Αλλαγή... Σοσιαλιστικής Θεώρησης

…Βρε πως αλλάζουν οι καιροί, στην εποχή μας τη φαιδρή….

Τη δεκαετία του ’80, με ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, μάθαμε να ζούμε με το… ¨για σαλάμ¨, αφού με όλες τις Αραβόφωνες χώρες και με τους ηγέτες τους (Καντάφι, Μουστάφα, Μουμπάρακ κ.λπ.) το ΠΑΣΟΚ διατηρούσε άριστες σχέσεις.

Ενώ ιδιαίτερα θερμή φιλία, είχε ο αρχηγός του, με τον ηγέτη των Παλαιστινίων Γιασέρ Αραφάτ. Ο οποίος κάθε τρεις και λίγο, είχε συνάντηση, με τον τότε Πρωθυπουργό.

Τότε, που το παλαιστινιακό ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣΕ στα ενδιαφέροντα της Ελληνικής Κυβέρνησης. Και στη διαχείριση της εξωτερικής της πολιτικής. Τότε που ο Ανδρέας, φωτογραφιζόταν, αγκαλιά, με τον φίλο του Γιασέρ.

Η δεκαετία του ’80 όμως πέρασε. Πέρασε και αυτή του ’90, όπως και του 2000. Περάσανε, ανεπιστρεπτί. Με τα καλά τους και με τα κακά τους. Αφήνοντάς μας κληρονομιά τα …
δεύτερα, λόγω πληθώρας. Μιας και υπερτερούσαν πολύ των πρώτων.

Πέρασε και ο Ανδρέας στην αιωνιότητα (;). Έφυγε και ο Γιασέρ, αφήνοντας το Παλαιστινιακό να παραπαίει κάτω από τα αδηφάγα Σιωνιστικά συμφέροντα.

Και να που στο κατώφλι της δεύτερης δεκαετίας, ήρθε πάλι το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Με Πρωθυπουργό πάλι ΕΝΑΝ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. Αλλά… ώ του θαύματος(!), με διαφορετική φιλοσοφία (;) στο θέμα της φιλίας και της εξωτερικής πολιτικής. Αφού τη θέση του ΑΡΑΦΑΤ, στην καρδιά του ΠΑΣΟΚ, την πήρε ο ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ. Και την συμπαράσταση, στον ΑΔΕΛΦΟ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ λαό, την πήραν τα Εβραϊκά lobbies.

Αυτά που από το ΤΙΠΟΤΑ, τον ΑΝΑΚΗΡΥΞΑΝ ηγέτη. Και, πού παρακαλώ; Στην Σοσιαλιστική!!! Διεθνή. (Αυτή που ως μέλη της, έχει τον Μουμπάρακ, τον Χουσεΐν, τον Μπεν Αλί, τον ψυχοπαθή τύραννο κατά τους Τυνήσιους…..). Και τους περισσότερους (ψυχοπαθείς) Ευρωπαίους τοκογλύφους (Μαρξιστές, κατά δήλωσή τους) που στραγγίζουν την μικρή, φτωχή Ελλάδα. Κι αυτή τη φορά, πολύ πιο επικίνδυνα από όλες τις προηγούμενες ιστορικά καταγεγραμμένες.

Τι να κάνουμε; Ήταν γραφτό μας, να το ζήσουμε και αυτό. Βλέπετε, την δεκαετία του ’80, Πρωθυπουργό η χώρα είχε, τον οραματιστή – σοσιαλιστή (με τα πολλά και τραγικά, ναι, λάθη) Ανδρέα Παπανδρέου. Ενώ από το 2010, Πρωθυπουργούς (σκιώδεις) έχουμε την Αμερικάνο – εβραία Μάργκρετ και τον υιό της ΝΙΚΟΛΑΚΗ… Και για τι άραγε, να λυπηθεί περισσότερο, ο μέσος, σκεπτόμενος άνθρωπος;

Για την αδιάντροπη στροφή του Γιώργου, απέναντι στο Παλαιστινιακό Θέμα και τους ιστορικούς δεσμούς που έχουμε με τον λαό αυτό; Ή για το πώς κατάφερε το διεθνές καπιταλιστικό lobby, το ελεγχόμενο από τους Εβραίους, να καταντήσει τόσο διάτρητη, ακόμα και την Σοσιαλιστική θεωρία;

Σε τούτη τη φαιδρή εποχή μας…

Συντάκτης: Λυσίας από MediaSoup