Από το Μαρικάκι
Μπορεί να ήρθαν τα πάνω κάτω μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα την περασμένη εβδομάδα εξαιτίας των ανήκουστων κινήσεων ενός ανθρώπου που ηγείται τις χώρας με καθημερινούς εκβιασμούς προς την αντιπολίτευση και το κοινωνικό σώμα, αλλά τελικά το σύστημα ορθοπόδησε έστω και με πριονισμένα πόδια. Και δεν τρέχει μία.
Ο Καραμανλής πήγε σε εκλογές με λίγο υψηλότερα ποσοστά από αυτά που έχει σήμερα το ΠΑΣΟΚ (αν και με μεγαλύτερη διαφορά από αυτή που φαίνεται να έχει προς το Παρόν η ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ) και χωρίς να έχει χιλιάδες κόσμο στον δρόμο καθημερινά να τον φωνάζουν «προδότη» και με διάφορους άλλους χαρακτηρισμούς. Χωρίς να μιλούν για «χούντα». Και χωρίς να τον προτρέπουν να φύγει με το ελικόπτερο.
Αλλά ο σημερινός πρωθυπουργός, δεν φεύγει, δεν πάει πουθενά. Το οικοδόμημα σείεται συθέμελα αλλά αυτός αποφεύγει τις εκλογές όπως ο διάολος το λιβάνι. Αντιθέτως επιδεικνύει με καμάρι την...
«αυτοθυσιαστική» του στάση να αγνοεί την κοινωνία που υποτίθεται ότι σώζει. Και σαν να λέει «ου γαρ οίδασι»... διατρανώνει καθημερινά την πρόθεσή του να μην φύγει αν δεν προχωρήσει αυτό που ξεκίνησε, ακόμα και με το ένα πόδι στον πολιτικό του τάφο.
Για να μας σώσει μπορεί να κάνει και τον κλόουν ακόμα, ξεπαραιτούμενος και θέτοντας εαυτόν υπό την ασφαλή σκιά του Βενιζέλου που όπως έχουμε ξαναπεί γυαλίζει το μάτι του από τη φιλοδοξία ... να «σώσει» τη χώρα.
Μπορεί στο σημείο που έχουμε φτάσει οι εκλογές να μην οδηγούν από μόνες τους σε λύση, ωστόσο δεν παύουν να συνιστούν έκφραση της κοινωνίας σε μια δεδομένη στιγμή όχι μόνο του τι επιλέγει αλλά και του τι δεν επιλέγει.
Αντ’αυτού ο Γεώργιος ο Β’ ο απελευθερωτής έβγαλε από το μανίκι το χαρτί του δημοψηφίσματος για το Σύνταγμα! Γιατί η θεραπεία για την οικονομική κρίση δεν είναι τα οικονομικά μέτρα όπως νομίζαμε αλλά το Σύνταγμα και οι θεσμοί. Οι αγανακτισμένοι θα επιστρέψουν το Σεπτέμβριο από την όποια θερινή ανάπαυλα (δε λέμε «διακοπές» που παραπέμπει σε άλλες εποχές) εξουθενωμένοι οικονομικά, με το φόβο της ανεργίας στην αρχή της οικονομικής σεζόν για να ψηφίσουν επί ενός ζητήματος που αφορά το 2013!
Ποιος ζει ποιος πεθαίνει μέχρι το 2013, οπότε και η επόμενη συνταγματική αναθεώρηση. Όταν ο χρόνος έχει περισταλεί ασφυκτικά στο σήμερα, η κυβέρνηση, θεωρητικά τουλάχιστον, έχει συγκεκριμένο χρόνο ζωής και το κάθε νοικοκυριό δεν ξέρει τι του ξημερώνει αύριο με μόνη σταθερή στη ζωή του ίσως την αβεβαιότητα και τα χαράτσια, θα κληθούμε να αποφασίσουμε αν θέλουμε λιγότερους βουλευτές κι έλεγχο στα οικονομικά του ΚΚΕ (να πιστέψουμε ότι θέλει το ΠΑΣΟΚ να αυτοελεγχθεί οικονομικώς και δεν του το επιτρέπει το Σύνταγμα;)!
Μήπως ο πρωθυπουργικός θώκος έχει γίνει θρόνος στο μυαλό του πρωθυπουργού;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου