Του Δημήτρη Μυ
Οι διαφορετικές απόψεις (ή μήπως τα διαφορετικά συμφέροντα;) για την αντιμετώπιση της κρίσης στην ευρωζώνη και την ελληνική κρίση χρέους ειδικότερα, αρχίζουν να προβάλλουν με ολοένα και μεγαλύτερη σαφήνεια. Ο έλεγχος του ελληνικού «οικοπέδου» και η κυριαρχία στην ευρωπαϊκή ήπειρο περιγράφουν μια από τις γεωπολιτικές παραμέτρους της κρίσης, όπως αυτή εκδηλώνεται με...
την αμερικανο-γερμανική σύγκρουση.
Γερμανικό «Σχέδιο Β'»
Χθες η γαλλική εφημερίδα La Tribune δημοσίευσε πληροφορίες για ένα γερμανικό σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας, το οποίο προβλέπει την εκχώρηση των περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Δημοσίου σε μία εταιρεία, με έδρα το Λουξεμβούργο, με στόχο τη σταδιακή ιδιωτικοποίησή τους, ώστε να επιτευχθεί η μείωση του χρέους στο 88%. Σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα, αυτό το «γερμανικό Σχέδιο Β' » έχει την κωδική ονομασία «Εureca».
Τις λεπτομέρειες του γερμανικού σχεδίου (δες και στο σημερινό έντυπο «Ποντίκι») επεξεργάζονται οι στενοί οικονομικοί σύμβουλοι της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, με επικεφαλής τον Μάρτιν Βίτινγκ, διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας Roland Berger.
Σύμφωνα λοιπόν με τις πληροφορίες που κυκλοφορούν η Ελλάδα θα πρέπει να εκχωρήσει περιουσιακά στοιχεία αξίας 125 δισ. ευρώ σε μία εταιρία holding με έδρα το Λουξεμβούργο. Στα περιουσιακά στοιχεία θα περιλαμβάνονται – μεταξύ πολλών άλλων – τράπεζες, ακίνητα, λιμάνια, τηλεπικοινωνίες, ενώ η διαδικασία ιδιωτικοποίησης εκτιμάται ότι θα έχει ολοκληρωθεί έως το 2025.
Στο ίδιο πλάνο προβλέπεται επίσης η εξαγορά της εταιρείας holding από την Ευρωπαϊκή Ένωση έναντι 125 δισ. ευρώ. Η Ελλάδα θα χρησιμοποιήσει τα 125 δισ. ευρώ για να αποπληρώσει μέρος των υποχρεώσεων προς την ΕΚΤ και το EFSF μειώνοντας έτσι το χρέος της στο 88% του ΑΕΠ από σημερινά επίπεδα του 145%, χωρίς να απαιτηθεί «κούρεμα».
Προβλέπεται δε ότι, με τη μείωση του χρέους, η Ελλάδα θα μπορέσει να επιστρέψει στις αγορές, ενώ αναμένεται να επανακτήσει επενδυτική αξιολόγηση (Α ή Α+) βραχυπρόθεσμα... Και ζήσαμε εμείς καλά και οι Γερμανοί καλύτερα...
Αμερικανοί σωτήρες
Ίσως να είναι σύμπτωση, αλλά αξίζει να σημειωθεί ότι, την ίδια μέρα (Τετάρτη 28 Σεπτέμβρη) που διακινήθηκαν δημοσίως οι πληροφορίες περί του γερμανικού «Σχεδίου β'», το Stratfor (αμερικανικό ινστιτούτο στρατηγικής πρόβλεψης, άριστα πληροφορημένο περί των επιδιώξεων της Ουάσιγκτον) δημοσιεύει ανάλυση με τίτλο «Πλοήγηση στην κρίση της ευρωζώνης», όπου αναλύει τα όρια των περμανικών επιλογών. Η περίληψη - εισαγωγή της εν λόγω ανάλυσης έχει ως εξής:
«Η κρίση της ευρωζώνης έχει εισέλθει στον 19ο μήνα της. Η Γερμανία, η πιο ισχυρή χώρα στην Ευρώπη σήμερα, αντιμετωπίζει περιορισμούς όσον αφορά τις επιλογές της για την αλλαγή του ευρωπαϊκού συστήματος. Το Stratfor βλέπει μόνο μία επιλογή για το Βερολίνο για τη διάσωση της ευρωζώνης: Αποβολή της Ελλάδας από το οικονομικό μπλοκ και διαχείριση της κατάστασης με τη δημιουργία ενός γιγαντιαίων διαστάσεων ταμείου διάσωσης».
Όσοι έχουν συνηθίσει να διαβάζουν ανάμεσα στις γραμμές των αναλύσεων του αμερικανικού ινστιτούτου αντιλαμβάνονται ότι τα περί ελληνικής αποβολής από την ευρωζώνη που αναφέρει το Stratfor περιγράφουν τον εκβιασμό της Ουάσιγκτον προς το Βερολίνο.
Με πιο απλά λόγια οι Αμερικανοί ζητούν από τη Γερμανία να πληρώσει χοντρά, καθώς υπολογίζουν (σύμφωνα με την ανάλυση του Stratfor) σε 400 δισεκατομμύρια το κόστος της αποπομπής της Ελλάδας από την ευρωζώνη και σε 2 τρισεκατομμύρια τα κεφάλαια του ταμείου διάσωσης που θα αναλάβει να αναχαιτίσει το ντόμινο που θα προκληθεί σε Ιταλία, Ισπανία κ.λπ. από την ελληνική έξοδο.
Οι αμερικανικές, διπλωματικές προς το παρόν, απειλές προς τη Γερμανία δείχνουν ότι το παιχνίδι εκτραχύνεται. Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουν τη Γερμανία σήμερα οι Αμερικανοί συνοψίζεται από μια αναφορά του Stratfor ως εξής:
«Αν και η Γερμανία είναι μακράν η ισχυρότερη ευρωπαϊκή χώρα, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ένα γερμανικό δημιούργημα. Η Ε.Ε. είναι το αποτέλεσμα μιας γαλλικής επιδίωξης που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950 με στόχο τη διεύρυνση της γαλλικής ισχύος σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
Ωστόσο, μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Γαλλία έχασε τον έλεγχο της Ευρώπης από την επανενωμένη και ανανεωμένη Γερμανία. Το Βερολίνο σήμερα εργάζεται για την αναμόρφωση κομμάτι - κομμάτι των ευρωπαϊκών δομών, σύμφωνα με τις διαθέσεις και τα συμφέροντά της.
Η Γερμανία χρησιμοποιεί την οικονομική της ευρωστία για να επιβάλλει τον έλεγχό της. Σε αντάλλαγμα συμμετοχής στην οικονομική του ευμάρεια το Βερολίνο απαιτεί από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες να μεταρρυθμίσουν τις οικονομίες τους σύμφωνα με τις γερμανικές απαιτήσεις – μεταρρυθμίσεις που, αν υιοθετηθούν στο σύνολό τους, θα μετατρέψουν αυτές τις χώρες σε defacto γερμανικές οικονομικές αποικίες».
Τίνος αποικία είμαστε;
Ο... πόνος των Αμερικανών για τη γερμανική οικονομική αποικιοκρατία προφανώς είναι υποκριτικός. Το ελληνικό οικόπεδο εξακολουθεί να έχει ενδιαφέρον για την Ουάσιγκτον. Χαρακτηριστική του αμερικανικού ενδιαφέροντος είναι η αξιοποίηση της Ελλάδας στο γεωπολιτικό - ενεργειακό παιχνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς ύστερα από σαφείς αμερικανικές οδηγίες η ελληνική κυβέρνηση σύναψε στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ.
Η Ελλάδα, λόγω γεωγραφίας, είναι προορισμένη να παίξει τον ρόλο του διαδρόμου μεταφοράς φυσικού αερίου από τα κοιτάσματα της ανατολικής Μεσόγειου προς την Ευρώπη. Ο έλεγχος, λοιπόν, του ελληνικού οικοπέδου είναι κρίσιμης σημασίας τόσο για το Βερολίνο όσο και για την Ουάσιγκτον...
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η Ελλάδα βιώνει τις συνέπειες ενός πολέμου που η κυβέρνηση Παπανδρέου «κατάφερε» να διεξαχθεί στην πλάτη της χώρας και του λαού της...
Από το Ποντίκι
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου