ΟΙ … ΚΟΜΜΑΤΟΚΥΝΕΣ (κοινώς τα κομματόσκυλα)

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΛΥΣΙΑΣ

Αναρωτιέμαι για πόσο ακόμα, οι κυβερνήσεις θα επιμένουν να τοποθετούν στους οργανισμούς του δημοσίου, κομματικά στελέχη;

Για πόσο ακόμα αυτή η νοοτροπία θα μπαίνει τροχοπέδη, στην πρόοδο της παραγωγικής διαδικασίας αυτών των οργανισμών, υποβαθμίζοντας την νοημοσύνη του λαού, κυρίως την ευρωστία της εθνικής του οικονομίας, αφήνοντας την ανικανότητα, στον «ίσκιο» της να ζει και να βασιλεύει.

Γιατί ποιός ικανός άνθρωπος, με γνώσεις, με κύρος, με αξίες, θα μπορούσε να περιμένει από το κόμμα του, να τον τοποθετήσει σε μια θέση κλειδί, που ούτε σε όνειρο δεν την είχε δει ποτέ πριν. Να βρεθεί ξαφνικά στην κορυφή της ιεραρχίας, δεσπότης, χωρίς να ξέρει δηλαδή, τον ρόλο του διάκου, του παπά, του αρχιμανδρίτη, και χωρίς να υποπτευθεί κανείς, στους … 

πονηρούς καιρούς μας, πως μια τέτοια χαριστική θέση, άλλα κρύβει.

Ουρανοκατέβατος κυβερνήτης, στο τιμόνι της προόδου, ξέροντας μάλιστα πως και σε όσα βράχια κι αν τη ρίξει, αυτή την........ πρόοδο, κανένας παράγοντας θεσμικός, δικαστής ας πούμε, η άλλος, δεν θα βρεθεί να του πει «ΕΛΑ ΕΔΩ ΡΕ τι έκανες ; για πλήρωσε τώρα»

Το κόλπο είναι καλά στημένο, μα πια δεν «πουλάει», γιατί αποκαλύφθηκε, κυρίως τις δυο τελευταίες δεκαετίες, που βλέπουμε πλέον τα κόμματα και τα στελέχη τους, να λειτουργούν ως εισπράκτορες ανόμων αγαθών, ως διεκπεραιωτές προσωπικών τους ωφελημάτων.

Ποιός θα πάει να ταχθεί σήμερα, στις γραμμές ενός κόμματος εξουσίας, εάν δεν έχει τους ίδιους «πλάγιούς» του πόθους, με τα υπόλοιπα στελέχη, που βλέπουν την εξουσία, ως μέσο καλοπέρασης και μόνο …. Ως μέσο ευημερίας και για τα τρισέγγονά τους.

Ποιός άξιος και ικανός, θα πάει να στηθεί στα … τέσσερα, περιμένοντας την επιφώτηση της Ιπποκράτους, ή της Συγγρού, για την αξιολόγησή του, ως πρόεδρος ενός οργανισμού, που ουδέποτε πριν, πιθανόν και να μην τον είχε ακουστά.

Γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι ικανοί, μορφωμένοι, με ήθος και διάθεση προσφοράς, που η αξιοπρέπειά τους δεν τους επέτρεψε ποτέ να γίνουν πιόνια κομματικών σκοπιμοτήτων, χωρίς αυτό να σημαίνει, πως δεν έχουν τη δική τους ιδεολογία ο καθένας, κρυμμένη στο πιο ιδανικό σημείο της ψυχής τους.

Και αυτοί παραμένουν αναξιοποίητοι, μιας και δεν αντέχουν τη γλίτσα από το γλείψιμο των παρατρεχάμενων …..

Τα δυο κόμματα εξουσίας, θέλουν να επανδρώνουν τους οργανισμούς με τα δικά τους σκιάχτρα, που σε ρόλο ρομπότ υπηρετούν το σύστημα, με τον τρόπο που αυτό θέλει να κουκουλώνει τις ανομίες του, ώστε όλοι μαζί να τρώνε χωρίς παρενοχλήσεις.

Αναρτήθηκε από kafeneio