προσωπικές φιλοδοξίες του σκληρού δεξιού Κώστα Μαρκόπουλου, έκαναν τα πράγματα εύκολα για τη... Ν.Δ. Με Δούρειο Ίππο – όπως ισχυρίζεται ο αρχηγός των Ανεξάρτητων Ελλήνων – ή χωρίς, το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά θα είναι σίγουρα το κερδισμένο απ’ όλη αυτή την ανακατωσούρα το επόμενο διάστημα.

Η αλήθεια πάντως είναι ότι οι προσωπικές επιθέσεις που δέχεται ο Καμμένος και η προσπάθεια των αποχωρούντων στελεχών να εκθέσουν ανεπανόρθωτα στην κοινή γνώμη τον πρώην αρχηγό τους δεν εξηγείται παρά μόνο εάν υπάρχει μια άτυπη συμφωνία με ανθρώπους της Ν.Δ. πάνω στην πολύ... απλή βάση: «Τον εξαφανίζετε και μετά επιστρέφετε».

Το σενάριο αυτό άρχισε να παίζει από τη στιγμή που ο Γιάννης Μανώλης, χωρίς να ερωτηθεί καν, αναφέρθηκε στο περιβόητο non paper, για το οποίο είχε γίνει μεγάλη συζήτηση τον προηγούμενο Μάιο. Να θυμίσουμε ότι σε εκείνο το χαρτί ο Καμμένος φερόταν να συμφωνεί στην προοπτική να στηρίξει μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας στην περίπτωση που υπάρχει ακραίο γεγονός, π.χ. χρεοκοπία της χώρας, υπό την προϋπόθεση ότι το κόμμα του θα αναλάμβανε το υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Το χτύπημα του Μανώλη στον Καμμένο ήταν... ασύμμετρο, αφού τον «έδειξε» σαν ψεύτη και αφερέγγυο, που έφτασε μέχρι το σημείο να εκθέσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το εύλογο και κρίσιμο ερώτημα όμως είναι: Γιατί ο πρώην... Ανεξάρτητος Έλληνας, αφού γνώριζε αυτήν την πτυχή του θέματος, δεν μίλησε τότε και δεν σήκωσε τον κόσμο στο ποδάρι;

Αντιφάσεις

Η πορεία του κόμματος του Καμμένου ήταν περίπου προδιαγεγραμμένη από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του. Κυρίως επειδή ήταν ένα σύνολο ανθρώπων με διαφορετικά «πιστεύω» και ιδεολογία. Από τη μία πολιτευτές που πιθανώς έβλεπαν προς την κυβερνητική προοπτική σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ και από την άλλη βουλευτές με σκληρή δεξιά αντίληψη, που διαχώρισαν τη θέση τους από τα μνημόνια για λόγους προσωπικής εκλογικής επιβίωσης. Ο Καμμένος δεν μπόρεσε – και πώς άλλωστε θα μπορούσε; – να συγκεράσει τις διαμετρικά αντίθετες αντιλήψεις ώστε το κόμμα του να αποκτήσει ενιαία φωνή και άποψη.

Χαρακτήρας εκρηκτικός, πολιτικά δεξιός – έως... πολύ δεξιός –, που έβλεπε όμως ότι η πολιτική του επιβίωση εξαρτιόταν από την Αριστερά, αναγκαζόταν να ισορροπεί συνεχώς σε τεντωμένο σχοινί.

Όπως φαίνεται, δεν είχε υπολογίσει καλά τον... Μαρκόπουλο, ο οποίος ουδέποτε έκρυψε τη φιλοδοξία του να ηγηθεί του κόμματος. Για καιρό εργαζόταν επιμελώς στο παρασκήνιο με το πιο δεξιό κομμάτι των Ανεξάρτητων Ελλήνων και περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Άλλωστε γνώριζε ότι, εάν τελικά ο Καμμένος συνεργαζόταν με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος δεν θα έβλεπε υπουργική καρέκλα ούτε για... αστείο.

Από Το Ποντίκι