Άλλη μια δύσκολη μέρα τελείωσε. Άλλη μια δύσκολη αποστολή στέφθηκε με επιτυχία.
Για μια ακόμη φορά ο στόχος επετεύχθη. Ας πάω τώρα να παρακολουθήσω τις ειδήσεις. Είμαι σίγουρος ότι από τη μεγάλη συγκέντρωση του κόσμου δεν θα παίξει ούτε ένα πλάνο. Όλα τα ρεπορτάζ θα είναι αφιερωμένα σε μένα.
Φωτιά, λεηλασία, καταστροφή, κατεδάφιση, πόλεμος με τους μπάτσους. Αυτή είναι εικόνα κι αυτή είναι η δύναμή μου. Η δύναμη της εικόνας.
Όταν σχεδόν ένα εκατομμύριο κόσμος έχει συγκεντρωθεί να διαμαρτυρηθεί για το ξεπούλημα της χώρας και, αντί να παίζουν αυτοί πρώτη είδηση, είμαι εγώ πρώτη μούρη στο γυαλί, τότε ποιος έχει τη δύναμη;;
Εγώ!!! Όταν μαζί με τις μολότοφ που εκτοξεύω και...
συνθήματα κατά της εξουσίας και της παγκοσμιοποίησης, η κάλυψή μου είναι καλύτερη κι από το μαύρο καπνό που βγαίνει από τις φωτιές των κτιρίων που καίγονται.
Ποιος είναι πιο πιεστικός;;;; Οι εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου που διαμαρτύρονται για την παράδοση της χώρας ή εγώ που προσφέρω και θέαμα;
Στο τέλος της ημέρας αυτό που θα έχει μείνει θα είμαι εγώ κι όχι αυτοί. Όσο πιο πολύ σπάω, καίω και καταστρέφω, τόσο περισσότερο θα διστάζουν οι πολίτες να κατέβουν στο δρόμο και να διαδηλώσουν. Και για όσους, παρ’ όλα αυτά επιμένουν, ένας δυο ψεκασμοί από τα ΜΑΤ με τα νέα χημικά, και την επόμενη φορά θα το σκεφτούν δυο και τρεις φορές.
«Τα ενάντια είναι ίδια» έλεγε ο Ηράκλειτος. Εγώ, υποτίθεται, εναντίον της παγκοσμιοποίησης, η παγκοσμιοποίηση, υποτίθεται, εναντίον μου… τελικά, η παγκοσμιοποίηση κι εγώ εναντίον των Ελλήνων και των εθνών γενικότερα… Σοφοί οι Έλληνες!
Αλλά η σοφία τους δεν πιάνει μια μπροστά στις μολότοφ μου και στα χημικά που πέφτουν επί δικαίους και αδίκους.
Εδώ που τα λέμε σιγά τη σοφία. Σοφά είναι τα συνθήματα που γράφω στους τοίχους… κατά του έθνους, κατά του κράτους, κατά των συνόρων… Τα ίδια λέει και η παγκοσμιοποίηση, γιατί δεν θέλει ούτε έθνη ούτε κράτη ούτε σύνορα-αλλιώς τι παγκοσμιοποίηση θα ήταν; αλλά εγώ τα λέω από την σκοπιά μου, την υποτιθέμενη αναρχική οπτική. Τώρα αν αυτό αποπροσανατολίζει και βολεύει ταυτόχρονα τη Νέα Τάξη, τι να κάνουμε…
Δεν μπορεί όλοι να είναι ευχαριστημένοι… Εγώ, πάντως, είμαι!
Οι ξεφτίλες πατριώτες που σηκώθηκαν από τον καναπέ τους και πήγαν να διαμαρτυρηθούν γιατί μπήκε το ΔΝΤ στο σαλόνι τους, θα επιστρέψουν στον καναπέ τους και θα βγάλουν τον σκασμό από φόβο…
Αν τα πράγματα σοβαρέψουν και αποφασίσουν να ξυπνήσουν και να συγκρουστούν διεκδικώντας πραγματικά τη σωτηρία της πατρίδας τους, τότε θα αναλάβει ο Μεγάλος Αδερφός με άλλα μέσα. Θα τους κάνουν, φαντάζομαι, κάναν πόλεμο και θα ισιώσουν. Αλλά μέχρι τότε, εγώ θα κάνω τη δουλειά μου. Και η δουλειά μου είναι, όταν αυτοί αποφασίζουν να διαμαρτυρηθούν, να τα κάνω μπάχαλο. Και η διαμαρτυρία τους να περνά σε δεύτερο πλάνο.
Για ρωτήστε και την κυβέρνηση τι προτιμά; Ένα εκατομμύριο κόσμο να διαδηλώνει έξω από τη Βουλή ή χίλιους μπαχαλάκηδες να τα σπάνε; Είμαι σίγουρος πως θα σας πει το δεύτερο...
από το η κρεμάλα
Ποιός εἶναι ὁ κουκουλοφόρος; Γιατί φορᾶ κουκούλα; Γιατί δέν τολμᾶ νά παρουσιάσῃ τό πρόσωπό του; Γιατί μέσα στούς κουκουλοφόρους κρύβονται λογιῶν λογιῶν φυλές τοῦ κόσμου ἐτούτου; Γιατί οἱ συλλήψεις ἀκολουθοῦνται ἀπό …ἀπολύσεις;
Νομίζω πὼς πράγματι τὸ κράτος βολεύεται καὶ συντηρεῖ συστηματικὰ ἐτούτην τὴν πληγή.
Ἄλλο κουκουλοφόρος κι ἄλλο ἀναρχικὸς κι ἄλλο ὁ ἐξαγριωμένος πολίτης ποὺ σπάει καὶ καταστρέφει. Αὐτὰ δὲν ταὐτίζονται σὲ καμμίαν περίπτωσιν.
Ἀπὸ τὴν ἄλλην, ὅλα αὐτὰ τὰ πρόσωπα διόλου τυχαίως δὲν ὑπεισέρχονται στὶς εἰρηνικὲς διαδηλώσεις. Καὶ διόλου τυχαῖος δὲν εἶναι ὁ χρόνος ποὺ ἐπιλέγουν νὰ εἰσέλθουν… Καὶ ἐπίσης διόλου τυχαία δὲν εἶναι ἡ ἀντίδρασις τῆς ἀστυνομίας…
Τυχαῖα δὲν ὑπάρχουν! Τὸ ξέρουμε! Αὐτὸ ποὺ ὑπάρχει εἶναι δόλος! Καὶ ὁ δόλος εἶναι κάτι ποὺ ἐμεῖς πλέον ἐρευνοῦμε. Ὄχι τὰ κουδουνισμένα. Τὰ κουδουνισμένα κερδοφοροῦν εἰς βᾶρος μας μὲ μοχλὸ τοὺς κουκουλοφόρους.
Φιλονόη.
Υ.Γ. Παραθέτω μίαν φωτογραφία ἀπὸ τὸ facebook, ἡ ὁποία διόλου δὲν «μασάει» τὰ λόγια της. Τὰ σχόλια καὶ οἱ κρίσεις δικές σας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου