Πολλοί είναι αυτοί που βγήκαν από τα… λαγούμια της εσωκομματικής νομιμότητας στέλνοντας ηχηρό μήνυμα κυρίως στο εκδοτικό - οικονομικό σύστημα ότι μπορεί να προβάλλουν ως εναλλακτική λύση.
Η κινητικότητα που παρατηρείται εντός του ΠΑΣΟΚ σιωπηλά και χωρίς τυμπανοκρουσίες είναι έντονη, αφού πολλά στελέχη εκτιμούν ότι...
τους επόμενους μήνες θα πυκνώσουν οι εξελίξεις.Δύο κορυφαία στελέχη, δύο πρώην στενοί συνεργάτες, ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ο Ανδρέας Λοβέρδος, έδωσαν ηχηρό παρών την περασμένη εβδομάδα, προκαλώντας αναταραχή στο εσωτερικό του κόμματος, αφού οι παρεμβάσεις τους δεν προβλημάτισαν μόνο το Μέγαρο Μαξίμου, αλλά και όλους τους επίδοξους δελφίνους εντός του κυβερνώντος κόμματος.
Η περπατησιά Λοβέρδου, ο οποίος έκανε παρέμβαση στήριξης του μνημονίου, της τρόικας και εμμέσως του Γιώργου Παπανδρέου, προβάλλοντας ταυτόχρονα ως εναλλακτική λύση, σηματοδότησε και το οριστικό διαζύγιο στις ήδη κλονισμένες σχέσεις με τον άλλοτε στενό πολιτικό του σύμμαχο Ευάγγελο Βενιζέλο.
Στήριξη
Η σχέση τους σφυρηλατήθηκε στη δύσκολη (και οδυνηρή τελικά) σύγκρουση του 2007, όπου ο υπουργός Υγείας πρόσφερε γενναιόδωρη και απλόχερη στήριξη στον νυν υπουργό Άμυνας, οργώνοντας την Ελλάδα και οργανώνοντας το δίκτυο δημοσίων σχέσεων και προβολής του, προβάλλοντας ταυτόχρονα ως το νούμερο δύο, αν ο Βενιζέλος έπαιρνε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Αμέσως μετά την οδυνηρή ήττα ο Λοβέρδος άρχισε σιγά σιγά να αποστασιοποιείται από τη σκιά του Βαγγέλη. Ήδη πολύ πριν από την εκλογική νίκη του 2009 πολλά βενιζελικά στελέχη μουρμούριζαν ότι ο Λοβέρδος ρίχνει γέφυρες προς την παπανδρεϊκή φρουρά και ισχυρίζονταν ότι την περίοδο της μάχης του 2007 έφτιαχνε δίκτυο για λογαριασμό του και όχι για τον κοινό αγώνα.
Η αλήθεια είναι ότι αμέσως μετά την ήττα Βενιζέλου η πολιτική παρουσία Λοβέρδου διαφοροποιήθηκε. Την ώρα που ο ηττημένος μονομάχος βυθιζόταν στη σιωπή και την πολιτική απομόνωση προκειμένου να ανασυγκροτηθεί, ο Ανδρέας έδινε έντονο πολιτικό παρών, συχνά με διαφοροποιημένες θέσεις από την επίσημη ηγεσία, χωρίς όμως ποτέ να διαταράξει τις σχέσεις του. Ακόμα και προεκλογικά το 2009, όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, με έκδηλη αμηχανία να προασπίσει το πολιτικό του προφίλ χωρίς να θεωρηθεί ότι υπονομεύει την ηγεσία Γιώργου Παπανδρέου, ο Λοβέρδος βγήκε ανοιχτά και αμφισβήτησε ότι «υπάρχουν λεφτά», προτείνοντας ένα σχεδόν νεοφιλελεύθερο σχέδιο που πατούσε στις απόψεις Αλέκου Παπαδόπουλου. Πολλοί τότε είπαν ότι ο Λοβέρδος επιχειρεί να «κλέψει» από την αγκαλιά του Βενιζέλου τους ορφανούς εκσυγχρονιστές που είδαν τον Κώστα Σημίτη να μην είναι στα ψηφοδέλτια του κόμματος και να αποστασιοποιείται από την εσωκομματική διαπάλη και τον Βαγγέλη να επιμένει σε ένα ιδιόμορφο πολιτικό αναχωρητισμό.
Πάντως ούτε εκείνη τη στιγμή ο Ανδρέας φάνηκε να πείθει έμπειρα πολιτικά στελέχη για τις προοπτικές του, αλλά και την πολιτική του βαρύτητα, κυρίως γιατί πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι ο προσωπικός συναισθηματικός μελοδραματισμός μπορεί να ενισχύει τη δημοτικότητά του, αλλά δεν προσδίδει ηγετικά χαρακτηριστικά. Ακόμα και τώρα για πολλούς ο συναισθηματικός λυρισμός και οι ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις της πολιτικής, που επιχειρεί συχνά πυκνά ο υπουργός Υγείας, ηχούν στα αυτιά πολλών εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ ως λαϊκίστικες κορώνες.
Άλλωστε όλοι αυτοί που εν δυνάμει θα αποτελούσαν την κομματική μαγιά του Λοβέρδου έχουν συνηθίσει στο κρύο αίμα του λογιστή Κώστα Σημίτη, που ουδέποτε μπήκε στον πειρασμό του συναισθηματισμού. Και φτάνουμε στη νίκη του ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβριο του 2009.
Ο Βενιζέλος, που στο μεταξύ έχει ανακάμψει από την ήττα, εισέρχεται στην κυβέρνηση αποφασισμένος να παίξει το χαρτί της νομιμότητας, γνωρίζοντας ότι για το όποιο πολιτικό μέλλον η απόφαση ανήκει στην κοινωνία και όχι στα εσωκομματικά χαρακώματα.
Μπορεί να δυσφορεί αρχικά για την τοποθέτηση Μπεγλίτη ως αναπληρωτή υπουργού Άμυνας, αλλά η στάση του δεύτερου τον πείθει ότι δεν κινδυνεύει με άγονες αντιπαραθέσεις.
Τους πρώτους μήνες της κυβέρνησης ασκεί τυπικά τα καθήκοντά του και δίνει αγώνα να πείσει το σύστημα Παπανδρέου, αλλά και όλη την Ελλάδα για τη νομιμοφροσύνη του. Διατηρώντας πάντα έναν μεστό και σύνθετο πολιτικό λόγο, μπορεί να διακρίνει κανείς την τάση του να αυτονομείται πολιτικά, σε μια προσπάθεια να πείσει τους πάντες ότι λειτουργεί ενοποιητικά και ότι θέτει τις ικανότητές του στην υπηρεσία του ΠΑΣΟΚ και της χώρας.
Μικρές αμυχές
Ο Ανδρέας Λοβέρδος, από την πλευρά του, είδε την υπουργοποίησή του στο Εργασίας και την οικονομική κρίση ως τη χρυσή ευκαιρία να ξεχωρίσει από την κυβερνητική πλέμπα και να αποδείξει ότι δεν είναι τυχαία ο πρώτος σε σταυρούς βουλευτής πανελλαδικά. Με «όχημα» δραματικές αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, τις οποίες περνάει με μικρές αμυχές, αφού δραματοποιεί στο έπακρο την κατάσταση, κάνοντας συνεχείς τηλεοπτικές εμφανίσεις, που του προσδίδουν το παρατσούκλι της «Μάρθας Βούρτση» της πολιτικής. Με την επικοινωνιακή αυτή τακτική όμως καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις ως ο πιο επιτυχημένος υπουργός και έτσι μεταπηδά στο υπουργείο Υγείας, όπου και εκεί διεκτραγωδεί την κατάσταση, ενώ απειλεί συνεχώς ότι θα παραιτηθεί αν δεν κατορθώσει να ελέγξει την παρακμή και τη διαφθορά στον χώρο της δημόσιας υγείας.
Στο μεταξύ η απόσταση Βαγγέλη - Ανδρέα μεγαλώνει και η καχυποψία του υπουργού Άμυνας προς τον υπουργό Υγείας και την τακτική του κορυφώνεται. Και οι δύο επιχειρούν να αποδείξουν ότι είναι από τους πιο πρόθυμους υπουργούς της κυβέρνησης στην εφαρμογή του μνημονίου και ότι συμβάλλουν με τις δυνάμεις τους στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Ο υπουργός Άμυνας αποφεύγει τις δημόσιες δηλώσεις που μπορεί να εκληφθούν ως διαφοροποίηση, συχνά πυκνά όμως διαρρέει στα Μέσα Ενημέρωσης ενημερωτικά σημειώματα με πολιτικές του θέσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης, σε αντίθεση με τον υπουργό Υγείας, που κάνει το ίδιο με δημόσιες τοποθετήσεις του και συνεντεύξεις του.
Λάβρος
Ο Βενιζέλος σιγά σιγά παίρνει πιο κεντροαριστερές θέσεις, επικρίνοντας συχνά, έστω και έμμεσα, την απουσία αναπτυξιακού σχεδίου από την κυβέρνηση, ενώ ο Ανδρέας διατηρεί μια πιο άκαμπτη και δεξιά θέση κοντά στις απόψεις της τρόικας.
Η τελευταία πράξη του δράματος παίχτηκε την περασμένη εβδομάδα. Μετά τις εξελίξεις στο Λουξεμβούργο ο Λοβέρδος βγήκε λάβρος κατά συναδέλφων του που δεν στηρίζουν το μνημόνιο, ενώ ο Βενιζέλος διέρρευσε θέσεις του για έλλειμμα πολιτικής διεύθυνσης, με αποτέλεσμα να κληθεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό να ανασκευάσει, κάτι που έκανε, παρότι ο ίδιος προσπάθησε να μας πείσει για το αντίθετο.
Μπορεί ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης να είναι στα… κάγκελα από την κινητικότητα των δύο συναδέλφων του, αλλά αυτή που πραγματικά τσίμπησε ήταν η Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία ήταν ιδιαίτερα επικριτική για τη δημόσια δραματοποίηση της κατάστασης από τον υπουργό Υγείας.
Όλα αυτά δείχνουν ότι τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ εκτιμούν πως οι εξελίξεις τρέχουν, το φθινόπωρο το πολιτικό τοπίο μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό που γνωρίζουμε τώρα και φροντίζουν να πιάσουν... θέση.
Λοβέρδος και Βενιζέλος φρόντισαν να στείλουν το μήνυμα ότι θα είναι παρόντες την επόμενη μέρα κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Και το μήνυμα δεν αφορά την κοινωνία, όσο το εκδοτικό - επιχειρηματικό σύστημα και βέβαια τους δανειστές μας εκτός Ελλάδας…
Από "Το ποντίκι"μέσω "Σίβυλλα"
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου