Updated: Δημοσίευμα- Απάντηση Βενιζέλου- Απάντηση Πρώτου Θέματος
Αποκάλυψη βόμβα για τα υποβρύχια
Πληρώσαμε τα νέα υποβρύχια 50% παραπάνω από τους Τούρκους
Η Τουρκία προσφάτως συμφώνησε με τους Γερμανούς της ThyssenKrupp τη ναυπήγηση έξι υποβρυχίων τύπου 214. Ενώ όμως τα υπό κατασκευή τουρκικά υποβρύχια είναι πανομοιότυπα με τα τέσσερα ελληνικά σκάφη τύπου 214 τα οποία έχουν ήδη χτιστεί με βάση την «αμαρτωλή» σύμβαση του 2000 και ακριβώς ίδια με τα άλλα δύο υποβρύχια «Παπανικολής» που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παρήγγειλε το 2010, υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά.
Η Τουρκία αγόρασε τα ίδια υποβρύχια από τους Γερμανούς σε τιμή 50% χαμηλότερη από το τίμημα που συναίνεσε να πληρώσει ανά υποβρύχιο η Ελλάδα…
Προφανώς αντιλαμβανόμενος ότι η επιλογή της κυβέρνησης να προχωρήσει στην αγορά των υποβρυχίων με «καπέλο» 50% θα προκαλούσε χιονοστιβάδα αντιδράσεων, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος έδωσε οδηγίες στη στρατιωτική ηγεσία για χειρισμό του θέματος με λεπτότητα και επικαλέστηκε το απόρρητο, προκειμένου να μη διαρρεύσει το παραμικρό στην κοινή γνώμη.
Για τη ναυπήγηση των έξι υποβρυχίων τύπου «Παπανικολής», η τουρκική κυβέρνηση συμφώνησε να καταβάλει στη γερμανική ThyssenKrupp Marine Systems συνολικά 2 δισ. ευρώ, δηλαδή η Αγκυρα αγοράζει το κάθε σκάφος σε τιμή λίγο μεγαλύτερη από 333 εκατ. ευρώ.
Τα ίδια ακριβώς υποβρύχια έχει αγοράσει και η ελληνική πλευρά. Το 2000 υπέγραψε τη σύμβαση «Αρχιμήδης» για τη ναυπήγηση τεσσάρων υποβρυχίων τύπου 214, με κόστος 2 δισ. ευρώ (με τις αναπροσαρμογές), δηλαδή περίπου 500 εκατ. ευρώ το κάθε σκάφος. Ή αλλιώς 167 εκατ. ευρώ «καπέλο» για κάθε υποβρύχιο σε σχέση με την τιμή που προσέφεραν οι Γερμανοί στους Τούρκους.
Το 2010 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποδέχτηκε να ξεκινήσει σταδιακά η παράδοση των τεσσάρων υποβρυχίων τα οποία στο παρελθόν είχαν σοβαρές αποκλίσεις από τις συμφωνημένες προδιαγραφές προβλήματα πλοϊμότητας και ευστάθειας.
Παράλληλα, το υπουργείο Εθνικής Αμυνας μετέτρεψε παλαιότερη σύμβαση εκσυγχρονισμού δύο εκ των υποβρυχίων τύπου 209 που έχει σήμερα στον στόλο του το Πολεμικό Ναυτικό σε νέο συμβόλαιο ναυπήγησης ακόμη δύο υποβρυχίων τύπου «Παπανικολής».
Η απόφαση αυτή συμβασιοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2010. Τότε το υπουργείο Εθνικής Αμυνας συμφώνησε να αγοράσει δύο νέα υποβρύχια τύπου 214, πανομοιότυπα με τα υπό ναυπήγηση τουρκικά σκάφη, στην τιμή του 1 δισ. ευρώ, δηλαδή συναίνεσε να εκταμιευτούν 500 εκατ. ευρώ για κάθε καινούριο σκάφος. Με απλά λόγια, η Ελλάδα αγοράζει τα ίδια γερμανικά υποβρύχια που χτίζουν και οι Τούρκοι με τίμημα 50% μεγαλύτερο.
Τον Μάρτιο του 2010, προτού ακόμη υπογραφεί η συμφωνία-πλαίσιο με τους Γερμανούς και τους Αραβες, αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού προειδοποίησαν επισήμως τον υπουργό Αμυνας ότι η Τουρκία προχώρησε στην προμήθεια των ίδιων υποβρυχίων τύπου 214 σε τιμή 50% μικρότερη από τη δήθεν προνομιακή που προσέφερε η Thyssen στην Ελλάδα. Η «καταγγελία» έγινε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Συμβουλίου Αμυνας στις 11 Μαρτίου του 2010. Αυτή η επισήμανση λαμβάνει ιδιαίτερη σημασία. Διότι την περίοδο εκείνη ο υπουργός Αμυνας και η κυβέρνηση απέκρουαν τις επικρίσεις που δέχονταν με το επιχείρημα ότι η αρχική συμφωνία-πλαίσιο δεν είναι δεσμευτική και επιχειρούσαν να καθησυχάσουν την κοινή γνώμη ότι έως την υπογραφή της τελικής σύμβασης θα γίνονταν βελτιώσεις με τέτοιον τρόπο ώστε να διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον. Η υπογραφή της τελικής συμφωνίας μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης, των Γερμανών της ThyssenKrupp και των Αράβων -βασικών μετόχων πλέον- των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά έγινε τον Οκτώβριο του 2010. Η ελληνική κυβέρνηση με τις υπογραφές των υπουργών Αμυνας και Οικονομικών παρήγγειλε δύο νέα υποβρύχια τύπου 214 έναντι τιμήματος 1 δισ. ευρώ. Και όπως επισημαίνει με κάθε ευκαιρία ο κ. Βενιζέλος, «η αναθεωρημένη και ισχύουσα πλέον σύμβαση για τα υποβρύχια του Πολεμικού Ναυτικού συνήφθη με τον νόμο 3885/2010». Αρα η σύμβαση έχει επικυρωθεί από την πλειοψηφία της Βουλής και έχει ισχύ νόμου, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό σε ενδεχόμενη διερεύνηση πολιτικών ευθυνών.
Το «ΘΕΜΑ» αποκαλύπτει σήμερα ότι στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Αμυνας (ΣΑΜ) στις 11 Μαρτίου του 2010 ανώτερος αξιωματικός είχε προειδοποιήσει τα μέλη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του Πενταγώνου ότι η Ελλάδα αγοράζει τα υποβρύχια σε πολύ υψηλότερη τιμή συγκριτικά με αυτή που πέτυχαν οι Τούρκοι.
Υπό την προεδρία του κ. Βενιζέλου, τα μέλη του ΣΑΜ (δηλαδή ο αναπληρωτής υπουργός Αμυνας κ. Πάνος Μπεγλίτης, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, οι αρχηγοί του Στρατού, του Ναυτικού, της Αεροπορίας και ο τότε γενικός διευθυντής Εξοπλισμών κ. Ευάγγελος Βασιλάκος) καλούνταν να εγκρίνουν τη συμφωνία-πλαίσιο (framework agreement) με τη γερμανική ThyssenKrupp για την παραλαβή τεσσάρων υποβρυχίων τύπου 214, τη μεταβίβαση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στην Abu Dhabi Mar και την κατασκευή δύο νέων υποβρυχίων τύπου «Παπανικολής», αντί του εκσυγχρονισμού ισάριθμων παλαιότερων σκαφών.
Με «σκληρές διαπραγματεύσεις» τελικά πληρώσαμε 1 δισ. ευρώ
Ενώ ο υπουργός Εθνικής Αμυνας προανήγγειλε «σκληρές διαπραγματεύσεις» προκειμένου να βελτιωθούν οι όροι της συμφωνίας, στην τελική σύμβαση με τους Γερμανούς και τους Αραβες η τιμή των δύο υποβρυχίων παρέμεινε στο 1 δισ. ευρώ.
Και μπορεί το υπουργείο Αμυνας να επιχειρηματολογεί ότι η τιμή των 500 εκατ. ευρώ ανά υποβρύχιο είναι σταθερή και μη αναπροσαρμοζόμενη, ακόμη όμως κι αν το τίμημα που θα καταβάλει η Τουρκία αναπροσαρμοστεί, η Αγκυρα και πάλι αγοράζει τα υποβρύχια σε ασύγκριτα καλύτερη τιμή απ’ ό,τι η Ελλάδα.
Με μια μέση ετήσια αύξηση τιμών 2% στην πενταετία, η τιμή των τουρκικών υποβρυχίων θα αυξηθεί κατά 10%, δηλαδή η τιμή κάθε σκάφους θα διαμορφωθεί στα 366 εκατ. ευρώ. Ακόμη κι αν οι Γερμανοί παραδώσουν στο τουρκικό Ναυτικό τα έξι σκάφη μία δεκαετία μετά την ενεργοποίηση της σύμβασης (άρα ο αρχικός προϋπολογισμός θα επιβαρυνθεί με αύξηση 20%), το τίμημα για κάθε τουρκικό υποβρύχιο θα προσεγγίσει τα 400 εκατ. ευρώ, δηλαδή 100 εκατ. φθηνότερα από την τιμή που αγοράζει η Ελλάδα τα ίδια υποβρύχια. Δημιουργεί πολύ σοβαρά ερωτήματα η ευκολία με την οποία ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος προσπέρασε το γεγονός πως οι Τούρκοι αγοράζουν το ίδιο ακριβώς υποβρύχιο μισοτιμής.
Προκαλεί εντύπωση η παράλειψη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Αμυνας να επιβάλει μια ρήτρα που έχει μπει σε άλλες μεγάλες συμβάσεις προμήθειας οπλικών συστημάτων από τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις. Μια πρόβλεψη η οποία αναφέρει ότι, αν η κατασκευάστρια εταιρεία προσφέρει σε άλλη χώρα καλύτερους όρους, η ελληνική κυβέρνηση διατηρεί το δικαίωμα να απαιτήσει τους ίδιους όρους, δηλαδή να επιτύχει τη μείωση των τιμών με βάση την επωφελέστερη συμφωνία αγοράς του συγκεκριμένου όπλου.
Επισημαίνεται ότι η συγκεκριμένη ρήτρα στο παρελθόν έχει ενεργοποιηθεί τουλάχιστον μία φορά. Στην περίπτωση των δύο νέων γερμανικών υποβρυχίων που η κυβέρνηση παρήγγειλε τελικά τον Οκτώβριο του 2010, κανείς από τους υπουργούς που διαπραγματεύτηκαν με τους Γερμανούς και τους Αραβες δεν έπραξε το παραμικρό προκειμένου να κατεβάσει την τιμή παραγγελίας των δύο νέων σκαφών, τουλάχιστον στα επίπεδα του συμβολαίου που πέτυχαν οι Τούρκοι. Πραγματική έκπληξη θα αισθανθεί όποιος διαβάσει την παρέμβαση που έκανε στην ίδια σύσκεψη ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, αντιστράτηγος Φραγκούλης Φράγκος, ο οποίος εμφανίστηκε να απολογείται και να δικαιολογεί το «καπέλο» του 50% ή των 333 εκατ. ευρώ για τα δύο υποβρύχια. Αφήνοντας κατά μέρος τον σχολιασμό της ουσίας των απόψεων του αντιστράτηγου Φράγκου όσον αφορά στα… δεινά που προκαλούν οι απεργίες και οι στάσεις εργασίας και την ανταγωνιστικότητα των Τούρκων ναυτεργατών -στους μισθούς των οποίων επιχειρείται να συμπιεστούν οι αποδοχές και των Ελλήνων εργατών-, έχει πραγματικά αξία η προσπάθεια και η προθυμία του αρχηγού ΓΕΣ να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Ισως έχει τη δική του σημασία το γεγονός ότι ο αντιστράτηγος Φράγκος χαρακτήρισε «αρίστη» την επιλογή του κ. Βενιζέλου, δεδομένου ότι δεν έχει κρύψει τη φιλοδοξία του να ανελιχθεί στη θέση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ.
Μετά την αποκάλυψη του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel» ότι για την αρχική πώληση των τεσσάρων υποβρυχίων τύπου 214 στην Ελλάδα το έτος 2000 οι κατασκευάστριες εταιρείες έδωσαν 55 εκατ. ευρώ για μίζες, η ελληνική κυβέρνηση είναι εκτεθειμένη. Διότι προχώρησε στην υπογραφή τελικής σύμβασης για αγορά δύο ακόμη υποβρυχίων με όρους που μόνο προνομιακοί δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Και τώρα ο κ. Βενιζέλος επιχειρεί να δικαιολογήσει όλους τους χειρισμούς του από τον νόμο 3885/2010, με τον οποίο η Βουλή εκλήθη να επικυρώσει τη συμφωνία που ο ίδιος συνομολόγησε με τους Γερμανούς.
Απάντηση ΥΕΘΑ κ. Ευ. Βενιζέλου σε δημοσίευμα εφημερίδας «Πρώτο Θέμα»
Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2010
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, αναφερόμενος σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» της Κυριακής 13 Φεβρουαρίου, η οποία κυκλοφόρησε ήδη από το Σάββατο, με τίτλο «Πληρώσαμε τα νέα υποβρύχια 50% παραπάνω από τους Τούρκους», δήλωσε τα εξής:
«Το “Πρώτο Θέμα” αφιερώνει παραδόξως την πρώτη και τρεις εσωτερικές σελίδες του όχι στην αρχική σύμβαση των υποβρυχίων του 2000 και στα ζητήματα που απασχόλησαν το γνωστό δημοσίευμα του Spiegel, αλλά στη νέα διορθωτική σύμβαση που κυρώθηκε με το νόμο 3885/2010 προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι η Ελλάδα προμηθεύτηκε και τα αρχικά, αλλά και τα δυο νέα υποβρύχια, σε τιμή μεγαλύτερη από αυτή με την οποία προμηθεύτηκε η Τουρκία τα δικά της
Επικαλείται δε ως “ντοκουμέντο” τα πρακτικά της σχετικής συνεδρίασης του Συμβουλίου Άμυνας (ΣΑΜ). Τα πρακτικά αυτά τηρήθηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία του ΣΑΜ, μαγνητοφωνημένα και πλήρη, με δική μου απόφαση, για λόγους διαφάνειας. Γιατί ήθελα η Βουλή και το ΚΥΣΕΑ να έχουν πλήρη γνώση των θεμάτων που εξέτασε το ΣΑΜ. Τα πρακτικά αυτά τέθηκαν υπόψη της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής και του ΚΥΣΕΑ, τόσο πριν την υπογραφή του προσυμφώνου του Μαρτίου του 2010, όσο και όταν αποφασίστηκε η σύναψη της οριστικής σύμβασης που συζητήθηκε διεξοδικά στη Βουλή και κυρώθηκε από αυτήν με νόμο που τη χαρακτηρίζει ρητά ως επωφελή και συμφέρουσα για το Δημόσιο.
Τα ίδια θέματα συζητήθηκαν και άλλες φορές στη Βουλή, τελευταία δε κατά την προταθείσα από εμένα ακρόαση του πρώην Γενικού Διευθυντή Εξοπλισμών κ. Βασιλάκου που μετείχε στη συνεδρίαση του ΣΑΜ και είχε διατυπώσει τη γνώμη του για την τιμή των δύο υποβρυχίων.
Στο ΣΑΜ τέθηκε, μεταξύ άλλων, και το ζήτημα της τιμής των υποβρυχίων ίδιου τύπου που προμηθεύτηκε η Τουρκία, καθώς με βάση ορισμένα δημοσιεύματα (ακόμη και σε ελληνικές ιστοσελίδες που λειτουργούν ως εύκολη πηγή για ορισμένους δημοσιογράφους), η τιμή τους ήταν χαμηλότερη αυτής των ελληνικών. Αποφασίστηκε το ζήτημα να διερευνηθεί, όχι φυσικά δημόσια, προκειμένου να αντληθούν κρίσιμες στρατιωτικές και εμπορικές πληροφορίες, που δεν παρέχουν με ευκολία ούτε τα σοβαρά κράτη, ούτε οι εταιρίες. Η εμπιστευτικότητα αφορούσε συνεπώς το στάδιο της διερεύνησης και όχι τη συζήτηση στο ΚΥΣΕΑ και τη Βουλή η οποία και επεκτάθηκε σε όλα τα θέματα, χωρίς κανέναν περιορισμό, καθώς για πρώτη φορά εκπρόσωποι αντισυμβαλλομένων εταιριών για οπλικά συστήματα συμμετείχαν σε ακρόαση ενώπιον της Βουλής και για πρώτη φορά συζητήθηκε και κυρώθηκε στη Βουλή παρόμοια σύμβαση.
Αν το “Πρώτο Θέμα” ρωτούσε θα μάθαινε, λοιπόν, ότι το ζήτημα αυτό διερευνήθηκε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, οπότε και εξηγήθηκε από γερμανικής πλευράς ότι η τιμή για τα τουρκικά υποβρύχια περιλαμβάνει το κόστος των υπό συναρμολόγηση γερμανικών μερών των υποβρυχίων, χωρίς να συνυπολογίζεται το κόστος των εργασιών στα τουρκικά ναυπηγεία καθώς και το κόστος των πρόσθετων τουρκικών υλικών και συστημάτων. Σε αντίθεση με την τιμή για τα ελληνικά υποβρύχια που περιλαμβάνει το ολοκληρωμένο προϊόν και άρα όχι μόνο τα ποσά που καταβάλλονται στη γερμανική πλευρά για τα υλικά και την τεχνογνωσία, αλλά και τα ποσά που καταβάλλονται στα ΕΝΑΕ για τις εργασίες που γίνονται στην Ελλάδα και για τα πρόσθετα υλικά.
Είναι συνεπώς προφανές ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά συμβατικά αντικείμενα, καθώς το τουρκικό κόστος αφορά μόνο την HDW και όχι τα τουρκικά ναυπηγεία, ενώ το ελληνικό κόστος περιλαμβάνει και την HDW και τα ελληνικά ναυπηγεία.
Άλλωστε, στην ίδια συνεδρίασή του το ΣΑΜ έκρινε απολύτως ικανοποιητική και συμφέρουσα την τιμή των δύο υποβρυχίων που είναι σταθερή, δεν υπόκειται σε προσαυξήσεις και προσαρμογές, είναι συνεπώς τελικά χαμηλότερη της τιμής των υποβρυχίων της αρχικής σύμβασης του 2000 και κινείται μέσα στο εύρος τιμών που είχε προσδιορίσει ως αποδεκτό και επωφελές το ίδιο το ΓΕΝ σε συνεργασία με την ΓΔΑΕ πριν την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την συμβιβαστική ρύθμιση των διαφορών που είχαν προκύψει με την καταγγελία των συμβάσεων εκ μέρους της γερμανικής πλευράς τον Σεπτέμβριο του 2009 –διαφορών που εκκρεμούσαν στην κρίση του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου.
Είναι συνεπώς τουλάχιστον παράδοξο να γίνεται συζήτηση για τη μόνη σύμβαση αμυντικού υλικού που συνήφθη με απόλυτη διοικητική και κοινοβουλευτική διαφάνεια, τη μόνη σύμβαση που κυρώθηκε από τη Βουλή προκαταβολικά προκειμένου να δοθεί η εντολή στους αρμόδιους υπουργούς να την υπογράψουν, μία σύμβαση που συνήφθη για να διασωθούν δύο ολόκληρα δισεκατομμύρια ευρώ που είχε καταβάλει το ελληνικό κράτος χωρίς να έχει παραλάβει τίποτα στα χέρια του, μία σύμβαση που συνήφθη για να διασωθεί η μεγαλύτερη ναυπηγική βιομηχανία της χώρας μαζί με χιλιάδες θέσεις εργασίας. Τέλος, μία σύμβαση που επιβάλλει πρωτοφανείς εγγυήσεις διαφάνειας και αποβάλλει την Ferrostaal που βαρύνεται με όλα όσα διερευνώνται από την γερμανική και την ελληνική δικαιοσύνη και το ΣΔΟΕ.
Η Ελλάδα την περίοδο αυτή, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, διαπραγματεύεται κατ’ ανάγκη ορισμένες σημαντικές συμφωνίες εξοπλιστικών προγραμμάτων, για τις οποίες είχε δεσμευθεί η προηγούμενη κυβέρνηση. Ο χρόνος είναι συνεπώς εξαιρετικά ύποπτος και τίποτα που μπορεί να σχετίζεται, άμεσα ή έμμεσα, με τα ζητήματα αυτά, συμπεριλαμβανομένων και διαφόρων δημοσιευμάτων, δεν θεωρείται από την Κυβέρνηση τυχαίο, έως ότου διερευνηθεί σε βάθος.
Το Πρώτο Θέμα απαντά στον υπουργό Αμυνας
Προσπάθεια Βενιζέλου να «διαφύγει» από τα υποβρύχια
Δεν διαψεύδει ο υπουργός Εθνικής Άμυνας ότι η Ελλάδα συμφώνησε να αγοράσει δύο νέα γερμανικά υποβρύχια τύπου 214 καταβάλλοντας 50% μεγαλύτερο τίμημα από το κόστος που πληρώνει η Τουρκία για πανομοιότυπα σκάφη.
Στη δήλωσή του, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος προσπαθεί να δικαιολογήσει τη διαφορά τιμής ανάμεσα στα ελληνικά και τα τουρκικά υποβρύχια παραπέμποντας στην ετυμηγορία του Συμβουλίου Άμυνας της 11ης Μαρτίου του 2010 ότι η τιμή των δύο υποβρυχίων ήταν απολύτως ικανοποιητική και συμφέρουσα.
Μα όταν τα μέλη του ΣΑΜ έκριναν την τιμή ως συμφέρουσα και ικανοποιητική οι Γερμανοί δεν είχαν δώσει τις εξηγήσεις που σήμερα επιστρατεύει ο κ. Βενιζέλος!
Ο υπουργός Άμυνας αποφέυγει να πει το παραμικρό για το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν επέβαλλε στους Γερμανούς την καταβολή των ποινικών ρητρών που προβλέπονταν για την καθυστερημένη παράδοση των υποβρυχίων, ούτε και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δεν ζητήθηκε να αφαιρεθεί το καταβληθέν κόστος ανάπτυξης από την τιμή των σκαφών που αγοράστηκαν το 2010.
Η άποψη του κ. Βενιζέλου ότι η τιμή για τα ελληνικά υποβρύχια περιλαμβάνει το ολοκληρωμένο προϊόν δεν είναι ακριβής, αφού στην τιμή των 500 εκατ.ευρώ ανά υποβρύχιο δεν περιλαμβάνεται το κόστος για να αποκτηθούν τα όπλα του σκάφους, δηλαδή οι τορπίλες.
Αξίζει να επισημανθεί ότι η συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τους Γερμανούς δρομολογήθηκε τον Μάρτιο του 2010, όταν η Αθήνα διαπραγματευόταν με το Βερολίνο τους όρους για να δανειστεί προκειμένου να εξυπηρετηθεί το δημόσιο χρέος.
Ευχαριστούμε τον κ. Βενιζέλο για τις υποδείξεις και την αναφορά στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel». Ίσως ο υπουργός Άμυνας προτιμούσε να αναπαράγουμε δημοσιευμένα –κατά προτίμηση στον ξένο τύπο- άρθρα. Ενδεχομένως ο κ. Βενιζέλος απευθύνει έμμεση πρόσκληση στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης να ασχολούνται με το παρελθόν και να αφήσουν το πάρον να εξελίσσεται.
Το μόνο ερώτημα στο οποίο επιμένουμε και δεν παίρνουμε απάντηση είναι γιατί ο κ. Βενιζέλος ζήτησε μυστικότητα από τους εμπλεκόμενους στο θέμα.
Αν άραγε δεν υπάρχει θέμα γιατί ο κ. Βενιζέλος ζήτησε πιεστικά την μυστικότητα προκειμένου να μην ενημερωθεί η ελληνική κοινή γνώμη για τη διαφορά τιμής ανάμεσα στα ελληνικά και τα τουρκικά υποβρύχια; “Επισημαίνω απλώς τον ΑΠΟΡΡΗΤΟ χαρακτήρα της συζήτησης αυτής και την ανάγκη αυτή η ανταλλαγή πληροφοριών με τους Γερμανούς για το κόστος των τουρκικών υποβρυχίων να μην διεξαχθεί δημοσίως. Γιατί θα πρέπει να υπάρχει μια λεπτότητα χειρισμού του όλου θέματος για λόγους που είναι ευνόητοι”, είχε πει ο κ. Βενιζέλος στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Άμυνας της 11ης Μαρτίου 2010 σύμφωνα με τα ντοκουμέντα που αποκάλυψε το «ΘΕΜΑ».
Όσο για τις εξηγήσεις που έδωσε ο υπουργός Άμυνας δημοσίως, σημειώνουμε με ενδιαφέρον ότι στο ίδιο το Συμβούλιο Άμυνας έλεγε εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Η προσπάθεια ενοχοποίησης της δημοσιογραφικής έρευνας και των αδιάσειστων ντοκουμέντων είναι απαράδεκτη και μας δίνει την αίσθηση ότι, φοβούμενοι όσα έρχονται στην επιφάνεια για την υπόθεση των υποβρυχίων, επιλέγουν να κρύβονται καταδυόμενοι όλο και πιο βαθιά απ’ αυτό που η κυβέρνηση αποκαλεί διαφάνεια. Ευχόμαστε να μην είναι έτσι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου