Πρωθυπουργός σε τέσσερις νύχτες

ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ

Τελικώς τα δύο κόμματα εξουσίας κατέληξαν στο πρόσωπο του Λουκά Παπαδήμου, παρά το γεγονός ότι θα ήθελαν κάποιον άλλον -τον οποιοδήποτε άλλον- για πρωθυπουργό.

Ολοι φωτογράφιζαν εξαρχής τον Λουκά Παπαδήμο για πρωθυπουργό, ωστόσο έπειτα από πολλές παλινωδίες και έντονο παρασκήνιο, το οποίο διήρκεσε τέσσερα μερόνυχτα, το όνομά του έπεσε στο τραπέζι την τελευταία ώρα. Μέχρι τότε παρήλασαν πολλοί μνηστήρες.

Οι δύο αρχηγοί, ακυρώνοντας τους παραδοσιακούς διαύλους επικοινωνίας, μιλώντας απευθείας, κατάφεραν να «αναστήσουν» την καλή χημεία των φοιτητικών τους χρόνων. Διαισθάνθηκαν ότι ο κ. Παπαδήμος μπορεί να απειλήσει την πρωτοκαθεδρία τους. Ηταν δικαιολογημένοι οι φόβοι τους, από...

τους οποίους κατατρύχονται και σήμερα.

Αν, για παράδειγμα, πετύχει στην αποστολή του ο κ. Παπαδήμος, ίσως ενεργοποιηθούν δυνάμεις και στα δύο κόμματα που θα αμφισβητήσουν το καθεστώς κυριαρχίας του δικομματισμού, αναζητώντας τη λύση του πολιτικού προβλήματος έξω από τα παραδοσιακά σχήματα του αστισμού. Πάντως το χαλί στον κ. Παπαδήμο έστρωσαν οι Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαράς. Αν έφταναν σ' αυτόν αμέσως, όλα θα έμοιαζαν φυσιολογικά. Οι τακτικισμοί, οι παλινωδίες και οι καθυστερήσεις εξόργισαν τους βουλευτές των κομμάτων τους, το κλίμα στην κοινωνία ήταν απαξιωτικό και για τους δύο, τα μέσα ενημέρωσης και οι Βρυξέλλες πίεζαν για γρήγορη και αξιόπιστη λύση και η συνέπεια των χειρισμών τους ήταν να καταστήσουν παράκλητο τον Λ. Παπαδήμο.

Ο Γ. Παπανδρέου και ο Α. Σαμαράς προσήλθαν σ' αυτή τη συνύπαρξη με διαφορετικές επιδιώξεις. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ήθελε να βάλει στο κάδρο της συνευθύνης τη Ν.Δ., να κερδίσει χρόνο μπας και περιορίσει τις διαλυτικές τάσεις στο κόμμα του, παραμένοντας ταυτοχρόνως ο εγγυητής της ενότητάς του, ενώ ο Α. Σαμαράς αγωνίστηκε με νύχια και με δόντια και θα συνεχίσει να το κάνει προκειμένου να εμφανίσει την αλλαγή πλεύσης στην οποία υποχρεώθηκε να πάει ως αναγκαία πράξη εθνικής ευθύνης για να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία, στην οποία την οδηγούσε η ολέθρια επιλογή του Γ. Παπανδρέου για το δημοψήφισμα. Βεβαίως πρόκειται για εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, κι αυτό γιατί αναγκάστηκε να παραβιάσει σχεδόν όλες τις κόκκινες γραμμές άμυνας που ο ίδιος είχε βάλει στον εαυτό του. Τώρα έχει οχυρωθεί πίσω από το μετερίζι της άρνησής του να υπογράψει το εξευτελιστικό κείμενο που απαιτούν οι δανειστές, αλλά ο απολογισμός των προηγούμενων ημερών δεν μπορεί να χαρακτηριστεί θετικός για την ηγεσία της Ν.Δ. Το παρήγορο γι' αυτήν είναι ότι και το αντίπαλο στρατόπεδο βγαίνει στραπατσαρισμένο.

Ηταν βράδυ Κυριακής όταν ο Αντώνης Σαμαράς και το επιτελείο του κατέληξαν στη θέση ότι η Ν.Δ. θα μετείχε στην κυβέρνηση και θα συνεργαζόταν με το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου, «για να μη βγούμε από τον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης». Η απόφαση έγινε πράξη με τη συμμετοχή του προέδρου της Ν.Δ. στη συνάντηση των τριών στο προεδρικό μέγαρο. Εκεί ήταν που μπήκε αρχικά το πολιτικό πλαίσιο της συμφωνίας το οποίο η Ν.Δ. επιθυμούσε. Κυβέρνηση μεταβατική, τεχνοκρατών, με μόνο στόχο την εκταμίευση της έκτης δόσης και την υπογραφή της δανειακής σύμβασης και μετά εκλογές σε προσδιορισμένη ημερομηνία (19 Φεβρουαρίου). Η ημερομηνία συμφωνήθηκε στο υπουργείο Οικονομικών όπου Δ. Σταμάτης και Χρ. Λαζαρίδης συναντήθηκαν με τους Ε. Βενιζέλο και Φ. Σαχινίδη, προκειμένου να μελετηθούν τα χρονοδιαγράμματα, που κατέληγαν στα τέλη Ιανουαρίου. Το κεντρικό πρόσωπο στην αντιπροσωπεία της Ν.Δ., σύμφωνα με την εκτίμηση των παραγόντων του ΠΑΣΟΚ που συμμετείχαν στη σύσκεψη, ήταν ο Δ. Σταμάτης. Αυτός επικοινωνούσε με τον Α. Σαμαρά για τις λεπτομέρειες της διαπραγμάτευσης.

Ο κακός χαμός στη Συγγρού άρχισε την ίδια νύχτα. Σωρεία τηλεφωνημάτων εξαγριωμένων ψηφοφόρων, που, ωθούμενοι από τη λεγόμενη λαϊκή δεξιά, έβριζαν -στην κυριολεξία- για την απόφαση συμμετοχής. Οι αντιδράσεις ήταν τόσες και τέτοιες -συνεχίστηκαν και την επομένη- που η ηγετική ομάδα αναγκάστηκε το πρωί της Δευτέρας να απευθύνει έκτακτο προσκλητήριο στους βουλευτές του κόμματος για να περάσει, αρχικώς προφορικά, τη γραμμή που έπρεπε να υπηρετούν στα κανάλια. Αυτή μετουσιώθηκε στη διάρκεια της μέρας σε γραπτό non paper που διανεμήθηκε στους βουλευτές και στο οποίο αναφέρονταν μεταξύ άλλων τα εξής: «Την περασμένη Δευτέρα, μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Α. Σαμαράς, είπε ότι θα ματαιώσει το ολέθριο δημοψήφισμα που έφερνε την Ελλάδα στο κατώφλι εξόδου από το ευρώ ζήτησε να φύγει ο κ. Παπανδρέου και ζήτησε μεταβατική κυβέρνηση και εκλογές το ταχύτερο. Μέσα σε έξι μέρες πέτυχε τρία στα τρία. Κάτι τέτοιο δεν έχει ξαναγίνει από κόμμα της αντιπολίτευσης. Τώρα, με ενισχυμένη τη θέση του στο εξωτερικό, θα αγωνιστεί παντού για να μπορέσει η Ελλάδα να βγει από την ασφυξία και να μπει στον δρόμο της ανάκαμψης. Αποφύγαμε τα χειρότερα. Βάλαμε τα πράγματα σε άλλο δρόμο. Αλλά έχουμε ακόμα πολύ δρόμο... Δεν στηρίζουμε καμία συγκυβέρνηση. Στηρίζουμε τη μετάβαση από το μνημόνιο σε μια νέα εποχή και μια νέα πολιτική. Δεν είμαστε η συνέχεια του μνημονίου. Τις συνέπειές του διαχειριζόμαστε, για να απεμπλακούμε κάποτε από την εξάρτηση των μνημονίων.

Υποθετική ερώτηση: «Θα ψηφίσετε τον προϋπολογισμό και το νέο μνημόνιο;»

Απάντηση: «Αν δεν περάσει ο προϋπολογισμός (νέα μέτρα δεν θα υπάρξουν), πώς θα γίνουν συντομότερα οι εκλογές για να αρχίσουν να αλλάζουν όλα;

Δεν πρέπει να ξεμπλοκάρουμε τη νέα δανειακή σύμβαση και την 6 δόση, ώστε να γίνει το "κούρεμα" του χρέους, να γίνουν εκλογές και να μπορέσουμε στη συνέχεια να τα αλλάξουμε όλα;»

Και η γραμμή έπιασε τόπο. Την κουβάλησαν οι βουλευτές και τα στελέχη του κόμματος ως την Πέμπτη, οπότε ανακοινώθηκε επιτέλους το όνομα του Λουκά Παπαδήμου. Οποιος όμως είχε την υπομονή να παρακολουθήσει τις ατελείωτες συζητήσεις στα μέσα ενημέρωσης διαπίστωνε χωρίς μεγάλη δυσκολία ότι, παρά τους φραστικούς ελιγμούς και τις ισορροπιστικές δεξιότητες, η αμηχανία των γαλάζιων βουλευτών ήταν έκδηλη. Και ήταν φυσικό. Οι άνθρωποι προσπαθούσαν να τετραγωνίσουν τον κύκλο. Την ίδια ώρα, στο άλλο σκέλος του δικομματισμού υπήρχε στάση αναμονής. Τους βουλευτές τους έζωναν τα φίδια λόγω της καθυστέρησης στην εξεύρεση λύσης, ενώ ο εκ των εμπνευστών της ιδέας του δημοψηφίσματος (η αφορμή για τα όσα ευτράπελα ζήσαμε), Χ. Καστανίδης, επιχειρηματολογούσε από τηλοψίας υπέρ της πρότασής του. Οι περισσότεροι πράσινοι βουλευτές στις δημόσιες εμφανίσεις τους προέβαλλαν το γεγονός ότι «επιτέλους πάμε σε κυβέρνηση συνεργασίας», χωρίς να κρύβουν την ευαρέσκειά τους που αποκτούν επιτέλους συνεταίρους στο μνημονιακό μέτωπο. Μάλιστα ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ο. Βουδούρης υποδέχθηκε συνάδελφό του από τη Ν.Δ. σε τηλεοπτική εκπομπή με τη φράση «καλώς ήρθατε στο κλαμπ της ευθύνης»!

Στη Ν.Δ., ακόμη και σήμερα, τα ρίχνουν εξ ολοκλήρου στο ΠΑΣΟΚ για τη σωρεία των διαρροών και το πήγαινε-έλα των ονομάτων που ακούστηκαν όλες αυτές τις μέρες. Αποδίδουν δε στον έως προχθές πρωθυπουργό, Γ. Παπανδρέου, τακτική κατενάτσιο, με τελικό στόχο να μην εξευρεθεί καμία λύση προκειμένου ο ίδιος να επιστρέψει δριμύτερος ως ο μόνος διασώστης.

Η αλήθεια και το ψέμα θα εντοπιστούν από τον ιστορικό του μέλλοντος. Το γεγονός είναι ότι και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φαινόταν να παλινδρομεί και να χορεύει στον ρυθμό που επέβαλλαν οι εσωκομματικές αντιδράσεις. Το μόνο που φαίνεται να επιβεβαιώνεται 100% είναι ότι ευθύς εξ αρχής δεν είχε προταθεί από τον Γ. Παπανδρέου στον Α. Σαμαρά το όνομα του Λουκά Παπαδήμου. Οπως επιβεβαιώνεται επίσης ότι η μοναδική άλλη πρόταση εξωκοινοβουλευτικού ανδρός, αυτή για τον Π. Ρουμελιώτη, που ήταν η δεύτερη που έπεσε στο τραπέζι την περασμένη Τρίτη, απερρίφθη από τον κ. Σαμαρά, λόγω της φερόμενης συμμετοχής του στο σκάνδαλο Κοσκωτά. Το βράδυ της Δευτέρας ο Γ. Παπανδρέου είχε προτείνει τον Νικηφόρο Διαμαντούρο, στο πρόσωπο του οποίου δεν είχε αντίρρηση ο Α. Σαμαράς και του το είπε.

Καταλαβαίνουμε όμως ότι οι παλινδρομήσεις αφορούσαν κυρίως το ποιοι θα μετείχαν στην υπό σχηματισμό κυβέρνηση από πλευράς Ν.Δ. Η αρχική άποψη περί συμμετοχής μόνο τεχνοκρατών μετετράπη το πρωί της Τρίτης σε προθυμία συμμετοχής και πολιτικών στελεχών, προκειμένου όλο το βάρος να πέσει στην αντίπαλη παράταξη. Το συγκεκριμένο θέμα, πάντως, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες δημιούργησε ένταση μεταξύ των στενών συνεργατών του προέδρου (Αρβανιτόπουλος, Λαζαρίδης, Σταμάτης) από τη μια και του άτυπου συμβούλου Φαήλου Κρανιδιώτη, που ούτως ή άλλως ήταν εξ αρχής αντίθετος στην όποιας μορφής συμμετοχή της Ν.Δ. Το περιβάλλον του προέδρου πάντως διαψεύδει μετά βδελυγμίας την πληροφορία για τον καβγά.

Οι αντιδράσεις της λαϊκής δεξιάς κατεγράφησαν ξεκάθαρα διά στόματος Γιάννη Μανώλη, που βγήκε στα κάγκελα από ραδιοφώνου, δηλώνοντας ότι δεν τον ενδιαφέρει αν πρωθυπουργός θα γίνει ακόμη και ο Φούφουτος, «αρκεί να πάμε σε εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου και ότι η Ν.Δ. δεν θα έπρεπε να συμμετάσχει στην όποια κυβέρνηση συνεργασίας». Στο διάστημα μεταξύ Δευτέρας και Τρίτης, σε αλλεπάλληλες τηλεφωνικές επικοινωνίες Παπανδρέου-Σαμαρά, σύμφωνα με το περιβάλλον του προέδρου της Ν.Δ., «ο Αντώνης πίεζε τον Γιώργο να δοθεί επιτέλους μια λύση».

Το όνομα του Λουκά Παπαδήμου πήγαινε και ερχόταν, η Ν.Δ. τηρούσε σιγήν ιχθύος , οι φήμες όμως επέμεναν ότι ουδέποτε τους είχε προταθεί.

Το βράδυ της Τρίτης ακούστηκαν τα ονόματα των Απ. Κακλαμάνη και Φ. Πετσάλνικου. Ο πρόεδρος της Βουλής το διέψευσε στο περιστύλιο, ο δε πρώην πρόεδρος αποκάλυψε με δηλώσεις του την επομένη ότι του προτάθηκε, είδε και τον Αντ. Σαμαρά, κρυφίως μετά τα μεσάνυχτα, αλλά η υπόθεση δεν προχώρησε. Ο κ. Κακλαμάνης ως υπαίτιους της αποτυχίας φωτογράφισε ομάδες βουλευτών και στα δύο κόμματα οι οποίες καθοδηγούμενες από εξωθεσμικά κέντρα υπονόμευσαν την υποψηφιότητά του. Την ίδια μέρα ακούστηκε και το όνομα του Ε. Βενιζέλου. Οι συνεργάτες του Σαμαρά λένε ότι και ο υπουργός Οικονομικών δεν τους προτάθηκε ποτέ, αλλά οι ίδιοι δεν θα είχαν καμία αντίρρηση. Αλλωστε τις προηγούμενες ημέρες έλεγαν, σε δημοσιογράφους και μη, ότι δεν είχαν καμία αντίρρηση «να παραμείνει ο Βαγγέλης στη θέση του τώρα που έμαθε τη δουλειά...»

Φθάσαμε λοιπόν στην Τετάρτη, όπου ξαφνικά ανακοινώθηκε η συνάντηση στο προεδρικό μέγαρο για τις πέντε το απόγευμα, με τη συμμετοχή και του Γ. Καρατζαφέρη. Από το διάγγελμα Παπανδρέου, που προηγήθηκε, όλοι κατάλαβαν ότι μιλώντας για θεσμική λύση εννούσε τον Φ. Πετσάλνικο. Από το περιβάλλον του Γ. Παπανδρέου διέρρεε πριν από το διάγγελμα η πληροφορία ότι η Ν.Δ. δεν δέχεται με τίποτα τον Λουκά Παπαδήμο για πρωθυπουργό και ότι το ΠΑΣΟΚ είχε κάνει πρόταση στον κ. Παπαδήμο να δεχτεί τις θέσεις του αντιπροέδρου και του υπουργού Εξωτερικών. Ο Αντ. Σαμαράς, προσερχόμενος στο προεδρικό μέγαρο, όχι μόνο γνώριζε για τον κ. Πετσάλνικο αλλά είχε συμφωνήσει. Πριν από την αναχώρηση από τη Συγγρού προς το προεδρικό Μέγαρο, ο Γ. Μιχελάκης είχε φροντίσει να δηλώσει on camera, πρώτη φορά, ότι το όνομα Παπαδήμος ουδέποτε τους είχε προταθεί έως εκείνη την ώρα.

Κάτι το λάθος που αποδόθηκε στους ανθρώπους της εθιμοτυπίας του προεδρικού μεγάρου, κάτι ο παρεξηγιάρης Καρατζαφέρης, που αποχώρησε εσπευσμένως, κατακεραυνώνοντας τους νυν εταίρους, η συμφωνία για τον πρόεδρο της Βουλής δεν ολοκληρώθηκε. Βεβαίως δεν ήταν τα διαδικαστικά που οδήγησαν στο ναυάγιο. Είχαν προηγηθεί ορισμένα γεγονότα τα οποία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ματαίωση της υποψηφιότητας Πετσάλνικου και στην προώθηση της πρότασης για Παπαδήμο. Η Αννα Διαμαντοπούλου με γραπτή δήλωσή της και ο Γ. Ραγκούσης με παρέμβασή του στο Μέγκα έδειξαν με σαφή τρόπο ότι η μόνη λύση στην παρούσα φάση είναι ο Λ. Παπαδήμος. Ο Π. Μπεγλίτης δέχθηκε τηλεφώνημα από τον Ν. Αθανασάκη (τον άνθρωπο όλων των προέδρων του ΠΑΣΟΚ) και του ζητήθηκε να πάει αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης στην κυβέρνηση Πετσάλνικου. Αρνήθηκε με οργή. Το βράδυ της ίδιας μέρας βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και υφυπουργοί της κυβέρνησης -άπαντες του παπανδρεϊκού μπλοκ- απείλησαν με ομαδικές παραιτήσεις στην περίπτωση που επιλεγεί ο Φ. Πετσάλνικος.

Η κινητικότητα αυτή θορύβησε τον κ. Παπανδρέου και έτσι το όνομα του προέδρου της Βουλής αποσύρθηκε για να ενταχθεί στον κατάλογο των παρ' ολίγον πρωθυπουργών. Στον κατάλογο αυτόν οι περισσότεροι προέρχονταν από τον ακαδημαϊκό χώρο. Ποιοί ήταν αυτοί; Ο Ν. Διαμαντούρος, ο οποίος κατά δήλωση του βολιδοσκοπήθηκε ανεπισήμως, ο Β. Ράπανος, το όνομα του οποίου κυκλοφόρησε το πρωί της Τετάρτης, ο Β. Σκουρής, που για κάποιες ώρες εμφανιζόταν ως το μεγάλο φαβορί, και ο Γ. Κουκιάδης, ο οποίος επιβεβαίωσε την πληροφορία ότι είχε δεχτεί πρόταση. Το καλαμπούρι που κυκλοφορούσε παραλλήλως με την ονοματολογία ήταν ότι «ψάχνουμε για πρωθυπουργό που είναι καθηγητής πανεπιστημίου και ταυτοχρόνως φίλος του Ευ. Βενιζέλου». Κάποιοι «κακεντρεχείς» μάλιστα το προχώρησαν παραπέρα. Εριξαν στην κυκλοφορία την εξής σκέψη: «Μήπως όλα είναι μια κατασκευή του Παπανδρέου, ο οποίος διά του αποκλεισμού όλων των υποψηφίων επιδιώκει να παραμείνει πρωθυπουργός;» Η εξέλιξη δεν τους δικαίωσε, ωστόσο η σχετική ψιθυρολογία δείχνει πόσο μεγάλο είναι το έλλειμμα εμπιστοσύνης στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.

Η εξέλιξη βόλεψε και τον Αντ. Σαμαρά, στον οποίο είχαν φτάσει τα μηνύματα από τη δική του κοινοβουλευτική ομάδα. Βουλευτές απ' όλες τις εσωκομματικές τάσεις παρέλασαν από το γραφείο του γραμματέα της Κ.Ο.Κ. Τασούλα, δηλώνοντας ότι δύσκολα θα παρείχαν ψήφο εμπιστοσύνης σε κυβέρνηση υπό τον Φ. Πετσάλινικο, με το σκεπτικό ότι είναι καθαρά «αντ' αυτού» και ότι με τον Πετσάλνικο ο Παπανδρέου θα είναι ο σκιώδης πρωθυπουργός. Εκτός των γνωστών «πέντε υπόπτων» (Κ. Μητσοτάκης, Κ. Χατζηδάκης, Α. Σπηλιωτόπουλος, Β. Αντώναρος, Μιλτ. Βαρβιτσιώτης) λέγεται ότι εξέφρασαν τις έντονες αντιρρήσεις τους και οι Γ. Βλάχος, Αν. Τζουμάνης, Κ. Τζαβάρας, Γρ. Αποστολάκος, Φωτεινή Πιπιλή και Πάνος Καμμένος, ο οποίος έχει δηλώσει ότι θα καταψηφίσει και τη δανειακή σύμβαση. Τότε ήταν που το όνομα του Λουκά Παπαδήμου προτάθηκε πρώτη φορά στον Αντ. Σαμαρά. Με αλλεπάλληλες δηλώσεις του Γ. Μιχελάκη την Τρίτη και την Τετάρτη, η Ν.Δ. έλεγε ότι δεν είχαν κανένα πρόβλημα ως προς κανένα πρόσωπο. Ο εκπρόσωπος της Ν.Δ. είχε δε ήδη ξεκαθαρίσει ότι το ίδιο ίσχυε και για τον κ. Παπαδήμο.

Ο Αντ. Σαμαράς μετέφερε το κλίμα και στον πρώην πρωθυπουργό, όταν ο Γ. Παπανδρέου του τηλεφώνησε λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της Τετάρτης για να τον πληροφορήσει ότι ο Λ. Παπαδήμος θα του τηλεφωνούσε λίγο αργότερα. Το τηλεφώνημα Παπαδήμου προς τον Αντ. Σαμαρά έγινε ξημερώματα Πέμπτης. Ο πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είπε στον πρόεδρο της Ν.Δ. ότι εκείνος δεν θέτει κανέναν όρο πλην της στήριξης της κυβέρνησης από τη Ν.Δ., ενώ του ζήτησε, εφόσον χρειαστεί, να παραταθεί για λίγο ο χρόνος της κυβέρνησής του και οι εκλογές να μετατεθούν για μετά τις 19 Φεβρουαρίου. Συμφώνησαν...

Κατά τη Ν.Δ., αμέσως μόλις ο Αντ. Σαμαράς είπε το ναι, από το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησαν οι διαρροές για τα περί όρων που ο κ. Παπαδήμος υποτίθεται ότι έθεσε στον πρόεδρο της Ν.Δ. Η αλήθεια είναι ότι ουδέποτε ο κ. Παπαδήμος έβαλε όρους και ουδέποτε απαίτησε να υπάρχουν στη νέα κυβέρνηση πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης του. Του είχαν χρεώσει ότι προωθούσε τους Α. Παπαδόπουλο, Γ. Φλωρίδη και Γ. Στουρνάρα. Τα συγκεκριμένα στελέχη δεν είχαν δεχτεί καμία κρούση μέχρι την Παρασκευή το μεσημέρι. Ωστόσο η εμπλοκή των ονομάτων τους στη δημόσια συζήτηση έδωσε την ευκαιρία σε διάφορους παράγοντες του ιστορικού ΠΑΣΟΚ να εκπονήσουν σενάρια συνωμοσίας. Υπουργός της κυβέρνησης Παπανδρέου έλεγε σε συνομιλητές του ότι «θα βάλουμε πάλι στο παιχνίδι τον Σημίτη και τους δικούς του με όχημα τον άνθρωπο των τραπεζών και εκλεκτό της διαπλοκής». Για την ιστορία αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Κ. Σημίτης βρισκόταν στο Παρίσι για ιδιωτικούς λόγους και ακύρωσε προγραμματισμένο ταξίδι του στις Βρυξέλλες για να μη δώσει λαβές για περίεργους συνειρμούς.

Ο Αντ. Σαμαράς ωστόσο είχε βοηθήσει στην ανάπτυξη της σπερμολογίας, όταν την περασμένη Τρίτη, που ο Όλι Ρεν δήλωνε πρώτη φορά ότι ζητεί τις υπογραφές και των δύο τόσο για τη δανειακή σύμβαση, όσο και για τα οικονομικά μέτρα, δίχως ποτέ να πει ευθέως ότι δεν θα βάλει τη δική του, είχε μιλήσει για την αξιοπρέπεια της χώρας προσθέτοντας ότι «αρκεί η δημόσια δέσμευσή μου για την ψήφιση της σύμβασης». Αν τελικώς θα τα συνυπογράψει, ιδιαιτέρως τώρα που οι ευρωπαίοι εταίροι απαιτούν και τις πέντε υπογραφές (επιπροσθέτως του κ. Παπαδήμου, του υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησής του και του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γ. Προβόπουλου) θα είναι και ένα πρώτο δείγμα ένθερμης στήριξης της μεταβατικής κυβέρνησης, τουλάχιστον από τον ίδιο. Διότι, από το όλον της Ν.Δ. δεν πρέπει να περιμένει ενθουσιώδη υποδοχή. Στο ΠΑΣΟΚ θα ασχοληθούν με άλλα θέματα. Πόσο συμβατό είναι για ένα κόμμα που εξακολουθεί να δηλώνει σοσιαλιστικό να συγκυβερνά με τον ΛΑΟΣ; Και, βεβαίως, τι θα γίνει με τον Γ. Παπανδρέου; Θα μείνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ;

Των ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΠΑ-ΑΛΙΚΗΣ ΜΑΤΣΗ από enet