Κωδικός "Κύκλος προσευχής"

Κωδικός ‘Κύκλος προσευχής’ είναι ο τίτλος εκτενούς αποκαλυπτικού ρεπορτάζ στο σημερινό Spiegel που αναφέρεται σε ύποπτες πληρωμές που σχετίζονται με την πώληση υποβρυχίων της HDW Κιέλου στην Ελλάδα

Το γερμανικό περιοδικό αναφέρει μεταξύ άλλων ότι "στα τέλη Οκτωβρίου του 2010 οι έρευνες δεν είχαν εντοπίσει ακόμα ποιοι πολιτικοί και στρατιωτικοί στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και τη νότιο Αφρική είχαν δωροδοκηθεί. Ίσως και να μη βρεθεί ποτέ ποιοι ήταν. Αλλά το ότι οι εντυπωσιακά μεγάλες προμήθειες που πλήρωσε η Ferrostaal σε δήθεν συμβούλους έχουν ελάχιστη σχέση με την παροχή συμβουλών και αφορούν περισσότερο το μοίρασμα ‘μιζών’, αυτό ...

θεωρείται πλέον βέβαιο από όσους έχουν αναλάβει τη διαλεύκανση της υπόθεσης. Το αργότερο από τότε που ερευνούν όλο και βαθύτερα τη συμφωνία με την Ελλάδα.

Από το 2000 είχε παραγγείλει η Ελλάδα τέσσερα υποβρύχια του νέου τύπου 214, το Παπανικολής που κατασκευάστηκε στο Κίελο και ακόμα τρία για να κατασκευαστούν σε ελληνικό ναυπηγείο, συνολικής αξίας 1,14 δις. ευρώ. Τότε στην Αθήνα κυβερνούσε ακόμα το ΠΑΣΟΚ. Μετά, το 2004, ήλθε στην εξουσία η ΝΔ και δεν ήθελε πια το υποβρύχιο, επειδή υποτίθεται έγερνε πολύ. Στην πραγματικότητα έγερνε μάλλον η χρηματοδότηση. Από το 2009 όμως το λόγο είχε και πάλι το ΠΑΣΟΚ. Και όλα ήταν καλά".

Στη συνέχεια το δημοσίευμα αναφέρεται στο ρόλο του Johann Friedrich Haun "που μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 2003 ήταν ο δεύτερος τη τάξει στη HDW και προηγουμένως 32 χρόνια στη Ferrostaal, ένας από τους σημαντικότερους μάνατζερ με μεγάλη επιρροή στο χώρο της γερμανικής εξοπλιστικής βιομηχανίας. Όσα είπε ο Χάουν στην έκτη κατάθεσή του, ήταν καθοριστικά για την υπόθεση:

"Σαν Γερμανός δεν μπορείς να κάνεις δουλειές στην Ελλάδα"

Ο ίδιος - είπε - δεν μίλησε ποτέ με συμβούλους για δωροδοκία, που είχε εγγράψει η Ferrostaal όσον αφορά τη συμφωνία πώλησης υποβρυχίων στην Ελλάδα. ‘Ήταν μια συμφωνία κυρίων’. Αλλά ‘για τον καθένα ήταν σαφές ότι ‘αν ήταν αναγκαίο να δώσουν αυτοί οι σύμβουλοι χρήματα σε άτομα σημαντικά για τη λήψη αποφάσεων, προκειμένου να κερδηθεί η παραγγελία, τότε αυτό και έπρεπε να γίνει’. Ο Χάουν είπε επίσης ότι κατά την άποψή του είναι σίγουρο ότι και σ’ αυτή την περίπτωση κάτι τέτοιο έγινε. Κι αν έγινε, ‘για μένα ήταν εντάξει’. Ακόμα τόνισε ότι ο ίδιος δεν γνωρίζει πόσα χρήματα από τις παχυλές προμήθειες των συμβούλων κατέληξαν τελικά σε ‘μίζες’ και για ποιους, και δεν ήθελε ούτως ή άλλως να ξέρει. Ωστόσο ένα πράγμα πιστεύει ότι μπορεί να πει ο Χάουν με βεβαιότητα: ‘Σαν Γερμανός δεν μπορείς να κάνεις δουλειές στην Ελλάδα’.

Ο Χάουν κατέθεσε στους ανακριτές ότι στην Ελλάδα δεν κλείνεις δουλειές χωρίς να είσαι «κοινωνικά και πολιτικά καλά δικτυωμένος». Γι’ αυτό – κατά τον Χάουν – και ο Γάλλος πρέσβης ήταν κάθε τρεις και λίγο στα γραφεία των Ελλήνων υπ. Άμυνας και Οικονομικών. Αλλά και ο Χάουν ήξερε καλά έναν «καθ’ όλα αξιότιμο κύριο», που γνώριζε τα πράγματα. Κι αυτός ήταν ο Hermann Graf von Pückler.

Ο Πούκλερ έχει καταθέσει ότι ο Χάουν τον προσέγγισε για να τον βοηθήσει στο θέμα της συμφωνίας με την Ελλάδα για την παραγγελία υποβρυχίων. Και τότε γεννήθηκε το „Team A“ με τον κωδικό «Κύκλος προσευχής», στον οποίο ανήκαν ο Χάουν, ο Πούκλερ, ένας Λιβανέζος με το ψευδώνυμο ‘Άγκο’ με τον οποίο είχε συνεργαστεί παλαιότερα σε παρόμοια υπόθεση και ένας έλληνας αρχιτέκτονας, που κατά τον Χάουν τους σύστησε ο τότε υπ. Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος. «Οι δυο τους γνωρίζονταν από το ΠΑΣΟΚ, ήταν φίλοι από παλιά», ανέφερε στην κατάθεσή του ο Χάουν. Ο πολιτικός αρνήθηκε να μιλήσει στο SPIEGEL, επισημαίνει σε αυτό το σημείο το περιοδικό. Εδώ εμφανίζεται και το όνομα του αγνώστων λοιπών στοιχείων Αλέξανδρου Αβατάγγελου ο οποίος συμπεριελήφθη επίσης στο „Team A“.

Η συμφωνία του 1997

"Τον Ιούνιο του 1997, σε ξενοδοχείο της Ζυρίχης, πραγματοποιείται η καθοριστική συνάντηση, όπως προκύπτει από τα πρακτικά της εισαγγελίας του Μονάχου. Τότε υπογράφονται και τα μυστικά συμβόλαια από τα μέλη του „Team A“ για τρεις εταιρείες με έδρα την Καραϊβική. Αν η Ελλάδα πράγματι παραγγείλει τα υποβρύχια, θα λάβουν 4,5% επί της τιμής αγοράς, αυτό ήταν το ‘ντιλ’.

Όταν το 2000 η ελληνική κυβέρνηση επιβεβαίωσε την παραγγελία τεσσάρων νέων υποβρυχίων στους Γερμανούς και μετά από δύο χρόνια αναθέτει στη HDW και τον εξοπλισμό παλαιότερων υποβρυχίων, αρχίζει να ρέει το χρήμα:

Όπως αναφέρουν τα πρακτικά της εισαγγελίας, η Ferrostaal κατέβαλε χρήματα στον επίσημο εμπορικό αντιπρόσωπό της στην Ελλάδα. Αυτός έπρεπε να λάβει 7,5% προμήθεια για τη συμφωνία, 120 εκατομ. ευρώ. Στην πραγματικότητα, το 3% ήταν για τον ίδιο και το άλλο 4,5% προοριζόταν για το „Team A“.

Όταν το 2000 η ελληνική κυβέρνηση επιβεβαίωσε την παραγγελία αρχίζει να ρέει το χρήμα. Από το Μάρτιο του 2000 εισέρρευσαν στα ταμεία του „Team A“ 25,3 εκατομ. ευρώ. Αλλά το 2003 σταμάτησαν τα εμβάσματα. Ο Haun και ο Hans-Dieter M. συνταξιοδοτήθηκαν και τον φάκελο Ελλάδα της Ferrostaal ανέλαβε ο Horst W., ενώ διευθύνων σύμβουλος της HDW έγινε ο Mitscherlich. Οι πρόσφατες έρευνες της εισαγγελίας Μονάχου στο σπίτι της νύφης του Horst W. απεκάλυψαν την ύπαρξη μιας λίστας φερόμενων ως αποδεκτών περίπου 55 εκατομ. ευρώ στην Ελλάδα. Αλλά εκτός από το „Team A“ πήραν και άλλοι προμήθεια.

Και αγορά προβληματικών ναυπηγείων;

Οι πρόσφατες έρευνες της εισαγγελίας Μονάχου απεκάλυψαν πάντως την ύπαρξη μιας λίστας φερόμενων ως αποδεκτών περίπου 55 εκατομμυρίων ευρώ στην Ελλάδα. Εκτός από το „Team A“ πήραν και άλλοι προμήθεια. Για να πάρει την ανάθεση του έργου, η Ferrostaal αναγκάστηκε να αγοράσει προβληματικά ημικρατικά ναυπηγεία. Χρήματα φέρεται να έλαβε δια της τεθλασμένης και ο διευθυντής των ναυπηγείων, αλλά και ένα Team B, του οποίου ηγούνταν κάποιος με μεγάλη επιρροή στα συνδικάτα. Αυτό θα φρόντιζε ώστε τυχόν απεργίες να μην εμποδίσουν τις εργασίες στα ναυπηγεία.

Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα η προμήθεια να μειωθεί τελικά από 120 σε 80 εκατομμύρια. Το Team A αισθάνθηκε εξαπατημένο. Η εταιρία που ανήκε στον Αβατάγγελο στην Καραϊβική κατέθεσε τελικά αγωγή το 2006 στην Ελβετία, ζητώντας να ισχύσει η αρχική συμφωνία. Στο τέλος, η Ferrostaal του πλήρωσε 11 εκ. ευρώ επιπλέον.

Ποιος ο ρόλος της Μαθιοπούλου;

Το 2004 η Φεροστάλ μαζί με την HDW ίδρυσε στο Λονδίνο την εταιρεία Marine Force International (MFI), μεταφέροντας έτσι ουσιαστικά την έδρα από το Έσσεν στην Αγγλία, προκειμένου να έχει ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση σε σχέση με τις εξονυχιστικές στο μεταξύ έρευνες των γερμανών εφοριακών για εξοπλιστικές συμφωνίες.

Η εισαγγελία του Μονάχου ερευνά και για το ρόλο της Μαργαρίτας Μαθιοπούλου, που κάποτε ήταν φαβορί για τη θέση του εκπροσώπου του SPD επί καγκελαρίας Βίλι Μπραντ. Η εταιρία συμβούλων της εισέπραξε 1,2 εκ. ευρώ από την MFI, προκειμένου να αναλάβουν τα Ελληνικά Ναυπηγεία την κατασκευή υποβρυχίων της HDW με αποδέκτη την Αίγυπτο. Η Μαθιοπούλου παραδέχτηκε ότι βοήθησε σ’ αυτό, αλλά αρνήθηκε οποιαδήποτε εμπλοκή στη συμφωνία των υποβρυχίων 214.

Spiegel / Κώστας Συμεωνίδης

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου

Από Deutsche Welle