Η νέα δανειακή σύμβαση έκλεισε, το Βερολίνο τα πήρε όλα και η Αθήνα θα αρχίσει να μετρά άμεσα τα κάθε λογής ανταλλάγματα, που δόθηκαν για τη νέα διάσωση. Ενδεικτική το του θα πρέπει να περιμένει η πραγματική οικονομία είναι η προειδοποίηση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, πως «σπείραμε ανέμους και τώρα θερίζουμε θύελλες. Το πακέτο του νέου δανείου μας πουλά ακριβά χρόνο και ελπίδα, ενώ συνεχίζει αμετανόητα...
να μας κρατά σε βαθειά και μακριά ύφεση».
Βέβαια τα ξένα ΜΜΕ μπορεί να κάνουν λόγο για διάσωση της Ελλάδας με πανάκριβα ανταλλάγματα, το μνημονιακό μέτωπο στο εσωτερικό της χώρας μπορεί να πανηγυρίζει για τη νέα διάσωση και τα κάθε λογής εμπλεκόμενα συμφέροντα να ετοιμάζονται για δουλειές με τους ξένους όμως η πραγματικότητα για την κοινωνία, οικονομία είναι εντελώς διαφορετική.
Και θα αρχίσει να ξετυλίγεται επώδυνη, επαχθής και εθνικά επιζήμια αφ΄ής στιγμής οι Γερμανοί έπαιξαν ΠΑΡΤΑ ΟΛΑ και πήραν όσα επεδίωκαν. Και συνταγματικά κατοχυρωμένες, πλέον, οι απαιτήσεις των δανειστών και εμπράγματες οι υποχρεώσεις του δανειζόμενου. Και με το αγγλικό δίκαιο επί θύραις- που ανοίγει την κερκόπορτα στον τομέα της αξιοποίησης ακόμη και του ορυκτού πλούτου της χώρας. Και με τον νέο ειδικό λογαριασμό να «δένει χειροπόδαρα» τον υπόχρεο και με αυξημένη εποπτεία (εντάξει δεν είναι επιτροπεία αλλά. εποπτεία) και με το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων να ξεκινά τις εκχωρήσεις Δημόσιας Περιουσίας.
Ακόμη και οι εκλογές φαίνεται να πηγαίνουν λίγο πιο πίσω, όπως εδώ και μέρες επίμονα προωθούσαν οι γνωστοί- άγνωστοι μνημονιακοί κύκλοι στο εσωτερικό της χώρας. Θα επιμείνουμε στην τελευταία ανακοίνωση της ΕΣΕΕ, αφού κατά γενική εκτίμηση είναι ένα συντηρητικό όργανο με ξεκάθαρες θέσεις υπέρ της καπιταλιστικής αγοράς. Τα 79 μέτρου του Μνημονίου ΙΙ κατατάσσουν την χώρα μας εργασιακά στην κατηγορία της ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων, φορολογικά στις πλούσιες ευρωπαικές και κοινωνικά στων πτωχών αφρικανικών και ασιατικών χωρών. Πλέον οι ανατροπές στις συλλογικές διαπραγματεύσεις σημαίνει το τέλος της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης και των κλαδικών συμβάσεων.
Το επίπεδο της μισθολογικής φτώχειας και οι εργασιακοί όροι εξαθλίωσης, που θα εφαρμοστούν άμεσα με κυβερνητική απόφαση. Δυστυχώς η άποψη, πως οι αξιοπρεπείς μισθοί και συντάξεις σημαίνουν καταναλωτική δυνατότητα και αντίστοιχο τζίρο, επιβίωση των επιχειρήσεων, φορολογητέα ύλη και δημόσια έσοδα δεν έγινε αντιληπτή. (σ.σ) εξ αρχής εκτίμηση μας ήταν, πως το κατά γενική ομολογία λαθεμένο πρόγραμμα εκπονήθηκε και θα υλοποιηθεί μεθοδικά και συνειδητοποιημένα) Εκ του αποτελέσματος φαίνεται, πως και το Μνημόνιο ΙΙ, με τρόπο αντίστοιχο του Μνημονίου Ι είχε εξ΄αρχής αποκλειστικό στόχο την δημιουργία μίας ευρύτατης κοινωνικής φτώχειας και μεγάλων κοινωνικών ανισοτήτων.
Μίας εξαθλιωμένης αγοράς φθηνότατης και ελαστικής αγοράς εργασίας. Καλώς ή κακώς η Ελλάδα επιλέγηκε για να κάνει το καναρίνι στο ορυχείο, όπως εύγλωττα σημειωνόταν τελευταία σε σχετικό άρθρο των Financial Times. Το γιατί επελέγη η χώρα μας θα μπορούσε να γίνει γνωστό στον κόσμο μόνον εάν έβγαιναν στο φως της δημοσιότητας όλα τα στοιχεία και οι κινήσεις, που μεθοδικά μας οδήγησαν σε αυτό το σημείο.
Η περίπτωση της ΕΛΣΤΑΤ και των όσων μέχρι τώρα έχουν διαδραματισθεί είναι ενδεικτική ενός ευρύτερου σχεδιασμού. Με την υπογραφή του Μνημονίου ΙΙ φοβούμεθα, πως ανοίγει ο δρόμος για την εκχώρηση υποδομών νευραλγικής σημασίας, επιχειρήσεων ζωτικής χρήσης, δραστική ιδιωτικοποίηση (κυρίως οργανισμών κοινής ωφέλειας), παραχώρηση εθνικού πλούτου (του ορυκτού συμπεριλαμβανόμενου) σε ξένα συμφέροντα και εγχώριες δυνάμεις, που θα συνεργαστούν. Για το τελευταίο φαίνεται, πως το περίφημο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ) θα διαδραματίσει κομβικό ρόλο με ετερόκλητα εγχώρια συμφέροντα να .συνωστίζονται ήδη για τη νομή της επόμενης ημέρας.
Joffrey Postman από newpost
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου