Πόσο τυχεροί στάθηκαν εκείνοι που δεν κατέβηκαν νωρίς στο κέντρο της χώρας για τη μαθητική παρέλαση.
Στο Σύνταγμα ακόμη μια φορά πληγώθηκε τόσο ο εγωισμός μας.
Από νωρίς το πρωί, ένας αδιευκρίνιστα μεγάλος αριθμός αστυνομικών, άλλοι ντυμένοι με πολιτικά άλλοι πάλι με στολή δράσης, είχαν...
αποκλείσει όλη την περιοχή γύρω από την πλατεία.
Είχα την αίσθηση πως ήταν η κατάληψη της πλατείας ετούτη την φορά από τους ένστολους.
Στα κεντρικά σημεία μόνη εξαίρεση διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι -και αυτοί, σε κάποια σημεία, με το ζόρι.
Γιατί έγινε ετούτη η παρέλαση; Για ποιόν;
Μα να κάψουν πάλι την Αθήνα; Μου φωνάζει ένας αδιευκρίνιστος, κλακαδόρος, πιθανόν ο γνωστός… αυθόρμητος ασφαλίτης. Αυτή η ομάδα ήταν και η πιο ιδιαίτερη. Σαν τα «κονσέρβα» χειροκροτήματα της τηλεόρασης, έτσι και αυτοί έδιναν το παρόν στα κεντρικά σημεία των δρόμων και κάθε τόσο χτυπούσαν παλαμάκια, φαντάζομαι για τις κάμερες, δημιουργώντας το ανάλογο κλίμα.
Η θλιβερή παρέλαση ξεκίνησε, ενώ στους γύρω δρόμους κρανοφόροι έκαναν προληπτικά συλλήψεις.
Παραβατική συμπεριφορά Εκπαιδευτικών. Όλα ακολούθησαν τον σχεδιασμό. Έληξε το πανηγύρι και οι επίσημοι έφυγαν αλώβητοι.
Η ανοιξιάτικη μέρα μας χαμογελά, έβγαλε τον κόσμο στο δρόμο και μας έστρεψε γρήγορα τη σκέψη.
Η τάξη, που προφασίστηκαν, πληγώνει πολύ περισσότερο. Γίνεται φανερό πως δεν τους νοιάζει η δικιά μας άποψη.
Στα εμπορικά μαγαζιά λίγο πιο κάτω, στην Ερμού, επιτέλους κίνηση, μια βόλτα, ένα χαμόγελο, και εδώ οι επαίτες σε κάθε γωνιά, οι αόρατοι, κι αυτοί δεν υπάρχουν για το σύστημα.
Η παρέλαση έγινε, είναι αυτό το σύστημα που δείχνει τα δόντια του και γράφει την ιστορία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου